چهارسال از عمر دولت تدبیر و امید با تمام فراز و نشیب ها می گذرد و در این مدت عرصه فرهنگ سه وزیر به خود دیده است. اولین وزیر علی جنتی بود که شروع تصدی وزارت او و آمدن حجت الله ایوبی به عنوان رئیس سازمان سینمایی اولین اقدام باز شدن خانه سینما بود که توانست فضای تنگ تنفس و فعالیت هنرمندان را تا حدودی باز کند. اما پس از آن انتقادها به سوی او در حوزه مجوز نگرفتن کنسرت های موسیقی و مسکوت ماندن پرونده برخی فیلم ها که با وجود داشتن مجوز از اکران باز مانده بودند، باعث شد که از سمت خود استعفا دهد و به دنبال آن سیدرضا صالحی امیری سمت وزارت و محمد حیدریان هم ریاست سازمان سینمایی را به عهده بگیرد.
حالا بعد از برگزاری انتخابات و رأی مثبت دوباره مردم به دولت تدبیر و امید وزیر دیگر روحانی که به کابینه معرفی کرده بود(سیدعباس صالحی)، رأی اعتماد گرفت. بد نیست نیم نگاهی به آمار مخاطبان سینما و میزان فروش در این سال ها داشته باشیم. سال ۹۲ که ایوبی مدیریت سینما را به عهده گرفت، از بودجه مصوب بیش از ۹۴ میلیاردی، بیش از هشتاد میلیارد تومان آن محقق شد و در سال جاری نیز این رقم ۱۰۶ میلیارد تومان مصوب شده که در شش ماهه ابتدایی سال ۴۰ میلیارد آن پرداخت شده است. همچنین از لحاظ تعداد مخاطبان سینما هم از شش میلیون و هشتصد هزار نفر در سال ۹۲ به ۱۳ میلیون نفر در سال ۹۳ رسیدیم که با رشدی ۸۵ درصدی رو به رو بودیم و فروش سینما نیز در این سال ۶۰ میلیارد تومان رسیده است. به هرحال مشخص است میزان فروش فیلم ها و فرآیند مدرن شدن سالن سینماها در این سال ها سرعت گرفته، اما مطالبات سینماگران به این موارد منتهی نمی شود و قطعا شامل افزایش معیشت، ایجاد فضای تخصصی برای کار، رعایت عدالت و… می شود. در ادامه این گزارش نظرات تعدادی از سینماگران را در رابطه با عملکرد دولت و مطالباتشان از نظر می گذرانید:
تورج منصوری:وزیر جدید با دید بازتری به مسأله فرهنگ نگاه کند
تورج منصوری مدیر فیلمبرداری فیلم های «فصل نرگس»، «سینما نیمکت»، «آواز گنجشک ها» و…. در پاسخ به اینکه خواسته شما از دولت در حوزه فرهنگ و سینما چیست، به بانی فیلم گفت: ما یعنی تمام کسانی که در سینمای ایران کار می کنند، از ابتدای انقلاب تا پایان عمر سعی کردیم هیچ گاه باعث سرشکستگی کشورمان نشویم، ما همیشه سعی کردیم بزرگترین تریبون تبلیغاتی برای فرهنگ کشورمان باشیم که به طور طبیعی فرهنگ مملکتی است که در آن به دنیا آمدیم و دوستش داریم. ما مبلغ مملکتی نیستیم اما وقتی کار می کنیم، به طور ناخودآگاه این مسأله در کارمان وجود دارد و دیده می شود.
منصوری ادامه داد: فکر نمی کنم هیچ گروه دیگری از ایرانیان با مشاغل دیگر مانند شاغلان در کار فرش، نقاشی و خط، ادبیات نمایشی و هنرهای دیگر یا سیاستمداران – چه مسائل مربوط به امور خارجه و چه مسائل داخلی- در حدی که سینماگران ایرانی نام ایران را در دنیا پرآوازه کردند و از آن تراوش های صلح آمیز و انسان دوستانه برداشت می شود، موفق نبودند.
مدیر فیلمبرداری فیلم «فصل نرگس» یادآوری کرد: گمان نمی کنم وزیر فرهنگ و ارشاد حتی اگر گروهی کارشناس را مأمور کنند تا نمونه ای به جز ادعایی که می گویم – در تاریخ سی و چندساله انقلاب جست و جو کنند- پیدا کنند. منظورم از نمونه، یک جریان است نه یک نفر؛ چون ما بسیاری از علما و فضلا را داشتیم که به عنوان یک فرد در جهان مطرح شدند و عقاید و نظراتشان در نقطه ای قابل اعتنا مطرح شده است، اما به عنوان یک جریان، چیزی ورای سینمای ایران نمی توانیم پیدا کنیم که نام ایران را به نیکی و دوستی در دنیا طنین انداز کرده باشد. در نتیجه ما سفرای بدون ادعا و درآمد و بدون چشمداشت فرهنگی کشور هستیم و این به نفع کشور و تمام آحاد مملکت است که با دید بازتر و عنایت بیشتری نسبت به فرهنگ نگاه شود. دیدگاه بسته و جزئی نسبت به سینمای کشور ممکن است ما را از انجام حرکات مثبت باز ندارد، اما قطعا مقداری دلسردمان می کند. به عبارتی باید نگاهشان نسبت به سینما بازتر باشد و بالآخره بعد از این سی و چند سال متوجه باشند هیچکس به جز ما وارد به جزئیات کارمان نیست.
منصوری خاطرنشان کرد: نکته مهم آن است که وزیر محترم باید بداند سینما را یک نفر نمی سازد. معمولا یک نفر کارگردان، یک نفر تهیه کننده، یک نفر فیلمبردار و چندنفر بازیگر یک فیلم هستند. ایشان باید متوجه باشند که اگر بخواهند درسی از کار گروهی در هر کجای دنیا به افراد متخصص داده شود، کافی است یک روز سرصحنه بیایند. شاید برای دولتمردان کشورمان مفید باشد که کار تیمی را از نزدیک احساس کنند و با یک هدف مشترک باید کار گروهی را جلو ببرند و پیوند دهند.
وی ضمن خوشامدگویی به وزیر جدید گفت: کسانی در این کار پا گذاشتند که خادمان واقعی هستند. می خواهم بگویم با عنایت به مسأله فرهنگ و سینما نگاه کنند، نه با احساس محدودیت و اینکه باید این جماعت را در چارچوب خاصی محصور کرد. نکته دیگری که می خواهم به ایشان بگویم این است که کار سینما گروهی است و به همه آن ها عنایت داشته باشند و در کار کارشناسی از تمام صاحب نظران کمک بگیرند. ما کارشناسان بسیاری در سینما داریم که می توانند به ایشان کمک کنند و تک تک ما آمادگی داریم که به ایشان کمک کنیم. امیدوارم ایشان هم آمادگی داشته باشند که دستگاه حمایت و هدایت فرهنگی در وزارت فرهنگ با اتکای افرادی باشد که آمادگی خود را اعلام می کنند.
محسن محسنی نسب:تحول زمانی اتفاق می افتد که آدم خودی و غیرخودی نداشته باشیم
محسن محسنی نسب کارگردان فیلم های «شاخ کرگدن» و «یاس های وحشی» نیز در این رابطه به بانی فیلم گفت: ظاهرا آقای صالحی با این شعارهایی که می دهد، نظرش بر ایجاد تحول است. ایجاد تحول هم وقتی است که در سینما آدم خودی و غیرخودی نداشته باشیم. یکی از اتفاقات بد این است که دولت به جای تلاش برای سوددهی صنعت سینما، پول های دولتی را به خودی ها تزریق می کند.
در هر دوره ای هم این خودی ها تغییر می کنند و به عنوان مثال، در دوره شمقدری آدم های خودی عده ای خاص هستند و در دوره ایوبی خودی ها دسته ای دیگر.
محسنی نسب با بیان اینکه حاصل کار ظاهرا تفاوتی ندارد و فیلم ها بی مایه، غیرقابل نمایش و ضعیف هستند، افزود: در این ماجرا دولت به کسانی که جزو سینمای بدنه هستند، توجهی ندارد. اگر نظر آقای صالحی این است تمام موارد را در نظر بگیرد و بودجه فیلم ها را صرف سخت افزار فیلم ها کند و عدالت را در نظر بگیرد، شرایط بهتر خواهد شد. در این میان عده ای از فیلمسازان هم توانستند نوعی کلونی ایجاد کنند و در آن اجازه رشد به بدنه سینما نمی دهند. اگر جایی رانت ممکن است وجود داشته باشد، باید ترتیبی بدهند که قسمت ها به صورت چرخشی باشد و به طور دائم باقی نمانند. به عنوان مثال؛ صنوفی که مسئولیت ساخت و پخش دارند، باید چرخشی باشند و بدانند که رفتنی هستند و هیچکس به دیگری تکیه نکند. منظورم مدیران نیست، اما باید ترتیبی دهند کسانی که پخش را به دست دارند، تغییر کنند؛ چون به طور طبیعی هرجا پول باشد، فساد هم وجود دارد.
وی با بیان اینکه آقای ایوبی هیچ نکته مثبتی در کارش باقی نگذاشت، عنوان کرد: نه ارتقای حرفه ای صورت گرفت و نه ارتقای حقوق عوامل. من دو جلسه با آقای ایوبی داشتم و گفتم ما راهکارهایی برای نجات سینما داریم و به جز فیلمسازان جشنواره ای به فیلمسازان بخش های دیگر مانند بدنه هم توجه کنید. من چندین سال است در سینمای بدنه کار می کنم و اگر می خواستم، می توانستم در بخش های دیگر فیلم بسازم. او(ایوبی) این تصور را داشت، کسانی که فیلم های جشنواره ای می سازند، فیلمسازان خوبی هستند و کسانی که خارج از این دایره اند، خوب نیستند.
کارگردان فیلم «شاخ کرگدن» با بیان اینکه هر روز شاهد کاهش سطح کیفی فیلم ها هستیم، خاطرنشان کرد: می دانید که سینما به لحاظ اخلاقی سقوط کرده و شاهد فیلم هایی هستیم که قبل از انقلاب هم ساخته نمی شد و این فیلم ها را خانواده ها هم نمی توانند ببیند و موضوع ها سخیف است. کسانی که این فیلم ها را دیدند و اجازه نمایش دادند، مدیون ملت و مردم می شوند. علاوه بر این، در دوره آقای شمقدری هم فیلم های فاخر چندمیلیاردی ساخته و بودجه ها بین افرادی خاص تقسیم شد. پیشنهادم به نهادهایی که کنار هم قرار دارند این است که آقای صالحی مدیری بگذارند که از اول روشی انتخاب کنند که با دیگر بخش ها ارتباط داشته باشند. معمولا کسانی که در جلسات معارفه شرکت می کنند، جزو اهالی سینما نیستند، بلکه افرادی هستند که در تمام دوره ها حضور دارند.
مجید میرفخرایی:لمپن ها به جای فرهنگی ها وارد سینما شدند
مجید میرفخرایی، طراح با سابقه صحنه و لباس فیلم های «رسوایی»، «کفش هایم کو»، «رستاخیز» و… در پاسخ به این پرسش که ارزیابی یا خواسته شما از عملکرد دولت در حوزه فرهنگ و سینما چیست، به بانی فیلم گفت: خواسته ما این است که سینما از این حالت خارج شود؛ یعنی هرکس از هرجا بیکار می شود، به سینما روی می آورد و این مسئله مشکل ایجاد می کند. نباید اجازه دهیم هرکسی فیلم بسازد.
میرفخرایی ادامه داد: ما آدم هایی در سینما داریم که اصلا فرهنگی نیستند و به عنوان مثال، دلال ماشین هستند، اما پول به سینما و رسانه های تصویری آوردند و بچه های فرهنگی را وارد قضیه کردند؛ در نتیجه به جای اینکه رئیس بچه ها یک آدم فرهنگی باشد، تبدیل به عده ای افراد لمپن شده اند که سرمایه گذاری می کنند و آن را زیرپوشش خود می آورند. این در سینما و رسانه ها فاجعه است و امیدوارم بخشی برای صلاحیت سرمایه گذاران و تهیه کنندگان تشکیل شود. آیا درست است که بخش های فرهنگی ما باید به دست این افراد باشد؟
وی با تأیید اینکه جنبه مالی در سینما بر جنبه فرهنگی غلبه می کند، افزود: در حال حاضر بخش فرهنگی در مرحله دوم اولویت است و لمپن ها وارد سینما شدند. قرار نبود فرهنگ ما به این روز بیفتد که تصمیم گیرنده ها در رسانه های تصویری سرمایه گذارانی با گرایش های ضدفرهنگی باشند تا اینکه سینما را بشناسند.
شروع دولت تدبیر و امید با گشایش خانه سینما آغاز شد. اتفاقی که به نسبت اتفاقات سال های پیشین آن روزنه ای برای بهبود احوال سینما بود. البته در این سال ها روند مدرن شدن سینماها سرعت گرفت و مجتمع های تجاری یکی پس از دیگری آمادگی خود را برای سپردن بخشی از سالن های خود به سینماها اعلام کردند. علاوه بر این؛ آمار فروش فیلم ها به نسبت سال های گذشته رشد قابل توجهی داشتند. فیلم هایی که -فارغ از محتوا- توانستند رکورد فروش تاریخ سینمای ایران را بشکنند. اما همچنان در صدور برخی مجوزهای اکران فیلم ها با مشکل رو به رو بودیم که این اواخر با حضور رضا صالحی امیری، (وزیر سابق ارشاد) دستوری برای مشخص شدن تکلیف فیلم ها صادر شد و به دنبال آن فیلم هایی که مدت ها شرایط نمایش داشتند، اما به هر دلیلی اکران نشده بودند، از محاق درآمدند.
همچنین ایجاد گروه هنر و تجربه که در آغاز عملکرد مثبت وخوبی داشت، اما بعدها محمل فیلم هایی شد که مولفه های تجربه گرا بودن را نداشتند و تعریف مشخصی هم در این رابطه وجود نداشت، از جمله دیگر اقدامات در این سال ها بود. جدایی بخش ملی و بین المللی فیلم فجر و تعیین دبیر جداگانه برای هرکدام یکی دیگر از کارهایی بود که در این دوره انجام شد و در آغاز با اما و اگرهای بسیاری رو به رو و به تدریج به روال جاری در سینما تبدیل شد.
به هر حال، خواسته اغلب سینماگران به این موضوع ها محدود نمی شود و دوست دارند شرایطی برای پیشرفت این هنر فراهم شود. در گزارش شماره قبل با جمعی از سینماگران صحبت کردیم تا ارزیابی خود را نسبت به دوره ای که در آن قرار گرفتند و سپری کردند، بیان کنند و علاوه بر این؛ پیشنهادی برای بهبود شرایط نیز ارائه دهند که در این رابطه پرویز آبنار صدابردار و صداگذار با سابقه سینما در پاسخ به این پرسش به بانی فیلم گفت: در دوره آقای ایوبی انحصار شکسته شد؛ یعنی وزارت ارشاد از حالت انحصاری بیرون آمد و دگر اندیشان هم توانستند وارد عرصه مدیریتی شوند. برای پیشبرد سینما نیازمندیم که همه نوع قشری در آن حضور داشته باشند و فرهنگ را بخواهیم و مصمم باشیم کمبودهای اجتماعی که ریشه آن به فرهنگ برمی گردد، برطرف شویم. همچنین حبیب اسماعیلی تهیه کننده نیز گفت: فکر می کنم باید اعتباری به امضاهای وزارتخانه داده شود و وزیر که می آید، باید پای وزارتخانه بایستد. برای ما شرایط خیلی بد نبوده، اما مشکلات همیشگی را داشتیم و برطرف نشده است.
حسن برزیده کارگردان نیز در این رابطه بیان کرد: به مسئولان پیشنهاد کردم اتاق فکر داشته باشند و از اهالی سینما استفاده و با آن ها مشورت کنند. گاهی ممکن است مشورت ها غلط باشد، اما به هرحال قابل بررسی است و می تواند به آن ها کمک کند تا گزینه های غلط را شناسایی کنند. در ادامه، صحبت های بخشی دیگر از هنرمندان و سینماگران را که هرکدام از زاویه ای به این موضوع نگاه کردند، از نظر می گذرانید:
علیرضا رئیسیان:بین وضع موجود و مطلوب از دیدگاه ما فاصله وجود دارد
علیرضا رئیسیان در پاسخ به این پرسش که شما چه نوع ارزیابی از وضعیت فرهنگ و سینما و تغییر وزیران ارشاد دارید، به بانی فیلم گفت: آمدن آقای صالحی امیری همان قدر غیرمنتظره بود که رفتنش؛ یعنی واقعاً برای ما مکشوف نشد چه شد ایشان آمدند و چه شد که رفتند. اما به هر حال ایشان با تعجیل غیرضروری در برداشتن رئیس سازمان سینمایی و باقی مدیران دوره آقای جنتی همچنان سر جای خود ماندند. به هر حال این جزو پرسش هایی است که هیچ پاسخ روشنی برایش وجود نداشت و معلوممان نشد چرا در این چند ماه این اتفاقات افتاد. سوابق آقای صالحی که جدید آمدند، نشان می دهد در حوزه اندیشه صاحبنظر هستند. او هوشمندی خاصی هم در مصاحبه خود داشت و یک ماه فرصت خواست تا زیرمجموعه را بررسی کرده و بعد به سوالات پاسخ دهند. او همچنین تاکنون از شاخه های هنری خاص در وزارت ارشاد مانند سینما، تئاتر، موسیقی و تجسمی دور بود. به عبارتی علاقه مند بود، اما چندان درگیر امور نبود.
رئیسیان در رابطه با اینکه چه راهکار یا پیشنهادی در حوزه سینما دارید، عنوان کرد: در بیانیه شماره ۸ شورای راهبردی، چکیده نظرات همه اعضا وجود دارد و روشن است که فاصله زیادی بین وضع موجود و مطلوب از دیدگاه ما وجود دارد و پر کردن این فاصله با این رویکرد و مدیران فعلی تقریباً غیرممکن است.
این کارگردان در پاسخ به اینکه آیا امکان داشتن استراتژی برای فرهنگ و سینما با توجه به وضع موجود وجود دارد، خاطرنشان کرد: امکان داشتن استراتژی وجود دارد، اما مشکل اینجاست که ذکر می کنند دولت ها باید برنامه ها را تدوین کنند و این جدا از دیدگاه ها و نظرات نخبگان هر رشته ای است. مشکل اصلی اینجاست که هر برنامه ای هم در اتاق های مدیران تدوین شود، صرفاً در جهت مأموریت های خود و دولت خواهد بود و برای پیشبرد کار هنری یا آن مبحث فرهنگی نیست. این خیلی اهمیت دارد که حلقه مفقود تمام دولت های بعد از انقلاب، همین بخش است که هیچ نوع نظرسنجی از نخبگان یا مشارکت آنها در کارها و تصمیم گیری ها وجود ندارد و یک چرخه محدودی ایجاد شده است. این مانند بازی فوتبال است که جای دفاع با هافبک و هافبک با حمله عوض می شود، اما تیم همچنان می بازد و مشخص است که ریشه در جای دیگری دارد.
وی در پاسخ به این پرسش که این چند سال گذشته را چطور می بینید، توضیح داد: به نظرم رو به جلو و توسعه نبوده است؛ چون برنامه توسعه ای باید خیلی جامع تر و محکمتر باشد. در حقیقت اتفاقات به صورت روزمره بوده است و تعداد بینندگان در دو سال اخیر زیاد شده، اما این مختص فیلم ها و سینما نیست، بلکه در تمام حوزه های هنری و تجسمی، رشد مخاطب وجود دارد و ارتباطی به برنامه ها ندارد و هیچ جا برنامه جدی برای رونق بخش هنری نمی بینیم.
ستار اورکی:وزیر باید هنرمند تحصیلکرده باشد
ستار اورکی آهنگساز فیلم هایی نظیر «فروشنده» در پاسخ به این پرسش بانی فیلم که چه ارزیابی از وضعیت فرهنگ و سینما در این مدت دارید و چه پیشنهاد و راهکاری برای بهبود شرایط به نظرتان می رسد، به بانی فیلم گفت: این چهارسالی که گذشت، چیزی برایم به عینه مشهود نبود. صحبت هایی در این رابطه گفته شد که کنسرت ها باید برگزار شوند و موسیقی نیز باید گسترده تر شود و فعالان حوزه موسیقی آزادانه تر به امور مربوط به خودشان بپردازند، اما به این دلیل که اتفاق نظر در صحبت هایمان نداریم و از هر طرف دستورالعمل با یک مدیریت خاص می آید، شرایط مناسبی وجود ندارد.
اورکی ادامه داد: من این چند دستگی را چندان برای اهالی موسیقی مناسب نمی بینم. کسانی که باید در این سال ها به کار مشغول می شدند و شاخص هستند، در انزوا قرار گرفتند و موقعیت مناسبی برایشان فراهم نشده است.
آهنگساز فیلم «فصل نرگس» خاطرنشان کرد: فکر می کنم باید تدبیری اندیشیده شود تا در این حوزه بچه هایی که با سواد هستند، کار هنری خود را ادامه دهند و فکر می کنم اگر روند فعلی به همین شکل ادامه پیدا کند، شاهد چندان اتفاقات خوشایندی نخواهیم بود.
وی در پاسخ به این پرسش که چه پیشنهادی در این رابطه دارید، بیان کرد: باید بستری فراهم و گروه های مختلفی با بودجه های کافی تشکیل شود تا بتوانند افرادی که در زمینه موسیقی صلاحیت دارند، دعوت کنند و این امور را با برنامه ریزی به دست بگیرند. این کار گسترده ای است و مربوط به یکسال و دوسال نیست و باید به دست اهل آن سپرده شود. متأسفانه در چند سال گذشته ما شاهد این اتفاقات نبودیم. در حقیقت کسانی موسیقی را اداره می کنند که می توانند مدیرانی باشند تا در هر جای دیگر خدمت کنند. افرادی که موسیقی را هدایت می کنند، از اهالی موسیقی نیستند و این جای تأسف دارد.
وی درباره انتخاب وزیر جدید خاطرنشان کرد: فکر می کنم اگر من باشم، وزیر ارشاد را کسی انتخاب می کنم که هنرمند تحصیلکرده باشد. چرا باید وزیر ارشادی داشته باشیم که اهل ذوق هنری نباشد و چارت هنری را نشناسد. به نظرم این شاید اتفاق خوبی باشد و در دوره های بعدی هنرمندی باشد که مورد قبول جمع زیادی از هنرمندان باشد.
رضا مقصودی:دولت باید به ممیزی ها و ممانعت ها فکر کند
رضا مقصودی نویسنده و فیلمنامه نویس «لیلی با من است» و «مهر مادری» در پاسخ به این پرسش بانی فیلم که چه ارزیابی ای از وضعیت فرهنگ و سینما در این مدت دارید و چه پیشنهاد و راهکاری برای بهبود شرایط به نظرتان می رسد، به بانی فیلم گفت: اگر بخواهیم وضعیت چهارسال گذشته را با قبل از این دوره مقایسه کنیم، اتفاقات خوبی افتاده و به هرحال خانه سینما تا آستانه تعطیل شدن پیش رفت، اما با استقرار دولت جدید باز شد که مایه خوشحالی و خرسندی است. اگر بخواهیم وضعیت فعلی را با شرایط معقولی مقایسه کنیم، فکر می کنم با قبل از دوره آقای احمدی نژاد نیز فاصله داریم؛ یعنی اتفاقاتی که افتاد نسبت به دوره آقای احمدی نژاد خیلی بهتر است، اما بسیاری اتفاقات خوب باید می افتاد اما نیفتاد؛ مضاف بر اینکه اتفاقات بدی نیز افتاد. دست درازی نهادهای غیردولتی به سینما، ممانعت ها و ممیزی های شدیدی که به وجود آمد و توقیف هایی که شاهد آن بودیم، فقدان توانایی نهادهای قانونی در اعمال قانون و نبود حمایت از هنرمندان و مصوبه های خودشان از جمله مواردی است که می توانیم به آن ها اشاره کنیم. این ها جزو معضلاتی است که ادامه دار است و امیدواریم دولت جدید به آن فکر کند.
مقصودی با اشاره به وضعیت حوزه فیلمنامه در این چهارسال عنوان کرد: بخشی از موضوع فیلمنامه نویسی به دولت باز نمی گردد، اما بخشی که به دولت برمی گردد، مربوط به نبود ضابطه های درست ممیزی می شود و این از ده ها سال پیش به این طرف ادامه داشته است. در حقیقت ممیزی ها هیچ ضابطه و قائده ای نداشتند و همین طور اعمال می شود و در بررسی فیلم ها این نوع ممیزی ها هنوز وجود دارد و هیچ جا پاسخگو نیست و حساب و کتاب درستی هم ندارد. این بخشی از مشکلات ما در زمینه سینماست. به اندازه ای قول دادند و به آن عمل نکردند که ما ناباورانه به همه چیز نگاه می کنیم.
فیلمنامه نویس «لیلی با من است» در پاسخ به این پرسش که چه راهکار یا پیشنهادی در این رابطه دارید، توضیح داد: سال ها می گذرد و هر از گاهی به هنرمندان و بازیگران زنگ می زنند و آنان را کنار یکدیگر جمع می کنند و می گویند مشکلات خود را بگویید؛ ما هم می گوییم، اما اتفاقی نمی افتد. اگر بخواهیم پیشنهاد بدهیم، پیشنهاد ندهیم، بهتر است؛ چون اگر آقایان واقعا اهل شنیدن باشند، کافی است به صحبت های قبلی رجوع کنند و کمی ایستادگی و استحکام رأی یاد بگیرند و قدری برای آرا و امضاهای خود احترام قائل شوند و ممانعت هایی که اتفاق می افتد را سامان دهند.
- 13
- 3
