از همان سال ۲۰۰۸ که فیلم سینمایی «ماما، میا» با بودجه‌ای ۵۲ میلیون دلاری به فروشی عظیم و ۶۱۵ میلیون دلاری نایل آمد، مشخص و قطعی بود که استودیوی سازنده آن دست به ساخت قسمت دوم آن نیز می‌زند و چنان قسمتی، دو‌هفته‌ای است که اکران شده و در جمع ۵ فیلم پرفروش جهان در بسیاری از کشورها قرار دارد و نواهای قدیمی ولی پر طرفدار فیلم بر میزان محبوبیت آن افزوده است.
همچون فیلم نخست قسمت دوم نیز که نام جنبی و کامل‌کننده «حالا دوباره به حرکت در می‌آییم» را هم یدک می‌کشد، کاملاً بر پایه ترانه‌ها و آهنگ‌های گروه موسیقی عامه پسند سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۲ سوئد یعنی «آبا» بنا نهاده شده و نواهای آنان بکرات در طول فیلم پخش یا توسط بازیگران مشهور فیلم بازخوانی میشود.
فیلم اول زمانی ساخته شد که نمایش «ماما، میا» برپایه آهنگ‌های «آبا» با توفیق فراوان ابتدا در وست‌اند لندن و سپس برادوی امریکا به صحنه رفت و منبع الهام سازندگان آن فیلم شد و با اینکه چنان پشتوانه قدرتمندی داشت و نوستالژی گذشته و بخصوص ترانه‌های ماندگار دهه ۱۹۷۰ می‌توانست یک عامل موفقیت‌ساز برای آن فیلم نیز به‌حساب آید، توفیق شگرف آن سازندگان فیلم را شگفت‌زده کرد و امروز نه ساخت قسمت دوم بلکه تأخیر ۱۰ ساله در عرضه آن است که اسباب تعجب میشود.
در قسمت اول حضور موفقیت‌آمیز مریل استریپ در یک کار موزیکال و راحتی او در آواز‌خوانی به‌رغم پیشینه پر توفیقی که در این زمینه و در کارهایی مانند «کارت‌پستال‌هایی از لبه» (۱۹۹۰) داشت، از مسائل حیرت‌برانگیز و نکات بشدت خبرساز فیلم تلقی شد و با اینکه برخی نامداران دیگر فیلم که پی‌یرس براسنان، کالین فرت و استلان اسکارزگارد را هم در بر می‌گرفت، برخلاف استریپ در آواز‌خوانی نمره‌ای بسیار ضعیف و در حد مردودی مطلق گرفتند اما روح شاد و فضای سرشار از نوا و تحرک فیلم، «ماما، میا» را به یکی از پدیده‌های سال سینما تبدیل کرد.
این فیلم بیش از همه به استریپ کمک کرد تا یک بار دیگر ثابت کند کار و تخصصی در هنر سینما وجود ندارد که قادر به انجامش نباشد و به فیلیدا لوید نیز به‌عنوان کارگردان زن این فیلم یاری رساند تا در یک هالیوود دچار تبعیض‌نژادی شدید و تضییع‌کننده حق زنان- لااقل در شاخه‌های سناریونویسی و کارگردانی- سربرآورد و چنان موفق جلوه کند که حتی استودیوهای دارای نگرش‌های منفی به فیلمسازان زن درهای خود را هرچه بیشتر به روی آنها بگشایند و بیش از پیش پروژه‌های سخت و خطیر خود را به آنها ارائه کنند.
مدیون «Abba»
با این حال «ماما، میا» چه در قسمت اول خود که روابط خانوادگی و دوستانه چند زن و اوصاف نه‌چندان موفق مردان مرتبط با آنها را به نمایش گذاشت و چه قسمت دوم آن که همان فضا را پس‌از گذشت یک دهه و بعد‌از بروز تغییراتی اندک در شرایط آنها خلق می‌کند، ابتدا و در درجه اول مدیون و محصول فضای خاص و شیرینی هستند که گروه موسیقایی «آبا» خلق کرده و بیش از ۳۵ سال بعد از انحلال آن گروه هنوز پابرجاست و هر سال طرفداران تازه و بیشتری می‌یابد و حتی امریکا که در اوج شهرت و جولان آبا در صحنه موسیقی اروپا نسبت به آنها کم اعتنا بود و فقط یک کار آنان را به سال ۱۹۷۷ در صدر آثار پرفروش هفتگی موسیقی خود قرار داد، اینک با نمایش موزیکال و فیلم‌های دوگانه «ماما، میا» بیش‌از همیشه به تحسین‌کننده آنان تبدیل شده و پروازی چشمگیر در آسمان آرزوها را برپایه ترانه‌های کوتاه و راحت و موسیقی‌های عامه‌پسند آنان تجربه می‌کند و از آن هم سیر نمی‌شود.
با این اوصاف سؤال روز جوامع هنری در امریکای شمالی این است که آن گروه متشکل از دو موسیقی ساز مرد و دو خواننده زن سوئدی در بطن کارهای خود، چه داشت که تا این حد ماندگار شده و این پرسش حتی پرطنین‌تر از این سؤال ضروری‌تر و جالب‌تر است که چرا اعضای چهارگانه گروه که هنوز در قید حیات‌اند، در ۳۶ سالی که از قطع و اتمام کارهای گروهی آنها می‌گذرد، به صدها و صدها پیشنهاد نجومی سرمایه‌داران برای بازگشت به صحنه و از سرگیری فعالیت‌هایشان و حتی اجرای کنسرت‌های گاه به‌گاه، همیشه نه گفته‌اند و البته از همین طریق تبدیل به نوستالژی سازان بزرگتر و افسانه‌هایی پردوام‌تر شده‌اند.
از قدیمی‌ها تا تازه‌واردها
آن‌چه قطعی می‌نماید، این است که بسیاری از بازیگران فیلم نخست که پیشتر هم نام‌شان آمد و همچنین آماندا سیفرید، کریستین بارانسکی، جولی والترز و دومینیک کوپر در فیلم دوم نیز مشاهده می‌شوند و چند چهره جدید و سرشناس نیز به فیلم دوم پیوسته‌اند که لیلی جیمز از عمده‌ترین آنها است و نقش جوانی‌های کاراکتر مریل استریپ را بازی می‌کند و «شر» خواننده و هنرپیشه قدیمی زن امریکایی هم که سابقه فعالیت‌هایش به بیش از ۶۰سال می‌رسد، در نسخه کنونی حاضر است و «اول پارکر» که سناریست فیلم‌های دوگانه و موفق «بهترین هتل فوق‌العاده ماریگولد» بوده، هم فیلمنامه این کار تازه را نگاشته و هم وظایف کارگردانی را انجام داده است.
فضای بسیار شاد این فیلم که تکرار‌کننده حال و هوای فیلم نخست است، از دلایل اصلی توفیق آن به شمار می‌آید و وقتی آواز پشت آواز می‌آید و در سایه هر یک پیام رسانی‌های لازم صورت می‌گیرد و هر یک گوشه‌ای از داستان را در گوش بینندگان ترنم می‌کنند، نمی‌توان تسلیم این موج خوش نوا نشد و این شاید شادمانه‌ترین موزیکال سال‌های معاصر باشد که ساده و بدیهی بودن قصه‌اش را با روحیات خوش و اتفاقات شیرین جبران می‌کند که فقط شور جاری در آواهای «آبا» می‌تواند پایه‌گذار آنها و شروع‌کننده کل ماجراها باشد.
جیم‌اور رئیس بخش توزیع کمپانی یونیورسال می‌گوید: عکس‌العمل تماشاگران نسبت به فیلم فعلی فوق‌العاده و حتی بیشتر از کار نخست بوده و ما به وضوح و در تمامی ۱۰ روز نخست پخش فیلم حس کردیم چه انتظار عظیم و توقع فراوانی در ارتباط با این فیلم وجود داشته و چطور عده‌ای برای ادامه یافتن اتفاقات بدوی اما رؤیایی فیلم نخست لحظه‌شماری می‌کرده‌اند. من فکر میکنم پیام و دستاورد اصلی این فیلم روحیه مثبت و پیام حسن نیتی باشد که هر جامعه انسانی‌ای در جای‌جای کره خاکی محتاج آن است.
مشخصات فــــــيلم
عنوان: «ماما، میا۲» (یا «ماما‌میا: حالا دوباره به حرکت در می‌آییم»)
محصول: کمپانی‌های پلی‌تون، لیتل استار و لجندری اینترتین منت
تهیه کنندگان: جودی کریمر و گری گوتزمن
سناریست‌ها: کاترین جانسون، ریچارد کرتیس و اول پارکر براساس نمایش «ماما، میا» نوشته کاترین جانسون
کارگردان: اول پارکر
مدیر فیلمبرداری: رابرت یومن
تدوینگر: پیتر لمبرت
موسیقی متن: آن دادلی
مدت: ۱۱۴ دقیقه
بازیگران: مریل استریپ، آماندا سیفرید، پی‌یرس براسنان، دومینیک کوپر، لیلی جیمز، کریستین بارانسکی، جولی والترز، اندی گارسیا، کالین فرت، استلان اسکارزگارد و شر.
مترجم:وصال روحانـي
منبع: LA.Times
- 18
- 1
