صحت در این برنامه از جایگاه کسی که تجربه و پشتوانه کافی در زمینه نوشتن و مطالعه دارد، بیرون آمد و درست کنار مخاطب‌های معمولی «کتاب‌باز» نشست. او مانند عامه مخاطبان با میزان سواد معمولی، دست روی کلمات سختی که گاهی در بحث مطرح می‌شد می‌گذاشت و خیلی رک از مهمان برنامه درخواست می‌کرد که معنی این کلمات را توضیح دهد. رویا پورآذری مهمان برنامه نیز از فضای صمیمانه‌ای که سروش صحت فراهم کرده بود استفاده کرد و موضوعاتی را که قصد داشت مطرح کند با زبان بسیار ساده بیان کرد. آن‌قدر ساده که دیگر نیازی نبود یک کتاب‌باز حرفهای پای برنامه نشسته باشد تا بتواند این گفت‌وگو را هضم کند.
رویا پورآذری و سروش صحت هرکدام به سهم خود تلاش کردند کاری کنند که مخاطب پای این برنامه خودش را خارج از بحث نبیند و با آنها همراه شود. وقتی قسمت سخت ماجرا تمام شد و تماشاگر تلویزیون با این برنامه همراه شد، حالا وقت آن رسیده بود که پورآذری حرف‌هایش درباره زبان و اصول نقد را بیان کند، حرفهای تازه‌تری برای مخاطب داشته باشد و آنها را راضی کند.
«کتاب باز» بار دیگر ثابت کرد که این برنامه در تغییر رویکردش درخصوص دعوت از مهمانانی که چهره نیستند اما سواد و دانش کافی برای بیان موضوعات مختلف را دارند، به ثبات رسیده و امتحانش را در این زمینه با موفقیت پس داده است.
- 16
- 1
