سریال «هیولا» در طول زمان پخش خود توانست مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. این سریال دوشنبه همین هفته پس از ۱۹ قسمت به پایان رسید و قصه «هوشنگ» و شرافت بربادرفته‌اش بالاخره تمام شد. اگرچه می‌توان پایان سریال «هیولا» را از جهتی غیرکلیشه‌ای و غافلگیرکننده دانست اما نمی‌شود به بهانه واقعی و ضدکلیشه بودن پایان سریال، دیگر اشکالات مهم آن را نادیده گرفت.
غیرمنطقی و عجولانه
اگر مجذوب سکانس پایانی سریال نشویم و به طور کلی قسمت پایانی را ارزیابی کنیم، باید گفت «هیولا» پایانی غیرمنطقی، عجولانه و سرهم‌بندی‌شده داشت! نجات خانواده «هوشنگ» و «مهیار» و گیر افتادن «کامروا» اتفاقات مهمی بودند که در قسمت نوزدهم کاملاً عجولانه و به شکل مضحکی رخ دادند. مثلاً «کامروا» می‌توانست از آبروی «هوشنگ» به عنوان اهرم فشار برای بازگرداندن «استاد مدبر» استفاده کند، نه این که خانواده‌اش را در حالی که خطر خاصی تهدیدشان نمی‌کند، در یک اتاق جمع و خیال کند که آنها را گروگان گرفته است! بعد هم «حامد» و «هاله» بریزند بر سر نگهبان و او را به راحتی از پای درآورند. یا بهتر بود به جای این که بنابر سکانس تشکر همکار «هوشنگ» از او بابت لو دادن «کامروا»، در ذهن خود تصور کنیم که مثلاً «هوشنگ» پته «کامروا» را روی آب ریخته و همه چیز را به سپرده‌گذاران گفته، تلاش‌های او را بابت این موضوع می‌دیدیم. قرار است اتفاقات را در سریال تماشا کنیم نه این که از زبان شخصیت‌ها بشنویم.
پایانی بد با یک سکانس خوب
زندانی شدن «هوشنگ» هم اتفاق مهمی است که در نوشتن «سه ماه بعد» گوشه قاب، خلاصه میشود. ماجرای زنده بودن «استاد مدبر»، لو رفتن «کامروا» و زندان رفتن «هوشنگ» آن قدر در قصه سرسری اتفاق می‌افتد که انگار مهران مدیری قصد داشته هرچه زودتر به سکانس پایانی و قضیه هیولا ماندن «هوشنگ» برسد. همان اتفاقی که باعث شده توجه بسیاری از مخاطبان به آن جلب و در واقع حواس‌شان به آن پرت شود. شاید اگر تعداد قسمت‌های سریال بیشتر بود یا اگر قسمت‌های قبلی ریتم تندتری داشت، حالا این نقص در قسمت پایانی وجود نداشت و قصه آرام‌آرام مسیرش را به سمت انتها طی می‌کرد. سریال «هیولا» پایان خوبی داشت، اما به هیچ وجه «قسمت پایانی» خوبی نداشت.
مائده کاشیان
- 9
- 6
