به گزارش پایگاه اینترنتی vanguardngr، این مطالعه که بر روی هزاران فرد میانسال و مسن‌تر انجام شد، نشان داده است که داشتن چربی بدنی بیشتر و توده عضلانی کمتر با افزایش سن منجر به بروز تغییراتی در انعطاف پذیری شناختی می شود.
انعطاف‌پذیری شناختی به مهارت و توانایی ذهن برای رفتن از موضوعی به موضوع دیگر و توانایی فکر کردن در مورد مفاهیم چندگانه به‌طور همزمان گفته می شود.
محققان دانشگاه دولتی «آیووا» در آمریکا در این مطالعه، داده های چهار هزار و ۴۳۱ مرد و زن با سن متوسط ۶۴.۵ سال را که اختلال شناختی نداشتند، بررسی کردند.
محققان رابطه ای میان تغییرات در چربی شکمی و توده عضله لاغر را با تغییر در هوش سیال در یک دوره ۶ ساله بررسی کردند. تجزیه و تحلیل نشان داد که هوش سیال با افزایش سن در افرادی که چربی شکمی بیشتری داشتند، کاهش می یافت در مقابل به نظر می رسید افرادی که توده عضلانی بیشتری داشتند به این زوال مبتلا نمی شدند.
محققان همچنین متوجه شدند که تاثیر توده عضلانی بر جلوگیری از ابتلا به کاهش عملکرد شناختی مغز بیشتر از تاثیر برخورداری از چربی بیشتر در بدن در ابتلا به کاهش عملکرد شناختی بود. این ارتباطات حتی پس از در نظر گرفتن عوامل تاثیر گذار دیگر مانند سن تقویمی، وضعیت اقتصادی اجتماعی و سطح تحصیلات همچنان وجود داشت. این مطالعه همچنین نشان داد که سن بیولوژیکی و نه سن تقویمی در این رابطه تاثیر دارد.
مطالعات دیگر نیز نشان داده اند که برخورداری از شاخص بیشتر توده بدنی (BMI) اغلب با فعالیت افزایش یافته ایمنی در خون ارتباط دارد. این فعالیت واکنش های ایمنی را در مغز فعال می کند که باعث اختلال در حافظه و تفکر می شود.
نتایج این مطالعه در مجله Brain, Behaviour, and Immunity منتشر شده است.
- 13
- 2
