زمستان سخت؛ سوغاتی متوهمان داخلی

میزنفت نوشت: زمستان نیامده، همه‌چیز سخت شد؛ کسانی که انتظار چنین سختی را برای اروپایی‌ها می‌کشیدند، حالا مانده‌اند در یک کوچه بن‌بست تنگ که نه روزنه‌ای برای برگشت دارد و راهی برای رفتن. همان‌هایی که از ابتدای سال جاری، به صندلی‌های خود تکیه داده، پا روی پا انداخته و با خلالی روی لب هایشانف برای زمستان سخت اروپا، روزشماری می‌کردند ولی اوضاع کاملاً برعکس شد.

گوششان بدهکار نبود که به فرض تسلیم اروپا در برابر سرما و پیروزی روسیه در جنگ انرژی با غربی‌ها، منافع ایران دستخوش تغییر نخواهد شد که هیچ، بلکه فرصت بزرگ توافق و احیای برجام بر باد خواهد رفت. اما خب، ازآنجاکه توهم، خریدار بیشتری دارد، محکم گفتند صبر کنید تا ببینید چه بلایی بر سر غرب می‌آید و چه بهشت برینی می‌شود ایران.

متوهمان، همیشه با تحلیل‌های تک‌بعدی‌شان منافع ملی را گروگان منافع حزبی و پفکی خود می‌کنند؛ روزی می‌گویند زمستان سخت باعث می‌شود نفت به ۱۸۵ دلار در هر بشکه برسد و روزی دیگر، بر این طبل می‌کوبند که با توجه به تحریم روسیه توسط اروپا، بروکسل به انرژی ایران نیاز دارد و مجبور است امتیازات بیشتری به ایران دهد.

در همین چند ماه، اما بسیاری از کارشناسان و دلسوزان نوشتند و گفتند که این پیش‌بینی‌ها، فقط یک توهم است و بس؛ نه ایران می‌تواند گازی به اروپا صادر کند و نه اساساً غرب به دنبال چنین چیزی است. دولت ولی راه خود را رفت و با دست‌فرمان متوهمان، فرصت بزرگ احیای برجام را از دست داد تا این روزها را شاهد باشیم.

روزهایی که هنوز زمستان را ندیده، اما قطعی گاز را برای صنایع و پتروشیمی‌ها رقم زده، روزهایی که مازوت سوزی به‌جای تأمین گاز نیروگاه‌ها، آلودگی هوا و بحران زیست‌محیطی را متولد کرده است و هزاران میلیارد تومان از درآمدهای کشور را بر باد داده است.

نمی‌توان فراموش کرد که تندروها در فضای مجازی، چگونه آرزوی مرگ برای دیگری می‌کردند و امروز، خود دچار شوک کمبود انرژی در زمستان ۱۴۰۱ شدند. چوب توهمشان را خود نمی‌خورند، بلکه مردمی لمس می‌کنند که نفس‌هایشان تنگ شده و ریه‌هایشان پر دود.

این روزها دیگر کسی از زمستان سخت اروپا نمی‌گوید زیرا خودمان دچار زمستان سخت‌تری شده‌ایم؛ چنان سخت که وزیر نفتش به دلیل اضطراب بالای کاری دچار حمله قلبی شده و در بیمارستان بستری می‌شود. زمستان سختی که صدای همه را درآورده و درامدهای کشور را به تاراج برده است. همان زمستانی که متوهمان معتقد بودند بهار کشور است ولی نشد که نشد.

این کشور، تاوان قدرت گیری متوهمان را می‌دهد؛ متوهمانی که حتی نگاه تک‌بعدی‌شان پر از خطاست ولی ازآنجاکه قدرت و صدای بلند دارند، کسی شهامت پرسش از آن‌ها را ندارد. هیچ‌کس پیدا نمی‌شود از آن‌ها بپرسد چگونه نفت ۱۸۵ دلاری‌شان، به زیر ۸۰ دلار سقوط کرده و ایران، تاوان بزرگی بابت عدم توافق هسته‌ای پرداخت کرده است.

احیای برجام را به امید توهم زمستان سخت، کنار گذاشتند تا مثلاً، اروپایی‌ها با ذلت دست همکاری به ایران دراز کنند و بگویند اگر تهران نباشد، اروپا سقوط می‌کند. حالا اما سقوط اقتصادی برای ایران محتمل‌تر از گذشته است؛ کشوری که در تأمین ۲۵ درصد از نیازهای گازی خود عاجز مانده و به دلیل عدم سرمایه‌گذاری، باید شاهد افزایش این رقم به بیش از ۵۰ درصد باشد.

 متوهمان این روزها، در غار هستند و مترصد فرصتی که اروپا دچار کمبود سوخت شوند تا شاید، به بیرون بخزند و از تحلیل ضد ملی خود دفاع کنند.  

وحید حاجی پور