با آغاز ماه رمضان زنان فوتبالیست شاغل در لیگ برتر ایران فرصت تجربه بازی در شب و زیر نور پروژکتور را به دست آوردند. خبر بازی در شب شاید در فوتبال مردان اهمیت خاصی نداشته و عاری از ارزش‌های خبری باشد اما برای زنانی که همواره در ساعات صبح و با نور طبیعی خورشید نود دقیقه دویده‌اند، بازی در شب اتفاق مهمی است. تماشاگرانی که همیشه ساعت ۱۰ صبح برای تشویق تیم محبوب‌شان به ورزشگاه رفته‌اند، حالا تجربه حضور شبانه در ورزشگاه را دارند.
داورانی که همیشه صبح‌ها سوت زده‌اند، حالا در ساعات پایانی شب قضاوت می‌کنند اما چرا زنان فوتبالیست همیشه صبح‌ها پا به توپ می‌شوند؟ مگر در کشور ما ورزشگاه‌هایی با نور استاندارد و مجوز بازی زنان وجود ندارد؟ چه کسی می‌خواهد که زنان شب‌ها به میدان نروند؟ گره‌های برگزاری مسابقات زنان در ساعات عصر و شب که شاید تماشاگر بیشتری دارد، چیست؟ آیا سکوهای خالی یا مملو از تماشاگر مسابقات زنان، ارتباطی با زمان برگزاری بازی‌ها دارد؟ برای پیدا کردن پاسخ این پرسش‌ها با گلاره ناظمی مسوول مسابقات زنان سازمان لیگ فوتبال ایران همکلام شدیم که ماحصل این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
در آغاز هر فصل برای انتخاب ساعت مسابقات لیگ به چه نکاتی توجه می‌کنید؟
ما در فوتبال زنان با توجه به امکانات‌مان برنامه‌ریزی می‌کنیم. در کشور ما خانم‌های فوتبالیست ورزشگاه اختصاصی ندارند و مسابقات در ورزشگاه مردان برگزار می‌شود. ساعت مسابقه را جوری انتخاب می‌کنیم که با ساعت مردان تداخلی نداشته باشد. موضوع دیگر بحث امنیت رفت و آمد تیم‌هاست. زمان برگزاری باید به گونه‌ای باشد که تیم‌ها در رفت و آمد بین شهرها دچار مشکل نشوند.
برگزاری مسابقات در ساعات ۱۰ یا ۱۱ صبح، این امکان را به تیم‌ها می‌دهد که پس از مسابقه به سمت شهرشان حرکت کنند و خیلی دیروقت به مقصد نرسند. یا شب قبل از مسابقه به سمت محل برگزاری بیایند و صبح بازی برسند و هزینه یک شب اقامت در شهر میزبان را نپردازند. از طرفی تمام ورزشگاه‌های ما مجهز به سیستم‌های روشنایی نیستند. در پاییز و زمستان هوا زودتر تاریک می‌شود و کار را سخت می‌کند. در لیگ مردان هم فقط لیگ برتر زیر نور ورزشگاه برگزار می‌شود و دسته‌های دیگر در زمان روشنایی طبیعی رقابت می‌کنند.
یعنی در لیگ برتر زنان ما، تیم‌ها هنوز در تامین هزینه یک شب اقامت ورزشکاران‌شان مشکل دارند؟
ما برای حفظ فوتبال زنان در حال جنگ هستیم. در تمام این سال‌ها تیم‌های زیادی آمده‌اند و به دلیل مسائل مالی رفته‌اند. بارها گفته‌ایم که با هزینه یک بازیکن فوتبال لیگ برتر مردان، می‌توان یک فصل تیم زنان همان باشگاه را تامین کرد اما باشگاه‌ها چقدر به این موضوع توجه داشته‌اند؟ چه تعدادی از باشگاه‌های لیگ برتری مردان، در لیگ زنان تیمداری می‌کنند؟ ما با دست خالی لیگ را برگزار می‌کنیم و پیش از هر چیز برای حفظ آن تلاش می‌کنیم.
پس با این حساب حضور تماشاچی در مسابقات لیگ فوتبال زنان در درجه آخر اهمیت قرار دارد
.
حضور تماشاچیان در ورزشگاه قطعا از اهداف مهم ماست اما فاکتورهای مهم دیگری پیش از آن قرار گرفته است.
چه کسی تعیین می‌کند که مسابقات ساعت ۱۰ صبح برگزار شود؟ بارها شنیده‌ایم که ورزشکاران از بازی در آن ساعت صبح گلایه دارند و از طرفی شاید نشود توقع داشت که ساعت ۱۰ صبح روز جمعه، ورزشگاه مملو از تماشاگر شود! در لیگ‌های خارجی هم معمولا مسابقات فوتبال صبح‌ها برگزار نمی‌شود. الگوی ما در این انتخاب چیست؟
طبیعتا زمان استاندارد برای برگزاری مسابقه ورزشی عصر است اما ما نمی‌توانیم خودمان را با کشورهای دیگر مقایسه کنیم.
ما از نظر سخت‌افزار و نرم‌افزار با کشورهای صاحبنام در فوتبال زنان فاصله داریم. ما هنوز برای بقا در حال جنگ هستیم. خیلی‌ها دل‌شان نمی‌خواهد زنان فوتبال بازی کنند! ما به‌عنوان سازمان لیگ آمادگی این را داریم که در هر ساعتی مسابقه برگزار کنیم اما درخواست خود تیم‌ها روی همین ساعت صبح است. هر سال در زمان قرعه‌کشی مسابقات، پیشنهاد باشگاه‌ها را دریافت می‌کنیم و ساعتی که باشگاه‌ها خواسته‌اند همین ساعت ۱۰یا ۱۱ صبح است که از جهات مختلف برای‌شان به صرفه‌تر است.
شنیده می‌شود گاهی نگهبان یک ورزشگاه می‌تواند ساعت برگزاری مسابقات زنان را تغییر دهد.
اینگونه نیست اما شاید هر ورزشگاهی شرایط حراستی و حفاظتی خاص خودش را داشته باشد که ما همواره تابع قوانین بوده و هستیم.
با وجود آنکه مسابقات فوتبال زنان با حجاب اسلامی برگزار می‌شود اما در گزارش‌های تصویری مسابقات دیده می‌شود که مردان از پشت بام ساختمان‌های مجاور ورزشگاه مسابقات را می‌بینند. یا عکاسان مرد از همان پشت بام مسابقات را عکاسی می‌کنند. ممنوعیت حضور تماشاگران مرد در ورزشگاه برگزاری مسابقات زنان همیشگی نیست. از چه قانونی پیروی می‌کند؟
اگر مدیران عامل باشگاه‌ها و مسوولان حراست ورزشگاه‌ها مسوولیت حضور مردان را بپذیرند، مردان هم برای تماشای مسابقات به ورزشگاه می‌آیند. ما تمام و کمال تابع قانونیم. در بعضی از ورزشگاه‌ها حراست اجازه حضور مردان را می‌دهد و در برخی مسابقات بنا به دلایل مختلف این اجازه صادر نمی‌شود. قانون کلی وجود ندارد. براساس نظر مدیر‌عامل باشگاه و حراست ورزشگاه تعیین می‌شود. ما هم در این مواقع اساس‌مان بر تعامل است.
تجربه‌تان در برگزاری این چند هفته بازی در شب و زیر نور ورزشگاه چگونه بود؟
برای نخستین بار این شکل مسابقه را تجربه کردیم و سختی‌های خودش را داشت. ما برای برگزاری مسابقات زنان به اندازه کافی ورزشگاه با نور مناسب نداریم. به‌عنوان مثال در هفته شانزدهم تیم راه‌یاب ملل مریوان میزبان ملوان بندر انزلی بود اما چون ورزشگاه مناسب برای برگزاری مسابقه در ساعات شب نداشت، بازی در ورزشگاه درفشی‌فر تهران انجام شد. یعنی تیم راه‌یاب ملل نتوانست از امتیاز میزبانی‌اش استفاده کند! از اینگونه اتفاقات کم نداریم. در هفته اول دو روز تمام صرف گرفتن مجوز بازی شد و البته تجربه‌های خوب هم داشته‌ایم. همین‌که بازیکنان‌مان در ساعت و شرایطی متفاوت، تجربه مسابقه پیدا کردند نکته مهمی است. با امکانات و زیرساخت‌هایی که ما در فوتبال زنان داریم، بازی در شب در بازه زمانی یک ماه ممکن است اما در تمام طول لیگ امکانپذیر نمی‌باشد.
عده‌ای معتقدند فوتبال زنان تا زمانی که پخش زنده تلویزیونی نداشته باشد، از حیث اقبال تماشاگر و جذب حامی‌مالی بی‌نصیب خواهد ماند و تلاش دیگر رسانه‌ها در نمایش فوتبال زنان آنگونه که باید اثرگذار نیست. آیا رایزنی جدی از سوی فدراسیون در این‌باره صورت گرفته است؟
من ده سال است به‌طور جدی مشغول به فعالیت در لیگ و فوتبال زنان هستم. لیگ و تیم‌هایش همچون فرزندانم عزیز هستند. ما در سال‌های گذشته روند خوبی داشتیم و توانستیم به امروز برسیم. آهسته و پیوسته حرکت کردیم و این رویه را ادامه می‌دهیم. من فکر می‌کنم ابتدا باید مسائل مالی حل شود. ما در فوتبال زنان نیاز به تغییر نگرش فرهنگی داریم. نیاز داریم که نگرش مدیران‌عامل باشگاه‌ها تغییر کند. نیاز داریم که نگرش هیات‌های فوتبال در استان‌ها به سمت فوتبال زنان سوق پیدا کند. در حال حاضر از تیم‌های لیگ برتری، ذوب‌آهن و سپاهان اصفهان در لیگ برتر زنان تیمداری می‌کنند و من امیدوارم فصل بعد باشگاه‌های بیشتری از لیگ برتر مردان مجاب شوند که در لیگ برتر زنان هم تیمداری کنند.
برای پخش تلویزیونی چه موانعی دارید؟
در دهه‌های قبل اگر قرار بود خبری از فوتبال زنان در تلویزیون عنوان شود، یک عکس از زنان فوتبالیست نشان می‌دادند و روی آن خبر می‌خواندند اما امروز شرایط بهتر شده. صحنه‌هایی از بازی را نشان می‌دهند. گل‌ها را نشان می‌دهند. حتی در برنامه‌هایی خلاصه بازی را هم نشان داده‌اند اما تا به امروز پخش مستقیم و کامل یک مسابقه هرگز اتفاق نیفتاده. دلایل متعددی هم دارد. به‌عنوان مثال، فوتبال ورزش پر برخوردی است. درست است که تمام بازیکنان، کادر فنی تیم‌ها، کادر اجرایی و کادر داوری حاضر در مسابقات حجاب اسلامی کامل دارند اما ممکن است گاهی در برخوردهای حین بازی، مشکلی از این بابت پیش بیاید و همین موضوع یکی از موانع پخش مستقیم مسابقات فوتبال زنان از تلویزیون است.
گفتید که ده سال است در فوتبال زنان فعالید و همچون فرزندتان است. برای ده سال آینده فرزندتان چه آرزوهایی دارید؟
آرزویم این است که با رعایت تمام شئونات اخلاقی و اسلامی بتوانیم همچون لیگ مردان تبلیغات و پخش تلویزیونی داشته باشیم. آرزویم این است فوتبال زنان در کشورم به صنعت تبدیل شود. تمام استان‌ها بتوانند در فوتبال زنان فعالیت کنند. امروز شرایط برخی از استان‌ها از نظر امکانات و زیرساخت به گونه‌ای است که امکان فعالیت در فوتبال چمنی را ندارند و ناگزیر به تیمداری در فوتسال زنانند. ما استعداد و توانایی حرکت سریع‌تر در فوتبال زنان را داریم اما باید از دیگر بخش‌ها کمک شود. من به آینده خوشبینم و امیدوارم تغییر نگرش در راستای پیشرفت فوتبال زنان اتفاق بیفتد.
- 14
- 1
