به گزارش مهر، استعفای رسول خادم از ریاست فدراسیون کشتی به رغم واکنش‌های موافق برخی از اهالی کشتی، مخالفان متعددی هم داشت. مخالفانی که معتقدند خادم می توانست بماند و کار را ادامه دهد، هرچند که عرصه تا حدی بر او تنگ شد که از فرط خستگی و ناامیدی، رفتن را بر ماندن ترجیح داد.
پرویز سیروس پور به عنوان یکی از چهره‌های بزرگ و قابل احترام کشتی ایران که بیش از ۶۰ سال دستی بر آتش عرصه مدیریت کشتی داشته یکی از منتقدان استعفای رسول خادم است. مردی که علاوه بر سابقه ریاست فدراسیون کشتی در اواخر دهه ۷۰، در بازیهای المپیک ۱۹۷۲ مونیخ نیز مربی تیم ملی بود و سالها در همین کسوت در چندین دوره رقابتهای جهانی، مسئولیت هدایت و مربیگری تیم ملی کشتی ایران را بر عهده داشت.
سیروس پور در گفتگو با مهر، اظهارات جالب اما صریحی را مطرح کرد که بسیاری از مسایل و اتفاقات روز کشتی ایران را در بر می گیرد.
سرپرست و رئیس بعدی فدراسیون کشتی باید چه شرایطی داشته باشد؟
- پرویز سیروس پور: فارغ از تمامی شرایط فنی و توانمندی های لازم برای این کار باید به این نکته اشاره کرد که پروسه انتخاب سرپرست، دیگر برای وزارت ورزش به کاری ساده و معمولی تبدیل شده است! دلیل این مساله هم این است که متولیان امرتوجهی به سوابق و توانایی افراد ندارند و در بسیاری از موارد گزینه های همسو با خود را بر مسند ریاست نشانده اند.
به هر حال نمی توان برای رشته‌ای مثل کشتی همچون برخی ورزش‌های نه چندان مطرح تصمیم گیری کرد.
- مدیریت در کشتی توانایی های متفاوت و خاصی را می خواهد که واقعا کار هر کسی نیست. به عنوان فردی که نزدیک به ۶۰ سال در این عرصه حضور داشتم، معتقدم جانشین رسول خادم کار بسیار سختی را پیش رو دارد. سرپرست یا رئیس جدید فدراسیون کشتی باید از خود بپرسد آیا می تواند همچون رسول خادم روزی ۱۷ ساعت کار کند و آیا در حد و اندازه های او عاشق کشتی هست؟
با این وجود پروسه انتخاب رئیس بعدی زمان زیادی خواهد برد؟
- البته من معتقدم رسول نباید می رفت که حالا متولیان ورزش بدنبال جانشین او باشند. رفتاری که با او در این مدت شد، چیزی جز حق ناشناسی و خودزنی برخی از اهالی منتقد کشتی نبود. ورزش برد و باخت دارد. نباید فراموش کرد همین کشورهای صاحب نام کشتی مثل روسیه، آمریکا، ترکیه، آذربایجان، ژاپن و ... بارها در طول سالهای اخیر با افت و خیزهای فراوانی روبرو شدند اما هیچکدام دست به تغییرات مدیریتی نزدند.
به هر حال رقابت های جهانی مجارستان، ناکامی بزرگی را برای کشتی ایران رقم زد؟
- نباید غیرمنصفانه صحبت کنیم. در طول برگزاری بیش از ۵۰ دوره رقابتهای جهانی، خیلی از کشورها از جمله ایران با فراز و فرود همراه بودند. رقابتهای جهانی مجارستان هم یکی از میادینی بود که نتیجه خوبی نگرفتیم اما نباید همه چیز را با همین مسابقات بسنجیم.
پس دلیل اصلی استعفای خادم چه بود؟
- قصد توجیه ناکامی مجارستان را ندارم اما رسول خادم با برنامه ریزی های دراز مدت و گسترده ای وارد عمل شد و اتفاقا در بسیاری از همین موارد در طول سالهای اخیر موفق عمل کرد. به نظر من رسول خادم از بسیاری از مشکلات خسته شد و رفتن را بر ماندن و ادامه دادن ترجیح داد. گواه همین موضوع هم اظهارات یکی از قهرمانان کشتی فرنگی است که بدون در نظر گرفتن احترام بزرگتر و کوچکتر و شأن و منزلت پیشکسوت، هر چه خواست گفت و همه چیز را زیر پا گذاشت.
یعنی نباید از نتایج و برنامه های ناموفق خادم انتقاد می شد؟
- منظور من این نیست. انتقاد با بی احترامی فرق دارد. اینکه یک کشتی گیر عنوان دار آمده و هر چه خواسته به خادم می گوید رسم جوانمردی و ادب نیست. به قول ما اهالی کشتی این اظهارات بر خلاف « مشتی‌گری» بود. به نظر من کسانی که فکر می کنند می توانند با این رفتارها، خادم را تخریب کنند در وهله اول خودشان را تخریب کرده و زیر سوال بردند. به صراحت به آنان می گویم که انتقاد با چاشنی بی حرمتی چیزی به آنها اضافه نمی کند و فقط شأن و جایگاه آنان را کاهش می دهد.
اما متاسفانه حجم انتقادات اینچنینی همچنان ادامه دارد.
- متاسفانه این رسم غلط در ورزش ایران جا افتاده و برخی اوقات شاهد رفتار ناجوانمردانه ای با بسیاری از بزرگان و چهره های ورزشی هستیم. چهره هایی که به رغم افتخارات بزرگ و دست نیافتنی به محض کوچکترین کاستی و ناکامی با بدترین نوع بی حرمتی مواجه می شوند و طبیعتا برای همیشه از عرصه فعالیت در ورزش دوری می کنند.
با این وجود رئیس بعدی فدراسیون هم چندان از گزند چنین رفتارهایی مصون نیست؟
- بعد از رسول خادم هر کسی رئیس فدراسیون شود باید کارآیی، تجربه، دلسوزی و عشقی همچون او برای پیشبرد برنامه های کشتی داشته باشد. این موضوع از مهمترین مسایلی است که باید در ذات و وجود رئیس بعدی باشد چون در غیر اینصورت در کوتاه مدت به مشکل خواهد خورد.
آیا مدیران و مربیان هم اکنون از چنین ویژگی هایی برخوردار هستند؟
- به جرات می توانم در عرصه کشتی مدعی شوم که نسل مدیران و مربیان عاشق که با جان و دل در این رشته فعالیت می کردند به پایان رسیده است. ما سالهاست که مربیان عاشق نداریم و بسیاری از مربیان کنونی با توجه به وضعیت معیشتی و اقتصادی، بیشتر به کسب در آمد می اندیشند تا اعتلای کشتی؛ مطمئن هستم بعد از رسول خادم کسی همچون او مثل یک مربی و مدیر عاشق در عرصه کشتی نخواهیم دید که این یکی از بزرگترین مشکلات ماست. سالهاست این عشق و علاقه در کشتی کمرنگ شده و یا دیگر اصلا وجود ندارد. مدیران و مربیان عاشق یا از دنیا رفته اند و یا به هر دلیل منزوی و خانه نشین شده اند.
سپاس از شما؛ صحبت پایانی ندارید؟
- اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد ولی از این پس امیدوارم کسی که سکان هدایت فدراسیون کشتی را در دست می گیرد بتواند گام موثری در رشد و اعتلای آن بردارد. هر چند تردید دارم کسی بتواند با انرژی و توان خادم در کشتی ظاهر شود و همه چیزی را فدای کشتی کند.
علیرضا هنرمنش
- 16
- 4
