به گزارش ایسنا، دکتر" جیمزای. گلدمن" پژوهشگر ارشد این مطالعه بیان کرد:بحث زیادی در خصوص اینکه این ویروس مغز را آلوده می کند یا خیر وجود دارد ولی ما هم نتوانستیم علائم ویروس را در سلول های مغزی بیش از ۴۰ بیمار مبتلا به کووید- ۱۹ پیدا کنیم. ولی در همان زمان بسیاری از تغییرات پاتولوژیک را در مغز مشاهده کردیم که میتواند توضیح دهد چرا بیماران به شدت بیمار دچار گیجی و هذیان و سایر اثرات جدی عصبی میشوند و چرا افردی که به نوع خفیف این بیماری مبتلا میشوند ممکن است هفته ها و ماه ها " مه مغزی"( brain fog) را تجربه کنند.
یافته های این مطالعه که در مجله" Brain" منتشر شده است بزرگترین و دقیق ترین گزارش کالبد شکافی مغز کووید- ۱۹ است که تاکنون منتشر شده است و نتایج آن حاکی از آن است که تغییرات عصبی که اغلب در این بیماران دیده می شود میتواند ناشی از التهاب ایجاد شده توسط ویروس در سایر قسمت های بدن یا در رگ های خونی مغز باشد.
در این مطالعه مغز ۴۱ بیمار مبتلا به کووید- ۱۹ را که هنگام بستری شدن در اثر بیماری فوت نموده بودند، مورد بررسی قرار داد. سنین بیماران از ۳۸ تا ۹۷ بود و همه آسیب ریوی ناشی از ویروس داشتند. بسیاری از بیماران از نژاد اسپانیایی تبار بودند. همه بیماران تحت تحقیقات بالینی و آزمایشگاهی گسترده ای قرار گرفته بودند و بعضی از آنها ام آر آی و سی تی اسکن مغزی داشتند.
پژوهشگران برای شناسایی هر ویروسی در سلول های عصبی و گلیای مغز از روش های مختلفی از جمله آر ان آی در هیبریداسیون درجا استفاده کردند چرا که این روش میتواند آر ان ای ویروسی در سلول های دست نخورده و آنتی بادی هایی که میتوانند پروتئین های ویروسی درون سلول ها را تشخیص دهند، شناسایی کند و واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس یک روش حساس برای تشخیص آر ان ای ویروسی است.
به رغم جستجوی زیاد پژوهشگران هیچ مدرکی از ویروس در سلول های مغزی بیماران پیدا نکردند. اگرچه آنها با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس سطوح بسیار کمی از آر ان ای ویروسی را تشخیص دادند ولی این امر نیز احتمالاً به علت ویروس در رگ های خونی یا نرم شامه های مغزی بود.
گلدمن بیان کرد:ما بیشتر از سایر مطالعات مغز را بررسی نموده ایم و از روش های بیشتری برای جستجوی ویروس استفاده نموده ایم. نتیجه اصلی این است که هیچ مدرکی از آر ان ای ویروس یا پروتئین در سلول های مغز پیدا نکردیم. هرچند مقالاتی وجود دارد که ادعا می کنند ویروس را در سلول های عصبی یا گلیا پیدا نموده اند ولی ما تصور می کنیم که این موارد در اثر آلودگی به وجود می آید و هر ویروس موجود در مغز در رگ های خونی مغز حضور دارد. اگر ویروسی در بافت مغز وجود داشته باشد باید مقدار آن بسیار کم باشد و با توزیع یا فراوانی یافته های نوروپاتولوژی ارتباطی ندارد.
این آزمایشات بر روی بیش از ۲۴ ناحیه مغزی از جمله پیاز بویایی انجام شد زیرا برخی گزارش ها حدس می زنند که ویروس کرونا (corona) میتواند از روش عصب بویایی حفره بینی به مغز منتقل شود. گلدمن گفت:حتی در آنجا نیز پروتئین ویروسی یا آر ان ای پیدا نکردیم گرچه آر ان ای و پروتئین ویروسی در مخاط بینی بیماران و در مخاط بویایی بالای حفره بینی یافتیم.
به رغم عدم وجود ویروس در مغز هر بیمار محققان آسیب شناسی مغزی قابل توجهی پیدا کردند که به دو دسته تقسیم می شود.
گلدمن گفت:نخستین چیزی که متوجه شدیم مناطق زیادی بود که از کمبود اکسیژن آسیب دیده اند. همه آنها بیماری ریوی شدیدی داشتند بدین ترتیب جای تعجب نیست که در مغز آسیب هیپوکسی وجود داشته باشد.
بعضی از اینها مناطق وسیعی بودند که در اثر سکته مغزی ایجاد می شدند، ولی بیشتر آنها بسیار کوچک بودند و فقط با میکروسکوپ قابل تشخیص بودند. پژوهشگران معتقدند که طبق سایر ویژگی ها ، این مناطق کوچک از آسیب هیپوکسیک در اثر لخته شدن خون ایجاد شده است که این امر معمولاً در بیماران مبتلا به نوع شدید کووید- ۱۹ ایجاد می شود و به صورت موقت اکسیژن رسانی به آن منطقه را متوقف می کند.
گلدمن خاطرنشان کرد:یافته شگفت آورتر این بود که تعداد زیادی میکروگلیا فعال شده در مغز اکثر بیماران است. میکروگلیا سلول های ایمنی هستند که در مغز قرار دارند و میتوانند توسط عوامل بیماری زا فعال شوند.
میکروگلیا فعال شده عمدتاً در ساقه تحتانی مغز که تنظیم کننده ریتم قلب و تنفس، سطح هوشیاری و هیپوکامپ است و در حافظه و خلق و خو نقش دارد، یافت می شود.
گلدمن افزود برای درک بهتر موضوع تحقیقات بیشتری لازم است. پژوهشگران اکنون در حال بررسی و کالبدشکافی بیمارانی هستند که چندین ماه بعد از بهبودی از کووید- ۱۹ فوت کردند تا اطلاعات بیشتری کسب کنند.
- 9
- 2
