به گزارش صدا و سیما, پژوهشگران علم پزشکی اعلام کردند؛ چاقی شکمی خطر ابتلا به حملات قلبی مکرر و سکته های مغزی را افزایش می دهد حتی اگر برای پيش‌گيري از این خطرات، دارو مصرف کرده باشید.
بر اساس مقاله پژوهشگران که در شماره اخیر نشریه اروپایی پيش‌گيري از بیماری های قلبی عروقی منتشر شد، شکم برآمده از عوامل مهمی است که به افزایش خطر ابتلا به سکته های مغزی و حملات قلبی کمک می کند.نقش چاقی شکمی در تکرار حملات قلبی و سکته های مغزی
رژیم غذایی سالم و ورزش مرتب بهترین روش برای کاهش خطرات قلبی و سکته های مغزی است.
در مطالعه پژوهشگران که بر روی ۲۲ هزار نفر انجام شد رابطه بین چاقی شکمی و حملات قلبی و سکته های مغزی بررسی شد.
دکتر هانیه محمدی و همکارانش در مؤسسه معتبر کارولینسکای سوئد اعلام کردند هر قدر میزان چربی دور شکمی بیشتر باشد خطر پیدایش وقایع قلبی عروقی بالاتر می رود.
این عامل، به خصوص در تکرار شدن حملات قلبی تأثير دارد.
به بیان ديگر، دارو هایی که برای کاهش چربی های خون و فشار خون استفاده میشوند و نیز دارو های کنترل کننده دیابت، در پيش‌گيري از پیدایش حملات قلبی دوباره، بسیار ناکارآمدتر از کم کردن قطر شکم هستند.
دکتر محمدی به پایگاه خبری جهان دوندگان ذکر کرد:هر قدر قطر شکم مناسبتر و سالم تر باشد پيش‌گيري از حملات قلبی و سکته های مغزی نیز میسرتر خواهد بود.
چاقی شکمی، بطور مستقیم نشان گر وجود چربی احشایی است که نوعی چربی عمقی بدن است که دور احشای حیاتی را دربر می گیرد و این نوع چاقی، با مشکلات متابولیک و بیماری قلبی عروقی همچون فشار خون، افزایش چربی خون، بالا بودن قند خون و مقاومت دربرابر انسولین همراه است.
همراهی همه این مجموعه عوامل به ایجاد سندروم متابولیک منجر می شوند.
به گفته دکتر محمدی، عادات سالم که به کاهش چربی به ویژه چربی دور شکم می انجامد برای بهبود سلامت بسیار اهمیت دارند.
به گزارش پایگاه خبری جهان دوندگان در اینترنت، عوامل موثر در ایجاد چاقی شامل عوامل ارثی، پرخوری، تغییر متابولیسم بافت چربی، کاهش تولید گرما، کاهش فعالیت جسمی بدون کاهش مقدار غذای دریافتی و برخی از داروهاست.
افزایش چربی شکم نیز که به چاقی شکم موسوم است با افزایش خطر پیدایش بیماری های قلبی عروقی همراه است.
پژوهشگران بر این باورند که ذخیره اصلی انرژی بدن، چربی است.
بعضی بیماران از افزایش پیشرونده وزن شکایت می کنند، در حالی که مقدار غذای دریافتی آنها افزایش نیافته است.
باید خاطرنشان کرد که چنین وضعیتی کاملاً امکان پذیر است.
کاهش پیشرونده توده عضلانی بدن که با افزایش سن روی می دهد، امری اجتناب ناپذیر است.
در عین حال به علت کاهش توانایی بدن در سوزاندن چربی ها، وزن افزایش می یابد.
در این وضعیت اگر میزان کالری دریافتی به میزان قبلی باقی بماند، به ناچار افزایش وزن خواهیم داشت که بیش از چربی تشکیل شده است؛ بنابراین تولید انرژی کاهش می یابد و برای جبران انرژی از دست رفته نیاز به دریافت مقدار بیشتری ماده غذایی خواهد بود.
- 17
- 4
