برترین فیلم‌های سینمای بالیوود در سال ۲۰۱۹/ قسمت دوم

در سالی که با اعتراضات گسترده نسبت به قوانین ضد شهروندی در هند به پایان رسید، مانند همیشه ارتباط عمیقی بین سینمای موسوم به بالیوود و سیاست وجود داشت. در یک سال گذشته، ناسیونالیسم- نارندار مودی، و ترس بزرگنمایی شده از «ضد ملی ها» در عرصه های مختلف هند جریان داشت. سال ۲۰۱۹ بدترین سال در دهه سخت بالیوود بود، صنعت سینمای هند که عمدتاً در بمبئی مستقر است و بخش بزرگی از دنیای سرگرمی مردم کشور را به خود اختصاص می دهد. در یک سال گذشته، اسلام هراسی و حمایت از دولت نارندا مودی از تم های اصلی سینمای بالیوود بوده است در حالی که همچنان کیفیت و عمق محدودی در تولیدات سینمایی دیده می شد. از این رو فیلم های معدودی در یک سال گذشته ساخته و نمایش داده شدند که توانستند تاثیر ماندگاری داشته باشند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با ۵ مورد دیگر از بهترین فیلم های هندی ساخته شده در سینمای بالیوود آشنا کنیم.

۶- Ek Ladki Ko Dekha Toh Aisa Laga

فیلم های معدودی در سینمای بالیوود شخصیت های همجنسگرا را به تصویر کشیده اند. شخصیت سازی در این فیلم ها بسیار متغیر بوده و از کاریکاتورهایی در فیلمی مانند Dostana (2008)‎ در مورد دو مرد که برای اجاره یک آپارتمان خود را همجنسگرا جا می زنند تا تصویرسازی حساس از یک استاد دانشگاه در Aligarh (2016)‎ که پس از بروز تغییر تمایلات جنسی اش شغلش را از دست می دهد متفاوت است. با این وجود، Ek Ladki Ko Dekha Toh Aisa Laga اولین فیلم با بودجه سنگین بالیوود است که یکی از ستارگان درجه اول سینمای هند را در نقش اول خود که یک شخصیت همجنسگراست به کار می گیرد. این فیلم داستان زنی به نام سویتی چودری (سونام کاپور) را روایت می کند که در شهر کوچکی در پنجاب زندگی می کند و هویت واقعی خود را از خانواده اش مخفی نگه داشته است.

اما وقتی که یک خواستگار به نام ساحل میرزا (راج کومار رائو) وارد زندگی اش می شود، سویتی برای اولین بار با صدای بلند حقیقت هویت خود را فریاد می زند. اگر چه این فیلم نیز همان رویه کلیشه ای فیلم های رمانتیک کمدی سینمای هند را دنبال می کند اما افشاگری سویتی و ایستادگی اش در مقابل خانواده باعث شده که Ek Ladki Ko Dekha Toh Aisa Laga فیلمی متفاوت از دیگر فیلم های با فضای مشابه در بالیوود باشد.

۷- Mard Ko Dard Nahin Hota

فیلم Mard Ko Dard Nahin Hota بعد از بدست آوردن جایزه منتخب تماشاگران در فستیوال فیلم تورنتو در سال ۲۰۱۸، یک سال بعد در سینماهای هند به طور رسمی اکران شد. این فیلم که می توان آن را ادای دینی به فیلم های کلاسیک هنرهای رزمی، کودکی بزرگ شده در دوران نوارهای VHS و فیلم های درجه دوم دانست، مفهومی اورجینال را در متن داستان ساده و کم کیفیت خود به تصویر می کشد. سوریا با یک بیماری ژنتیکی نادر به دنیا آمده که باعث شده هیچ احساس دردی نداشته باشد. بعد از کشته شدن مادرش در یک سرقت مسلحانه، سوریا تحت قیومیت پدربزرگش زندگی می کند.

سوریا رفته رفته با تشویق ها و کمک پدربزرگش در نقش یک قهرمان نقابدار کاراته باز بزرگ شده و سعی در گرفتن انتقام مرگ مادرش دارد. دیدار مجدد سوریا با دوست کاراته باز دوران کودکی اش و همچنین مربی اش باعث می شود که او رو در روی یک کاراته باز خلافکار قرار گیرد که اتفاقا برادر دوقلوی نزدیک ترین دوست او نیز هست. اگر با بالیوود و فیلم های رزمی آشنایی دارید باید منتظر صحنه های کمدی و جوک های زیادی در این فیلم باشید.

۸- Mission Mangal

وقتی خبرهایی در مورد ماموریت رباتیک آژانس فضایی هند در سفر به مریخ در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، بسیاری از مردم هند از شنیدن خبر موفقیت زنان و مردان فضانورد هندی به وجد آمدند. بعدها مشخص شد که آن زنان پرسنل عملیاتی و نه فضانورد بوده اند اما آژانس فضایی هند خیلی زود نقش مهم دانشمندان زن در فعالیت های خود را برجسته ساخت. ایده و تصویر زنان فضانورد خیلی زود توجه بالیوود را به خود جلب کرد اما چند سال طول کشید تا صنعت سینمای هند در این زمینه دست به کار شده و آکشای کومار در نقش اصلی فیلم Mission Mangal ایفای نقش کرد. کومار در این فیلم نقش راکش زوان را بازی می کند، فضانوردی که بعد از شکست در یک پروژه فضایی پرتاب ماهواره در نتیجه اشتباهی که توسط یکی از همکارانش به نام تارا شینده (ویدیا بالان) از این پروژه عظیم کنار گذاشته می شود.

وی در ادامه رهبری یک پروژه فضایی سفر به مریخ که بودجه کافی ندارد را بر عهده می گیرد. در ادامه، تارا با الهام از یک نوع نان هندی ایده ای جالب را ارائه کرده و تیمی از محققان فضایی جوان که عمدتاً زن هستند را گرد هم می آورد. برخلاف Hidden Figures که بر روی نقش عمده ریاضی دانان زن سیاهپوست در سازمان ناسا و در دوران رقابت فضایی تاکید دارد، Mission Mangal را نمی توان یک ادای دین واقعی به دانشمندان زن دانست که در این فیلم مدام در حال برآورده کردن انتظارات دنیای مردسالارانه در خانه و محل کار هستند اما می توان آن را جهشی هرچند اندک در مسیری درست دانست که شخصیت های زن پیچیده تری در دنیای بالیوود را به نمایش می گذارد.

۹-Photograph

همانند اولین فیلم ریتش باترا با نام The Lunchbox که عرفان خان، نوازالدین صدیقی و نیمرات کاور در آن حضور داشتند، فیلم جدید او با عنوان Photograph نیز در مورد شخصیت های تنهایی است که در شهری بسیار شلوغ راه خود را می روند. رافی و میلونی زیاد با هم یا خانواده و دوستانشان حرف نمی زنند بلکه می شنوند، فکر می کنند و گاهی نیز لبخند می زنند. شهر نیز به نوبه خود یک شخصیت است که روزهای مرطوبش راه را برای شب های پرباران باز می کند، پر از فنجان های چای و سبزیجات تازه. در زیر این داستان ظاهراً ساده، لایه هایی از مسائل دیگر مانند جایگاه اجتماعی، جنسیت و شکل ظاهری وجود دارد اما Photograph  هیچگاه به طور مستقیم با این تم ها شاخ به شاخ نمی شود.

ممکن است مدت ها بعد از یک سکانس به یاد آن افتاده و به فکر فرو بروید. انتخاب باترا برای نشان دادن رافی، میلونی و بمبئ از دریچه در ها، پنجره ها و آینه ها به تم مرکزی فیلم می افزاید. اگر چه نمی توان این فیلم را یک داستان عاشقانه سنتی نامید اما نمی توان داستان آن را از عشق جدا دانست. اینکه آیا رافی و میلونی در آخر در کنار هم خواهند ماند یا خیر چندان مهم نیست. چیزی که مهم است این است که این دو به یکدیگر کمک می کنند که خودشان را بپذیرند.

۱۰- The Zoya Factor

دولکر سلمان یک سلبریتی بسیار بزرگ در سینمای جنوب هند است. او که پسر ماموتی، چهره افسانه ای مالایالام زبان سینمای جنوب هند است به خاطر نقش های مختلفی که بازی کرده، جایگاه ویژه ای در سینمای جنوب کشورش دارد. سلمان سال گذشته اولین تجربه بازی خود در بالیوود را در یک فیلم کوچک به نام Karwaan کسب کرد اما بسیاری از طرفداران سینمای هند این بازیگر را از طریق فیلم The Zoya Factor کشف کردند. داستان این فیلم در مورد زن جوانی به نام زویا سولانکی است که زندگی کاری او در یک آژانس تبلیغاتی و زندگی عاشقانه اش شرایط خوبی ندارد. زمانی که قرار می شود او پروژه ای مرتبط با تیم کریکت هند را پیش ببرد، شایعه می شود که زویا قرار است نماد خوش شانسی تیم کریکت باشد. این موضوع رابطه عاشقانه زویا با کاپیتان تیم کریکت را پیچیده تر از پیش می کند. اگر چه بسیاری در ابتدا به خاطر سونام کاپور به سوی این فیلم کشیده می شوند اما در ادامه این سلمان است که مخاطب را به روند ماجرای فیلم علاقمند می سازد.