فرزانه فصیحی در گفت‌وگو با ایسنا، بعد از انتخاب نشدنش به عنوان نماینده ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا، اظهار کرد: واقعا از کسی گله‌ای نیست و اعتراضی ندارم. نمی گویم چه کسی اعزام شده یا نشده است. قطعا کسانی که برای این رقابت انتخاب شده‌اند، استحقاق آن را دارند و می‌توانند در این رقابت‌ها نماینده شایسته‌ای باشند. فقط چرا باید همیشه دختران مورد محرومیت قرار بگیرند؟ چرا از چهار سهمیه‌ای که فدراسیون دوومیدانی برای دختران قائل شده بود استفاده نشد؟ همه فدراسیون‌ها تلاش می‌کنند سهمیه خود را زیاد کنند، اما ما همان سهمیه را هم کم می‌کنیم.
وی در ادامه و در پاسخ به این سوال که آیا می‌خواهید از دنیای ورزش خداحافظی کنید، گفت: بیشتر به دوومیدانی فکر می‌کنم. البته به خداحافظی تنها فکر می‌کنم و هنوز در این رابطه تصمیمی نگرفته‌ام. دوست دارم به ورزشی بروم که حداقل ارزشم حفظ شود و بهایی که در خور ورزشکار است داده شود.
فصیحی، دونده سرعتی ایران در ادامه خاطر نشان کرد: اصلا حرفم بازی‌های آسیایی نیست. سقف آرزوهای من هیچ وقت این قدر پایین و کوتاه نبوده است ولی بازی‌های آسیایی مهمترین رویدادی است که ورزشکار برای آن برنامه‌ریزی می‌کند. این بازی‌ها هر چهار سال یک بار رخ می‌دهد و ما چهار سال منتظر هستیم، ولی بعد به آن اعزام نمی شویم. واقعا نمی دانم چهار سال دیگر دوباره تلاش کنم دوباره این موضوع اتفاق می افتد یا نه.
دختر دونده سرعتی ایران در مورد شرایط تمرین خود برای بازی‌های آسیایی، اظهار کرد: من از زمستان که بدنسازی را به طور جدی پیگیری کردم تمریناتم را آغاز کردم. نتیجه خوبی هم در رقابت‌های دوومیدانی داخل سالن آسیا گرفتم. ماده ۶۰ متر خیلی پر رقیب بود و تقریبا همه رقبای آسیایی من در آن جا حضور داشتند. خود کیهانی بعد از رقابت پایین آمد و به من گفت "برنزت از مدال طلا خیلی با ارزش‌تر است." بعد از آن نیز رکوردهایم هر روز در ماده‌های ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر بهتر شد. ماده ۲۰۰ متر رشته تخصصی من نبود و تنها می خواستم ثابت کنم که می‌توانم در دو ماده خوب ظاهر شوم. بنابراین در آخرین مسابقه در ماده ۲۰۰ متر شرکت کردم که رکورد خوبی هم زدم.
با وجود این که یک سال و نیم از فعالیت در این رشته دور بودم. من اگر می دانستم تنها در ماده ۲۰۰ متر اعزام می‌کنند، تنها در همین ماده تمرین می‌کردم و وقت خود را روی آن متمرکز می‌کردم. ما نمی دانیم برای نزدیک شدن به ورودی‌های که فدراسیون تعیین می‌کند تلاش کنیم یا این که به دست آوردن رکورد کدام ماده راحت‌تر است.
فصیحی گفت: من تنها ۲۸ صدم ثانیه با رکورد ورودی ماده ۱۰۰ متر فاصله داشتم. من در ماده ۱۰۰ متر در مسابقات لیگ مشهد ۱۱.۷۸ دویدم. این رکورد وحشتناکی بود. رکوردی که تعیین شده بود ۱۱.۵۰ بود که قطعا با ۱۱.۵۰ مدال کسب خواهد شد.
دونده سرعتی ایران در پایان، گفت: شاید این موضوع بی مهری باشد. اولین بار هم نیست که این اتفاق رخ می‌دهد. من به بازی داخل سالن ترکمنستان هم اعزام نشدم. در آن جا هم شانس ۱۰۰ درصدی مدال بودم. وقتی موقعیت‌ها از ما گرفته می‌شود دلسرد می‌شویم و ممکن است در کل رشته‌های ورزشی اتفاق بیافتد. وقتی دختران نادیده گرفته می‌شوند و سهمیه‌ای که به آنها داده می‌شود را کم می‌کنند می‌تواند پایان ورزشی خیلی از دختران باشد و این تنها مختص من نیست.
- 12
- 3
