به گزارش ایسنا، مطابق با این آمار شاخص کل قیمت تولیدکننده در ایران در سال‌های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ (نسبت به سال پایه ۱۳۹۰) متوسط ۲۸ درصد رشد نسبت به سال‌های پیش از آن تجربه کرده است. این در حالی است که پس از روی کار آمدن دولت روحانی و قوام یافتن آن شاخص قیمت تولیدکننده در سال‌های ۱۳۹۳ حدود ۱۵ درصد، در سال ۱۳۹۴ حدود ۴ درصد، در سال ۱۳۹۵، ۶ درصد و در سال ۱۳۹۶ حدود ۱۲ درصد افزایش را تجربه کرده است.
بیشترین کاهش رشد قیمت‌ها در حوزه هزینه‌های تولید مربوط به سال ۱۳۹۴ با ۳.۹ درصد است اما این شاخص در سال‌های بعد و در سال ۱۳۹۶ تا سه برابر افزایش پیدا کرده است. همچنین بیشترین کاهش رشد قیمت‌ها مربوط به اقلام میوه، میوه‌های آجیلی و سبزیجات بوده است که در مورد سبزیجات در سال‌های بعد از ۱۳۹۲ در مقاطعی حتی رشد قیمت تولیدکننده منفی هم بوده است.
در آمارهای مربوط به بخش کشاورزی با ارقام کاهشی شگفت‌انگیزی مواجه می‌شویم. در حالیکه شاخص قیمت تولیدکننده در بخش کشاورزی در سال‌های ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ به حدود ۴۷ و ۳۶ درصد افزایش یافته است در سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶ به حدود ۵، ۱.۵، ۳ و ۱۵ درصد کاهش پیدا می کند که نشان دهنده سقوط نسبی هزینه های تولید یا شاخص تولیدکننده در این بخش است. با این حال شاخص های قیمت تولیدکننده در سال ۱۳۹۶ رشدی نگران کننده داشته است که باید منتظر آمارهای سال ۱۳۹۷ بود و دید که این رشد شاخص ادامه دار خواهد بود یا خیر. گفتنی است که گزارش شاخص قیمت تولیدکننده در ایران برمبنای سال ١٣٩٠ محاسبه می شود.
بهره مندی از تکنولوژی های جدیدتر بعد از توافق برجام و مکانیزاسیون در بخش کشاورزی بخشی از اتفاقاتی است که موجبات کاهش هزینه های تولید در دولت تدبیر و امید را فراهم آورده است. همچنین واردات سموم و کودهای شیمیایی با کیفیت‌تر از کشورهای پیشرفته به جای کشورهای چین و هند بعد از گشایش های توافق برجام می تواند از دیگر دلایل افزایش بازدهی محصولات و کاهش هزینه ها در بخش کشاورزی باشد. علاوه بر اینها اختصاص حدود ۳ هزار میلیارد تومان بودجه برای مکانیزاسیون کشاورزی و پرداخت تسهیلات از این محل به کشاورزان برای مکانیزه کردن فعالیت های آنان می تواند از دیگر دلایل کاهش هزینه های تولید در این حوزه باشد.
گفتنی است شاخص قیمت تولیدکننده بازتابی از هزینه های تولید توسط بخش های مختلف اقتصادی است که به صورت یک شاخص وزنی از قیمت عمده‌فروشی کالاها یا قیمت‌های تولیدکننده محاسبه می‌شود؛ برخی شاخص بهای تولیدکننده را شاخصی می‌دانند که روندهای قیمتی در بازارهای عمده‌فروشی، صنایع تولیدی و بازار کالاها را منعکس می‌کند به همین خاطر از این شاخص به عنوان یک شاخص پیش‌نگر (Leading Indicator) هم یاد می‌شود؛ به این معنی که با بررسی این شاخص می‌توان از سطح تغییر قیمت‌ها در بازار کالا و خدمات مصرفی یا تورم کسب اطلاع کرد.
به بیان دیگر، هر افزایش یا کاهش قیمت در شاخص بهای تولیدکننده با یک وقفه زمانی در شاخص بهای مصرف‌کننده هم مشاهده می‌شود. از این رو از تغییرات شاخص بهای تولیدکننده به عنوان پیشگویی برای تورم یاد می‌کنند. علاوه بر این، شاخص بهای تولیدکننده روند تغییرات قیمت‌ها را از دیدگاه تولیدکننده و خریدار در بخش‌های مختلف اقتصادی (کشاورزی، صنعت و خدمات) نشان می‌دهد.
- 16
- 6
