ادامه عضویت نماینده ایران در شورای المپیک آسیا با نامی تازه

حضور ۴۵ کشور با تیم‌های کامل از جمله اتفاق‌های ویژه اجلاس انتخاباتی شورای المپیک آسیا بود؛ اجلاسی که تقریبا همه چیز از قبل چیده شده بود و فقط اعضای شورا دور هم جمع شدند تا مهر تاییدی بزنند بر تصمیماتی که شیخ و اطرافیانش گرفته‌اند. نوع انتخاباتی که در شورای المپیک آسیا انجام می‌شود، معمولا به این شکل است و همین بهترین بهانه است برای به نقد کشیدن هر انتخابی از سوی شورای المپیک آسیا اما در نشست بانکوک اتفاقی برای ایران رقم خورد که کمی با قبل متفاوت است. صالحی‌امیری، رییس کمیته ملی المپیک به‌عنوان عضو هیات اجرایی انتخاب شد و یکی از ۱۹ عضو هیات اجرایی (به استثنای اعضای افتخاری) نام گرفت.

او در حالی به‌جای کیومرث هاشمی بر این صندلی نشست که بررسی فعالیت‌های او در چند ماه اخیر حکایت از این دارد که این پست، هدف نهایی او نیست و در اصل عضویت در هیات اجرایی مقدمه‌ای است برای برداشتن قدمی بزرگ؛ حرکتی که با اما و اگرهایی همراه است و کاری سخت به حساب می‌آید. آنقدر سخت که برخی از موسپیدان ورزش حتی آن را غیرممکن می‌دانند اما نگاه به ترکیب «IOC» ممبرها نشان می‌دهد خیلی هم کار نشدنی نیست به شرط اینکه از همه ظرفیت‌ها درست استفاده شود. دیدار با روسای کمیته ملی المپیک کشورهای مختلف، دیدار با روسای فدراسیون‌های جهانی، چند نشست با توماس باخ و هماهنگی دیدار باخ با رییس‌جمهوری ایران و حالا هم نزدیک شدن به شیخ احمد در راستای استفاده از ظرفیت‌های شیخ در آسیا و البته جهان به‌خوبی نشان می‌دهد رییس کمیته ملی المپیک ایران به ورزش نیامده که سه سال بعد و در پایان دوره چهارساله با ورزش خداحافظی کند.

صالحی‌امیری برنامه‌های گسترده‌ای دارد و عضویت در هیات اجرایی شورای المپیک آسیا، اتفاق نهایی نیست که رییس کمیته ملی المپیک به دنبالش است و از این بعد است که می‌توان به این موضوع با نگاه مثبت نگریست. فارغ از همه ناامیدی‌ها برای بازپس‌گیری پستی که مثل آب خوردن از دست رفت، باید وارد عمل شد. نتیجه هرچه شد، خیلی اهمیتی ندارد. مهم این است که بعد از گرفتن «IOC» ممبری از هاشمی‌طبا و دست روی دست گذاشتن نزدیک به دو دهه، باید کمی زیاده‌خواه باشیم تا حداقل‌ها نصیب ورزش کشور شود.

در حاشیه انتخابات

به‌غیر از انتخاب شیخ احمد و تعیین اعضای هیات اجرایی، در ارتباط با برخی رویدادهای پیش‌روی آسیا هم تصمیماتی گرفته شد. برای مثال میزبانی دور بعد بازی‌های آسیایی جوانان در سال ۲۰۲۱ به شهر شانتوی چین داده شد. چین یکی از قدرت‌های اصلی آسیا و‌ جهان در برگزاری رویدادهای مختلف است که در بعد ورزشی نیز سابقه چندین دوره میزبانی بازی‌های آسیایی و المپیک را در کارنامه دارد. هیات اجرایی و مجمع عمومی شورای المپیک آسیا با همین پیش‌زمینه، برپایی این رویداد مهم را به مسوولان کمیته ملی المپیک کشور چین سپردند. همچنین با تصویب اعضای مجمع عمومی شورای المپیک آسیا، میزبانی شهر ساینای چین برای برگزاری بازی‌های آسیایی ساحلی ۲۰۲۰ تایید و‌ تصویب شد. پیش از این اعضای هیات اجرایی شورای المپیک آسیا با میزبانی شهر «ساینا» برای میزبانی بازی‌های آسیایی ساحلی ۲۰۲۹ موافقت کرده بودند که بعد از گزارش بازدیدکنندگان کمیته بازی‌های شورای المپیک آسیا و‌ همچنین گزارش کامل مسوولان ستاد برگزاری بازی‌ها در این شهر، این میزبانی از سوی مجمع عمومی تایید و تصویب شد. بدین ترتیب بازی‌های آسیایی ساحلی ۲۰۲۰ از ۸ آذر ۱۳۹۹ و در ۱۶ رشته ورزشی در این شهر برگزار می‌شود. نکته دیگری که نباید از آن غافل شد، موافقت با حضور کشورهای اقیانوسیه در بازی‌های آسیایی است؛ اتفاقی که حتما روی نتایج دوره‌های بعدی بازی‌های آسیایی تاثیر دارد.