به گزارش اتاق تهران، رضا پدیدار رئیس انجمن سازندگان تجهیزات نفتی ایران در یادداشت خود نوشت:
عربستان و روسیه از مهمترین تولیدکنندگان مواد هیدروکربنی و صاحبان منابع نفتی در جهان هستند. در سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ عربستان مقام اول را در تولید نفت خام در جهان به دست آورد اما پس از بروز بحران اقتصادی در سال ۲۰۰۸ این روسیه بود که در جایگاه اول نشست و عربستان در جایگاه دوم قرار گرفت. این دو کشور در بازار جهانی انرژی و مواد هیدروکربنی از تصمیمگیرندگان اصلیاند.
باوجود تغییرات شاخصهای جهانی و سقوط قیمت نفت این دو کشور با اتکا به ذخایر غنی و منابع مالی توانستند بدون واکنشهای ناگهانی در رفتارهای اقتصادیشان وضعیت را ادامه دهند و این واکنشها را با توجه به ذخایر قانونی و پشتوانههای مالی به تأخیر انداختند.
تحلیل من این است که سفر پادشاه عربستان در رأس هیئتی با بیش از یک هزار نفر همراه به روسیه اقدامی برای بازسازی اقتصاد این کشور است. در توضیح وضعیت فعلی عربستان باید به سه مسئله توافق نفتی اوپک، کنشهای نفتی آمریکا و میزان وابستگی اقتصاد عربستان به نفت توجه کرد. در صد و شصت و نهمین اجلاس اوپک در الجزایر عربستان با روسیه به توافقی دست پیدا کرد که براساس آن شتاب تولید با توجه به کاهش منافع نفتی تو کشور کنترل شد.
پایههای طرح فریز نفتی در اجلاس انرژی الجزایر گذاشته شد و درنهایت به جلسه صد و هفتادم اوپک ختم شد. توافق کشورها در این جلسه روند افزایش و کاهش عرضه و تقاضا را به شیوهای پیش برد که در آن سقوط قیمت نفت نامحتمل به نظر رسید. درنهایت طرح فریز نفتی با توافق کشورهای عضو اوپک مثل عربستان، ایران و عراق و تولیدکنندگان غیر اوپکی مثل روسیه تا مارس ۲۰۱۷ ادامه پیدا کرد و از نتایج مثبت آن تثبیت بازار نفت و جلوگیری از سقوط قیمت طلای سیاه بود.
البته این پیمودن این مسیر برای کشورهای عضو اوپک بهویژه روسیه و عربستان آسان نیست. یکی از مهمترین خریداران نفت جهان یعنی آمریکا طرح استفاده از مخازن شیل اویل و استخراج نفت از لایههای روسی را دنبال میکند. طرحی که در عمق کمتر و آسانتر آمریکا را به نفت میرساند اما سؤال بزرگ این است که این طرح تا چه انداز این کشور را از واردات نفت بینیاز میکند؟
آمریکا روزانه ۹ میلیون ۴۵۰ هزار بشکه نفت تولید میکند اما مصرف آن ۱۵.۸ میلیون بشکه در روز است. مابهالتفاوت تولید و مصرف نهایی از خاورمیانه، مکزیک و آمریکای لاتین و کانادا تأمین میشود. تلاش آمریکا این است که واردات نفت خام را محدود کند و این مسئله تولیدکنندگان نفت در آمریکا جنوبی و خاورمیانه را به این تهدید روبهرو میکند که درنهایت یکی از مهمترین خریداران نفتشان را از دست خواهند داد یا فروش کمتری خواهند داشت.
نگرانی اصلی این کشورها مازاد عرضه است. هرچند معتقدم با توجه به رشد جمعیت و افزایش مصرف این مازاد تولید اتفاق نخواهد افتاد و از سوی دیگر انرژیهای نو تا پایان سال ۲۰۲۰ تنها سهم ۷درصدی از بازار انرژی جهان را دارند و انرژیهای هیدروکربنی و فسیلی ۹۳ درصد از بازار را شکل میدهند اما دغدغه کشورهای تولیدکننده نفت برای کاهش وابستگی اقتصادشان به طلای سیاه بیهوده نیست.
براساس اهداف کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت صنعت انرژی تولیدکنندگان بزرگ باید به تفاهم و همگرایی برای از دست نرفتن اقتصادشان دست پیدا کنند. ۴۸ درصد از اقتصاد روسیه متکی به فروش نفت و فرآوردههای آن است. عربستان نزدیک به ۸۰ درصد از اقتصادش را با اتکای به نفت اداره میکند و در یک سال و نیم اخیر، فروش فرآوردههای نفتی به دلیل نقصان درآمدهای ملی در این کشور تا سقف ۸۰ درصد با افزایش قیمت روبهرو شده است.
وابستگی روسیه و عربستان به نفت پایبندی این کشورها به طرح فریز نفتی که نتایج مثبتی برای تولیدکنندگان به همراه داشته را ثابت میکند. مذاکره پادشاه عربستان و پوتین، و سایر مقامات بلندپایه این کشورها ازجمله معاون نخستوزیر و وزیر انرژی تثبیت بازار انرژی را برای سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۵ رقم میزند.
- 16
- 1
