چرا علی دایی نباید رئیس فدراسیون فوتبال شود؟

« چرا علی دایی نباید رئیس فدراسیون فوتبال شود؟». این پرسشی است که روز گذشته علی پروین، اسطوره باشگاه پرسپولیس ، مطرح کرده است. البته پیش از او هم این جمله بارها از سوی کارشناسان ورزشی و خود فوتبالی ها عنوان شده است. دلیل اینکه فردی مثل علی دایی نمی توانسته رئیس فدراسیون فوتبال شود، ایرادهایی بود که در بندهای اساسنامه قبلی فدراسیون فوتبال وجود داشت؛ البته دست آخر مشخص نشد قانون اساسنامه است یا بندی است که به آن اضافه شده؛ به هر حال هرچه بود، اساسنامه قبلی می گفت اگر کسی ۱۰ سال سابقه مدیریت نداشته باشد، نمی تواند به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال وارد کارزار انتخابی این نهاد شود، به همین دلیل یکی مثل علی دایی و ده ها بازیکن سرشناس فوتبال اگر می خواستند هم نمی توانستند در انتخابات شرکت کنند؛ اما حالا شرایط فرق کرده و در انتخابات جدید شرط ۱۰ سال سابقه مدیریت برای بازیکنان مشهور تیم ملی برداشته شده؛ البته باز هم دو بند تکمیلی به آن اضافه شده که هر بازیکنی نتواند رئیس فدراسیون فوتبال شود؛ یکی از دو بند یادشده این است که بازیکن مربوطه باید حتما صد یا بیش از صد بازی ملی داشته باشد. با بررسی همین مورد و بدون در نظر گرفتن مورد شرط دوم، فقط هفت بازیکن هستند که صد یا بیش از صد بازی ملی دارند:جواد نکونام، علی دایی، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، آندرانیک تیموریان ، احسان حاج صفی و سید جلال حسینی.

حالا با بررسی شرط دوم ورود فوتبالی ها به انتخابات فدراسیون فوتبال از بین این هفت نفر فقط یک نفر می تواند کاندیدا شود! شرط دوم می گوید علاوه بر صد بازی ملی، بازیکن یادشده باید دست کم مدرک کارشناسی هم داشته باشد. تنها فرد فوتبالی که این روزها چنین ویژگی هایی دارد( هم بیش از صد بازی ملی دارد و هم دست کم مدرک کارشناسی) علی دایی است. او علاوه بر تعداد زیاد  بازی های ملی اش، مدرک کارشناسی ارشد هم دارد و مشکلی برای ورود به انتخابات فدراسیون فوتبال و اقدام برای رئیس شدن این نهاد ندارد.

اینها اما یک طرف ماجراست. طرف دیگر این است که آیا علی دایی می خواهد رئیس فدراسیون فوتبال شود؟ پاسخ این پرسش را نمی توان به صورت قطعی داد؛ ولی مشخصا تا این لحظه او تمایلی برای حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال ندارد و تجربه هم نشان داده بعید است این علاقه در فاصله اندک باقی مانده تا شروع انتخابات( احتمالا مهر) به وجود بیاید. شاید علی پروین از چنین پرسشی که« چرا علی دایی نباید رئیس فدارسیون فوتبال شود» منظور مشخصی داشته و اینکه به عقیده اش علی دایی« باید» رئیس فدراسیون فوتبال شود؛ ولی دلایل زیادی وجود دارد که نشان می دهد اتفاقا چرا علی دایی« نباید» رئیس فدراسیون فوتبال شود.

نمی خواهد

یکی از دلایل اصلی اش تمایل نداشتن به ریاست فدراسیون فوتبال است. دایی بارها عنوان کرده علاقه ای به چنین پستی ندارد و ترجیح می دهد در فوتبال و در حرفه مربیگری بماند. او البته گفته فوتبال همه زندگی اش نیست و کارهای دیگری هم برای انجام دادن دارد؛ پروژه هایی تجاری که مثل این روزها که از فوتبال دور است، آنها را مدیریت می کند. پس وقتی علاقه ای به نشستن بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال ندارد، دلیلی هم نیست که بخواهد برای چنین پستی اقدام کند.

نمی خواهند

خواه ناخواه علی دایی مخالفانی دارد؛ نه اینکه مخالفانش فوتبالی باشند و از دل هواداران رقیب؛ بلکه بیشتر در سطح مدیریت کلان! خودش می گوید می داند که بعضی ها از محبوبیت او واهمه دارند و نمی خواهند جایی در فوتبال داشته باشد. همین حالا هم که بدون تیم مانده، دلیلش موردی غیرفوتبالی است. او ممنوع الفعالیت شده و صحبت هایش درباره اشخاصی خاص کارش را به جایی رسانده که از قرار معلوم تیمی در لیگ برتر نمی تواند او را به عنوان مربی استخدام کند. حالا تصور اینکه همین افراد با نفوذ بخواهند زمینه را برای ورود علی دایی به سطح بالاتر فوتبال مهیا کنند، تصور باطلی است. هنوز هم هستند آنهایی که از محبوبیت علی دایی هراس دارند!

بله قربان گو نبودن!

بیش از دو سوم مشکلاتی که فدراسیون فوتبال در دوره مهدی تاج داشته، مربوط به نداشتن استقلالش بوده است. از آنجا که مهدی تاج توانایی مدیریت زیادی نداشت، سعی می کرد با اجرای بخش زیادی از دستورات بالا به ویژه بخشی از دستوراتی که از وزارت ورزش می رسید ( نمونه اش موضوع انتخاب سرمربی تیم ملی) کارها را به گونه ای پیش ببرد که با وجود خودش نه سیخ بسوزد، نه کباب؛ اما علی دایی چنین خصوصیتی ندارد؛ چه بسا اگر داشت، هرگز جایگاهش در فوتبال را به راحتی از دست نمی داد. دایی اگرچه همیشه تصمیم های درستی نگرفته و شاید همه صحبت هایش هم همیشه صددرصد درست نبوده؛ ولی هرگز خودش را آدمی نشان نداده که بتواند به بالا دستی اش به راحتی روی خوش نشان دهد. او حتی در همین چند سال اخیر بارها با وزارت ورزش به مشکل خورده و در گفت وگوهایش مستقیمیا با طعنه و کنایه به آن اشاره کرده است. البته بله قربان گونبودنش ویژگی منحصربه فرد و قابل اعتنایی است؛ ولی آیا مسئولان ورزش ایران به راحتی اجازه می دهند چنین فردی رئیس فدراسیون فوتبال شود؟

مواضع سیاسی

شاید به ظاهر این مورد چندان تأثیرگذار نباشد؛ ولی مشخصا علی دایی برای جبهه های سیاسی در ایران چهره مهمی است. گرایش دایی به اصلاح طلبان بر کسی پوشیده نیست؛ تعریف و تمجیدهایش از محمد خاتمی هنوز هم ادامه دارد و شایعه کمکش به ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی هم که به شدت مطرح است. اختلافش با محمود احمدی نژاد، نماینده طیف اصولگرا نیز که امری واضح است. حالا با درنظر گرفتن گرایش سیاسی علی دایی و با سیر کنونی اتفاقات سیاسی در کشور که موارد اجرائی به دست اصولگراها رسیده و احتمالا بیشتر هم می رسد ، بعید است در صورت انتخاب شدن به عنوان رئیس فدارسیون فوتبال کار راحتی با دولت و عوامل اجرائی بعدی داشته باشد؛ موضوعی که می تواند دایی را به شدت به فکر فروببرد تا دردسری بیشتر برای خودش نتراشد؛ تازه به شرط آنکه عوامل بالاتر حل وفصل شده باشد.

کوچک بودن فدراسیون فوتبال برای علی دایی

شاید این موضوع به مذاق خیلی ها خوش نیاید؛ ولی واقعیت این است که فدراسیون فوتبال ایران برای علی دایی کوچک است! او یکی از برجسته ترین چهره های فوتبالی ایران در دنیاست و هنوز هم بسیاری، فوتبال ایران را با نام علی دایی می شناسند. رابطه اش با فدراسیون کشورهای عربی آن قدر خوب است که اگر بخواهد به راحتی می تواند برای ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا هم اقدام کند. از طرفی او ارتباط هایی بسیار قوی در فیفا دارد که در پست های مدیریتی( باز هم اگر بخواهد) این نهاد بین المللی هم می تواند به راحتی مشغول شود. حالا برای کسی که می تواند  رئیس AFC شود، آیا صندلی ریاست فدراسیون فوتبال ایران وسوسه کننده است؟