موضع عجیب وزیر بهداشت

شگفتی‌آفرینی‌های وزیر بهداشت و درمان کابینه، پایانی ندارد. قاضی‌زاده‌هاشمی اخیرا با گلایه از کمبود اعتبارات تخصیصی به وزارت تحت مسئولیتش، یکباره راه خود را از بهداشت و درمان جدا کرده و با ورود به حوزه کشاورزی اختصاص ١٥ هزار ‌میلیارد تومان برای خرید گندم را نقد كرده است.

وی با ورود به این حوزه غیرتخصصی عملا به وزیر جهاد کشاورزی هم لابد اجازه داده که مثلا از بی‌عنایتی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به گسترش آسیب‌های روانی تا مقیاس ٣٠ درصد از مردم و نیز وجود یک‌ میلیون بیمار روان‌پریش (بنا بر گزارش‌های متعدد، سالانه و رسمی از منابع معتبر) انتقاد کند.

گلایه‌هایی که بیش از جنبه غیرفنی‌بودن، این پرسش فراگیر را در اذهان عمومی متبادر می‌کند که مگر این دولتمردان در فرصت‌های مکرر در تبادل و مشاوره با همدیگر نیستند؟ چرا مردم ما در این مجال‌های اندک ناگزیرند به جای دریافت چشم‌اندازهای آینده این دستگاه‌ها، مسائل درون تشکیلاتی آنان را بشنوند؟ در این مجال اندک اما ناگزیر به اشاراتی درباره نقد قاضی‌زاده‌هاشمی هستم.

در اولویت‌هایی که برعهده دولت‌ها نسبت به مردم وجود دارد، بدون تردید تأمین غذا اهمیت بیشتری در مقایسه با درمان بیماری‌ها دارد. در چند دهه گذشته بخش کشاورزی به‌عنوان متولی تأمین امنیت غذایی دستخوش آسیب‌های جبران‌ناپذیری شده است.

نابرابری‌های معیشتی تولیدکنندگان و نبود مزیت نسبی تولید در کشاورزی تاکنون موجب تغییر کاربری نزدیک به دو میلیون هکتار از بهترین اراضی کشور شده است. تغییرات اقلیمی، گرم‌شدن کره زمین، کاهش منابع آب و به‌خصوص بی‌مبالاتی‌های رخ‌داده در کشورمان، افزایش جمعیت جهانی و نیز داخلی، گسترش بی‌محابای شهرنشینی و توسعه قارچی شهرها و مهم‌تر از همه الگوی مدیریتی، اقتصادی و فرهنگی متکی به درآمد نفت و... آخرین ظرفیت‌های بخش کشاورزی را در آستانه دولت یازدهم مورد تهدید جدی قرار داده بود.

روند بهبود و بازسازی تخریب‌ها در این بخش مانند «بهداشت» و البته برخلاف امر «درمان» ماهیتی کند و نیاز به زماني طولانی دارد. مدیریت بخش کشاورزی به‌عنوان اولین گام‌های احیای بخش خود ناگزیر شد افزایش انگیزه تولید در بخش کشاورزی را با محصولاتی مانند گندم بردارد و البته به خوبی هم برداشت.

اگر دولتی را که دکتر هاشمی وزیر بهداشت و درمان آن بوده، موفق تلقی کنیم، وزارتخانه‌های دیگری هستند که بارها بیش از بخش درمان، مؤثر عمل کرده‌اند. از طرفی در امر خرید تضمینی کالاهای اساسی، باید چشم از نگاه مطلق تجاری و مقایسه آن با قیمت محصولات وارداتی برگرفته و پیامدهای اجتماعی، کاهش روند تخریب اراضی کشاورزی و حاشیه‌نشینی شهرها و... را ارزیابی كنيم.

به خاطر داشته باشیم در دولت احمدی‌نژاد، تنها ١٢ میلیارد دلار از صندوق ذخیره ارزی برای کمک به کشاورزان آسیب‌دیده از خشک‌سالی برداشت شد. کمک‌‌هایی که به ‌جای ممارست در ماهی‌گیری تنها به خسارت‌دیدگان ماهی داد و موجب رهاکردن بیشتر اراضی و افزایش هیستریک مسافرکشی و دست‌فروشی و... شد و.. .