پس از سالها بالاخره جوانان ایرانی صاحب سازمانى شدند كه فقط براى آنان در سطح كلان مديريت كشورى فعاليت ميكرد و ميتوانست در تعيين سياست هاى توسعه ى كشور در بلند مدت براى جوانان اقدامات موثرى را شروع كند.
در سال ۱۳۸۴ دولت وقت سند چشم انداز بيست ساله اى را براى حوزه جوانان به سازمان ملى جوانان ابلاغ کرد كه بر اساس آن راهبردهاى حوزه جوانان مشخص و تبيين شده بود.
اما با تغيير دولت و روى كار آمدن دولت محمود احمدى نژاد، سازمان ملى جوانان به سرنوشت سازمان برنامه و بودجه دچار و با سازمان تربیت بدنی ادغام و وزارت ورزش و جوانان تشکیل شد.
از كاركرد فشل وزارت ورزش و جوانان در تدوين برنامه هاى توسعه چهارساله برای جوانان كه بگذريم و به كارنامه اين معاونت چه در دولت قبل و چه در دولت فعلى نگاه كنيم، جز حسرت فرصت هاى از دست رفته، دستاورد دندان گيرى نصيبمان نمي شود. يك نمونه فقط آنجاست كه سهم هر جوان از بودجه اوقات فراغت وزارت ورزش و جوانان كه جمعاً ٦ميليارد تومان است به ٢٤٠ تومان میرسد، كمتر از يك هزار تومان.
خوشبختانه دولت يازدهم تصميم به احياى سازمان ملى جوانان گرفته و رییس هم مصرانه اين اقدام را پيگيرى کرده است. با این حال، سوالات مهمى وجود دارد كه دولت محترم و احتمالاً رئيس سازمان ملى جوانان آینده بايد به آن پاسخ دهند؛
- رويكرد دولت دوازدهم در مورد ايجاد تمركز تصميم گيرى و اجرا چه خواهد بود؟
- آيا قرار است معاون رئيس جمهور در حوزه جوانان همچنان عضو هيئت دولت نباشد؟
- نحوه تعامل اين سازمان با وزارت خانه اى مانند وزارت تعاون، كار ، رفاه و امور اجتماعى چگونه خواهد بود؟
- تكليف منشور فرهنگى تربيتى نسل جوان كه به تائيد رهبر معظم انقلاب رسيده بود چه خواهد شد؟
- از همه مهمتر؛ آيا سازمان ملى جوانان قرار است سازمانى عريض و طويل باشد يا نهادى هدفمند با تعريف مشخص وظايف؟
- 13
- 5
