پرش با نیزه ایران نفس های آخر را می‌کشد

محمد محسن ربانی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره شرایط پرش با نیزه ایران، اظهار کرد: هرچه در زمان آقایان کفاشیان، جلالی و کریمی برای پرش با نیزه ایران  زحمت کشیده شد و بهترین امکانات را برای ورزشکاران فراهم کردند اما  زمان آقای آشتیانی و داوری و حتی زمان حال به این ماده بی مهری می‌شود و می‌توان گفت‌ هیچ کاری برای آن انجام نداده اند. نه برای کسانی که الان کار می‌کنند  کاری صورت گرفته و نه برای استعدادیابی.

ربانی با بیان این که به نظر می‌رسد  اشتباه کردیم که پرش با نیزه بانوان را راه اندازی کردیم، گفت: نمی دانم درست بود یا غلط اما  انگار کار اشتباهی انجام دادیم که پرش با نیزه بانوان را راه‌اندازی کردیم. ای کاش این کار را نکرده بودیم. اگر نبود می گفتیم در بخش بانوان پرش با نیزه نداریم. چند سال پیش ما چند دختر را آوردیم و متاسفانه یک دختر تمام رکوردهای رده های سنی را در اختیار دارد و تنها مسابقه می‌دهد.

در بخش مردان هم چنین وضعیتی وجود دارد. سال های پیش اگر در پرش با نیزه رکورد چهار متر برجای گذاشته می‌شد همه از فاجعه صحبت می کردند، اما الان همان چهار متر هم که می پرند برای هیچ کسی اصلا مهم نیست. کم لطفی که آقایان داوری و آشتیانی به این رشته داشتند باعث این وضعیت شده است. فدراسیون فعلی هم تاکنون کار خاصی انجام نداده است. از ما طرح خواستند و گفتند که ما کار می‌کنیم اما زمانی که حرف حمایت به میان می آید هیچ کسی جز ربانی، پرش با نیزه را دوست ندارد.

او با انتقاد از عدم توجه به دوومیدانی کاران پرش با نیزه، گفت‌:  شهروز بنی آدم که اولین ایرانی است که با مربی داخلی بیش از پنج متر می پرد هم به مسابقه اعزام نمی‌شود. سال گذشته به مسابقه ترکیه رفت که به دلیل مسائلی که در هوایپما بود نیزه هایش را قبول نکردند. خود من در بازی های کشورهای اسلامی با رکورد پنج متر مدال گرفتم بنابراین بنی آدم هم می‌تواند  با همین رکورد در باکو مدال بگیرد اما باز هم اعزام نمی‌شود.

رکورددار پرش با نیزه ایران گفت‌:  این رشته‌ای  است که به سخت افزار نیاز دارد. تا نتوانیم این شرایط را مهیا کنیم نمی توانیم  به نتیجه‌ برسیم. ما هم عملا داریم مجانی کار کنیم. من خیلی ناراحت هستم و همین جا اعلام می‌کنم که دیگر مربی گری نمی‌کنم و فقط نسبت به چند نفری که خودم آن ها را آورده ام احساس مسئولیت دارم و با آن ها کار می‌کنم. دیگر هیچ کسی را به این رشته دعوت نمی کنم چون کار عبثی است. ما هیچ امکاناتی نداریم و هیچ خواستی از طرف فدراسیون برای پیشرفت وجود ندارد.

او ادامه‌ داد: مهسا میرزا طیبی در بخش بانوان که رکورددار است خیلی خوب پیشرفت کرده است و جزو کسانی است که می‌تواند مدال بزرگسالان آسیا را بگیرد، اما  نمی‌توان  بدون امکانات توقع این کار را داشت. بی‌معناترین رقابت انتخابی را هم ما برگزار می کنیم. در رقابت انتخابی، بزرگان شرکت نمی‌کنند  و اگر کسی هم شرکت می‌کند  و می درخشد را نمی بینیم.

ربانی گفت‌:  واقعا من دارم به این نتیجه‌ می رسم  که حضور ربانی، شوقیان، غفاری  و بنی آدم یک جرقه بوده و سطح واقعی پرش با نیزه ایران چهار متر است و توقع ما زیاد است. خود ما هم استعدادیابی نشدیم،  ولی  وقتی دیدند که پتانسیل داریم امکانات در اختیارمان قرار دادند. مسابقه های خوب اعزام شدیم و مربی خارجی برایمان آوردند و ما با تجربه شدیم و به نتیجه رسیدیم. من می‌خواهم  کار کنم اما  هیچ ابزاری ندارم و هیچ میلی هم در میان ورزشکاران این رشته نیست. واقعا مجال فعالیت نیست.

او در ادامه‌ افزود: پرش با نیزه رشته جذابی است که جزو ماده های تبلیغاتی محسوب می شود. بارها در مسابقه هایی که در خیابان، پاساژ و حالت توریستی داشته شرکت کردم. در زمان آقای داوری هم من طرح دادم که زیر برج میلاد یا آزادی چنین مسابقه هایی را برگزار کنیم اما  اصلا هیچ استقبالی نشد.

در کل باید بگویم پرش با نیزه ایران حالش بد است و نفس های آخر خود را می کشد. برای یک کشور ۸۰ میلیونی رکورد های خوبی نداریم. هیچ کشور دیگری هم مقصر نیست جز خودمان و این خودمان بودیم که کم کاری کردیم.  باید شجاعت داشته باشیم و قبول کنیم که ایراد کار از خود ماست.

در زمان آقای داوری من را به اینچئون نبردند و باعث شدند فاتحه پرش با نیزه ایران خوانده شود. همه اعزام شدند جز دوومیدانی کاران پرش با نیزه در حالی که در دو دوره بازی‌های آسیایی تا یک قدمی مدال رفته بودیم. ما برای پرش با نیزه چه کاری انجام دادیم؟ این که همه چیز گردن ربانی باشد خوب نیست. دختران و پسران ما به مسابقه می روند و فقط یک نفر حضور دارد. به همین دلیل یا مسابقه برگزار نمی‌شود  و یا با پایین ترین سطح ممکن انجام می‌شود.

او در پایان گفت‌:  گاهی اوقات واقعا پشیمان می شوم چرا به خارج از ایران نرفتم. نه به این خاطر که پول می گرفتم اصلا چنین چیزی نیست،‌ بلکه  در آن شرایط می توانستم بیشتر کمک کنم. هم آقای کریمی و هم رییس هیات وقت قم در جریان هستند و می دانند که من برگشتم، اما  نمی دانستم که چنین روزهایی پیش رو خواهد بود. از وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک هم توقع می‌رود  از رشته‌ای که پر مدال است بیشتر حمایت شود.