محققان اسرار ژنتیکی را از استخوان های یک مرد و یک زن که در خاکستر آتشفشانی در پمپئی مدفون شده بودند، کشف کردند. ژن ایرانی مرد پمپئی در ژنوم او یکی از کشفیات مورد توجه در این تحقیق است. این دو اولین بار در سال ۱۹۳۳ در کازا دل فابرو یا خانه صنعتگران کشف شدند. آنها در گوشه ای از اتاق غذاخوری مشغول صرف ناهار بودند که آتشفشان در ۲۴ اوت ۷۹ پس از میلاد فوران کرد. ابر عظیم خاکستر ناشی از فوران کوه وزوو در کمتر از ۲۰ دقیقه برای ساکنان این شهر کشنده بود.
به گفته دکتر سرنا ویوا، انسان شناس از دانشگاه سالنتو، دو قربانی که محققان مورد مطالعه قرار دادند، قصد فرار نداشتند. ویرانه‌های پمپئی در قرن شانزدهم کشف شد و اولین کاوش‌ها در سال ۱۷۴۸ آغاز شد. حدود ۱,۵۰۰ نفر از ۲,۰۰۰ قربانی در طول قرن‌ها پیدا شده‌اند.
محققان شواهدی پیدا کردند که این مرد از بیماری به نام Pott رنج می برد؛ نوعی سل عضلانی-اسکلتی، که می تواند باعث تغییر شکل ستون فقرات و درد شدید در هنگام حرکت شود و حتی نفس کشیدن را بیش از حد سخت کند. قطعه ای از استخوان پایه جمجمه مرد حاوی DNA دست نخورده کافی برای تعیین کد ژنتیکی او بود. دکتر ویوا معتقد است که هر بدن انسانی در پمپئی یک گنج است. این افراد شاهدان خاموش یکی از شناخته شده ترین رویدادهای تاریخی در جهان هستند.
داده های به دست آمده از استخوان جمجمه این مرد، اطلاعات جالبی را در اختیار می گذارد. ژنوم به دست آمده از این مرد را با بانک اطلاعات ژنتیک بررسی کردند و ۴۱ درصد از اطلاعات ژنتیکی او مشخص شد: ۶/ ۵۱ درصد ژن مردمان آناتولی در همان دوران حیات او و ۵/ ۳۰ درصد ژن عصر برنز ایران (دو تا سه هزار و ۵۰۰ سال پیش از میلاد)، ژن ایرانی مرد پمپئی را تشکیل می دهد. احتمال می رود ژن های نیکان ایرانی این فرد از طریق آناتولی (ترکیه) به روم رسیده باشد. ۴/۴ درصد دیگر ژن‌های به دست آمده از او به دوران انسان‌های شکارچی در غرب و فرهنگ یامنایا (Yamnaya culture) است که گستردگی آنها در عصر برنز از شمال دریای سیاه تا اروپا بود.
- 12
- 3
