به گزارش ایران ورزشی, فوتسال زنان ایران با افتخارات متوالی طی سالهای گذشته توانسته نامش را در ذهن مردم ثبت کند. سال گذشته وقتی دختران ایران قهرمان جام ملتهای آسیا شدند، همه جا حرف از این افتخار بود و ملیپوشان ایران که از جای جای میهن تیم ملی را تشکیل داده بودند مورد تقدیر و تجلیل در شهرهایشان قرار گرفتند و امروز میتوان از فوتسال زنان بهعنوان موفقترین رشته تیمی ورزش زنان ایران نام برد.
تیم ملی فوتسال ایران با هدایت شهرزاد مظفر و بازیکنانی که تکتکشان ستاره بودند توانست عنوان قهرمانی آسیا را کسب کند و در این بین در خبرهای خارجی که جستوجو کنیم فرشته کریمی ستاره بیمثالی در تاریخ فوتسال زنان است که تابلوی افتخاراتش دستاورهای بزرگی دارد. خیلیها به خاطر نمایش درخشان فرشته در جام ملتهای آسیا به او لقب مسی ایران را دادند. نخستین لژیونر فوتسال زنان، یکی از ده بازیکن برتر جهان در سال ۲۰۱۳، ارزشمندترین بازیکن آسیا در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۸، خانم گل لیگ فوتسال بانوان ایران و دهها عنوان ریز و درشت توانسته فرشته کریمی را به ستاره فوتسال زنان تبدیل کند.
ستارهای که به گفته خودش تصمیم به خداحافظی ندارد و با آرزوهای بزرگی در راه افتخارات تازهتر قدم برمیدارد. فرشته این روزها مسابقات جام جهانی زنان را پیگیری میکند و به بهانه بازیهای حساس این جام گفتوگویی را با او انجام دادیم که ماحصل آن را در ادامه میخوانید.
بازیهای جام جهانی فوتبال زنان به روزهای پایانی رسیده است. این مسابقات را چقدر پیگیری کرده ای؟
جام جهانی فوتبال زنان رویداد بسیار مهمی است. هر چهار سال یکبار برترینهای جهان دور هم جمع میشوند و بالاترین سطح فوتبال زنان را به نمایش میگذارند. من هم پیگیر این مسابقات بودهام و نتایج را دنبال کردهام. بدلیل مشغله کاری و فشردگی تمریناتم نتوانستهام همه مسابقات را ببینم اما چون طرفدار تیم ایتالیا هستم، بازیهای ایتالیا را دقیقتر دنبال کردم و مسابقاتش را دیدم که با وجود شایستگی مقابل هلند شکست خورد و از حضور در ادامه رقابتها کنار رفت.
ستارههای فوتبال زنان را چقدر میشناسی و دنبال میکنی؟
بیش از همه مارتا را دنبال کردهام و سالهاست که سبک بازیاش را مد نظر دارم چون خودم بازیکن فوروارد و هجومی هستم، در فوتبال و فوتسال دنیا هم ستارههای مورد علاقهام در این پستها بازی میکنند. کریستیانا گیرلی بازیکن شماره ۱۰ ایتالیا است که شیوه بازیاش را دوست دارم. دروازهبان اصلی آلمان هم شیوه خاصی در بازی دارد که درخشان است. در تیم آمریکا هم تقریبا تمامی بازیکنان ستاره هستند اما کارلی و سامانتا از بازیکنان مورد علاقه من هستند.
فکر میکنی تیم ملی فوتبال ایران هم میتواند روزی جواز حضور در جام جهانی را بگیرد؟
سطح مسابقات در جام جهانی بسیار بالاست. در این مسابقات میتوانیم تفاوت بازی تیمهای آسیایی، اروپایی و آمریکایی را احساس کنیم. با عملکردی که تیمهای آسیایی در این دوره از مسابقات داشتند گمان میکنم قهرمانی ژاپن در جام جهانی ۲۰۱۱ یک استثنا بوده است. امسال آسیاییها در جام جهانی کم فروغ ظاهر شدند و همین تفاوت سطح فوتبال کشورها را نشان میدهد. در فوتبال ما استعدادهای زیادی وجود دارد اما برای حضور در جام جهانی و موفقیت در آن، فقط داشتن استعداد کافی نیست.
برنامه ریزی بلند مدت و سرمایه گذاری مناسب نیاز است. یک نکته دیگر که خیلی مهم است هم تفکر حضور در جام جهانی است. اینکه بازیکنان، مربیان و مسوولان تفکر قهرمانی داشته باشند و با این فکر کار و تمرین کنند. این خیلی مهم است که بازیکن به خودباوری برسد. یادم میآید وقتی با تیم ملی فوتسال برای نخستین بار نایب قهرمان غرب آسیا شدیم گفتم که روزی به جام جهانی میرویم. خیلیها در آن سال به این حرف من خندیدند اما ما به جام جهانی رفتیم. همین امروز هم اگر درباره فضای ذهنی چهارده بازیکن ملی بپرسیم، شاید چهار، پنج نفر فکر حرفهای داشته باشند و رسیدن به اهداف بزرگ را در ذهنشان بپرورانند. من معتقدم تفکر حرفهای بازیکن، نقش مهمی در موفقیت تیمی و ورزشی او دارد.
فوتسال زنان ایران کارنامه درخشانی در ورزش بانوان دارد. فکر میکنید چرا فوتبال زنان ایران نسبت به فوتسال زنان پیشرفت کمتری داشته است؟
قدرتمندی تیم ملی بستگی به برگزاری لیگ قوی دارد. همه چیز از دل لیگ میآید. ما اگر بتوانیم در لیگ بازیکن پروری مناسب داشته باشیم، تیم ملی هم قدرتمند میشود. من معتقدم فدراسیون در سالهای اخیر حمایتهای خوبی از فوتسال و فوتبال زنان داشته است. در حال حاضر در ردههای سنی تیم ملی داریم. در بزرگسالان لیگ و تیم ملی داریم. این در شرایطی است که در فوتسال فقط تیم ملی و لیگ بزرگسالان داریم. شاید یکی از دلایلی که امروز در کشور ما فوتسال زنان از فوتبالش در آسیا موفقتر است، توجه کشورهای آسیایی به برنامهریزی روی فوتبال باشد. کشورهای آسیایی در فوتبال زنان سرمایهگذاری بیشتری نسبت به فوتسال دارند و همین امر موجب شده کار برای درخشش زنان فوتبالیست کشورمان سختتر شود.
در همین مسابقات انتخابی المپیک که چند ماه پیش در قطر برگزار شد، دختران ما بازیهای درخشانی داشتند و میتوانم بگویم به خاطر یک بدشانسی صعود نکردند. ما در فوتسال به خودباوری رسیدیم. سال ۸۴ کسی فوتسال را نمیشناخت اما امروز همه نامی از فوتسال زنان در گوشه ذهنشان دارند. من به آینده خوشبینم و مطمئنم در دهه پیش رو اتفاقهای خیلی خوبی در فوتبال خواهد افتاد و با همت، تلاش و خودباوری در مسیر منتهی به موفقیتهای بیشتر پیش خواهیم رفت.
شرایط امروز فوتسال را چطور میبینی و به نظرت فوتسال زنان چه آیندهای خواهد داشت؟
مهمترین دغدغه امروز فوتسال، پشتوانه سازی است. در حال حاضر ما پشتوانه سازی منسجمی نداریم. در فوتبال تیمهای ردههای سنی مختلف فعال هستند اما در فوتسال چنین چیزی وجود ندارد و این زنگ خطری برای آینده است. اگر بخواهیم پوستاندازی کنیم، بازیکنانی در حد تیم امروز فوتسال بزرگسالان، در جوانان پرورش ندادهایم؛ بازیکنان ششدانگی که فکر و ذکرشان تمرین و ورزش باشد و برای حفظ موفقیتهای فوتسال از جان مایه بگذارند، اینکه میل به پیروزی در ذهنشان باشد و در میدان هم بروزش دهند؛ کاری که من در تمام زندگی انجام دادهام و همیشه در حال تمرین و تلاش بودهام.
موفقیتهای پیدرپی اتفاقی نیست و حتما بازیکنانی که ذهن حرفهای و زندگی تمام وقتِ ورزشی دارند موفق میشوند. الان اگر یکی از بازیکنان بزرگسالان مصدوم شود، چند بازیکن جوان ستاره داریم که به راحتی جایگزینشان شوند؟ این چیزی است که من برداشت کردهام. امیدوارم اشتباه باشد و شرایط در جوانان فوتسال بهتر از آن چیزی باشد که من میبینم. کشورهای اروپایی سرمایهگذاریهای خوبی روی فوتسال زنان کردهاند و طی سالهای آینده شاهد درخشش بیش از پیش فوتسال در جهان خواهیم بود و طبیعتا کار برای ما هم سخت میشود و نباید از مسیر پیشرفت جهانی فوتبال عقب بمانیم.
اضافه شدن مربیان مرد به کادر فنی تیمهای ملی زنان را چقدر مفید میدانی؟
خیلی اثرگذار است. مربیان مرد غالبا خودشان از برترین فوتسالیستها یا فوتبالیستها بودهاند و فقط به شکل تئوری صاحب علم آموزش نشدهاند. در دوره قبل آقای صانعی در کنار خانم شهرزاد مظفر و جدیدیزاده بودند و در حال حاضر آقای رعدی بهعنوان مشاور فنی کمکهای زیادی به تیم ما کردند. مربیان زن ما هم جزو بهترینها هستند اما حضور مردان و اثراتشان با توجه به اینکه تجربه بیشتری از حضور در مسابقات مهم دارند غیرقابل انکار است.
سال گذشته در این روزها همه جا حرف شما بود. قهرمان آسیا شده بودید و رسانهها و مردم هر روز پیگیرتان بودند. در این یکسال پس از آن قهرمانی ارزشمند چه اتفاقهایی افتاد؟
لطف و محبت مردم واقعا ستودنی بود و همچنان هم به ما لطف دارند. پس از مسابقات از همه بچهها استقبال و تقدیر شد. ملیپوشان به شهرهایشان که رفتند با استقبال خیلی خوبی مواجه شدند و واقعا لذتبخش بود که پس از سالها افتخارآفرینی بالاخره دیده شدیم. از تمام مهربانیهای مردم تا همیشه سپاسگزارم. ما پیش از اعزام به مسابقات آسیا تدارکات خوبی داشتیم. فدراسیون حمایت خیلی خوبی از ما داشت.
اردوهای منظم و برنامه مشخص و فشردهای را پشت سر گذاشتیم. با آمادگی راهی مسابقات شدیم و با پیروزیهای پیدرپی بر سکوی نخست ایستادیم اما پس از مسابقات اردوهای ما کمتر شد. دلیل اصلی این بود که با مسابقات دو سال فاصله داشتیم و به دلیل اینکه مسابقه نداریم اردوها تعطیل شد. البته من معتقدم که اردوها نباید متوقف شود. ما باید همیشه در شرایط آمادگی باشیم. بازیکنان حرفهای چه در نزدیکی مسابقه باشند و چه در فاصله از تورنمنتها، هرگز تمریناتشان را متوقف نمیکنند.
پس از قهرمانی وعدههای زیادی برای پاداش داشتید. این وعدهها عملی شد؟
خب در بخشهایی زحمت کشیدند و با هدایایی از ما تقدیر کردند اما پاداش اصلی ما پرداخت نشد.
مقدار این پاداشهایی که پس از یک سال هنوز پرداخت نشده چقدر است؟
از طرف فدراسیون به ما وعده داده بودند ۲۲ میلیون پاداش میدهند که هنوز پرداخت نشده. قرار بود هر قدر به آقایان پاداش دلاری دادند به ما هم بدهند که به آقایان ۱۵۰۰ دلار دادند و به ما ۱۰۰۰ دلار و گفتند بعدا ۵۰۰ دلار را میدهیم که چنین چیزی اتفاق نیفتاد. در قسمت کادر فنی هم پاداششان پرداخت نشده است. پیش از قهرمانی در آسیا، ما در مسابقات داخل سالن ترکمنستان هم سوم شدیم که آنجا پاداش سکه بود و هنوز چیزی پرداخت نکردهاند.
من نمیخواهم تمام وقتم به گلایه درباره مسائل مالی بگذرد اما مساله این است که من بهعنوان ورزشکار حرفهای شغل دیگری جز ورزش ندارم. تنها محل درآمد من ورزش است. من حتی بیمه ورزشی هم ندارم که تضمینی برای آیندهام باشد. امروز که ستاره هستم و سرحالم، اوضاعمان این است، اگر فردا دچار مصدومیت شوم و مجبور شوم ورزش حرفهای را برای همیشه کنار بگذارم، تکلیف من چه میشود؟ کسی سراغی از من میگیرد؟ کمکی میکند؟ پس مجبوریم درباره مسائل مالی و پاداشهایمان گاهی صحبت کنیم چون به آن نیاز داریم و مهمترین منبع درآمدمان است.
اگر زمان به عقب بازگردد، با تمام این سختیها و کمبودهای فوتسال زنان در ایران، باز هم همین مسیر را میروی؟
صدبار هم که زمان به عقب بازگردد من فوتسال را انتخاب میکنم. تفاوت بازیکن حرفهای و بازیکنی که صرفا برای پر کردن وقتش ورزش میکند در همین است. من تلاش کردهام سالم زندگی کنم و هر روز تمرین کردهام. از خیلی از تفریحاتم زدهام و تمرین کردهام. از مسیری که آمدهام راضی هستم و با تمام مشکلات باز هم همین رویه را انتخاب میکردم.
تا چه زمانی میخواهی فوتسال را ادامه دهی؟
فعلا قصد خداحافظی ندارم و تا زمانی که بدنم اجازه بدهد و بتوانم، بازی میکنم. الگوی من در فوتسال ایران آقای وحید شمسایی است و حالا حالاها قصد خداحافظی ندارم.
سال گذشته چند ماهی در ایتالیا بازی کردی. از این تجربه بگو.
حدود چهارماه در المپیوس رم بازی کردم. البته حضورم در بازیهای دوستانه بود و نمیتوانستم در مسابقات لیگ شرکت کنم اما شکل تمرینات و حضورم همراه با تیم بود. تجربه خیلی خوبی بود. امکاناتشان عالی است. همه چیز منظم و حرفهای پیش میرفت. شاید خندهدار باشد اما برای ما که پیش آمده در کل فصل لیگ فقط یک دست لباس داشته باشیم، داشتن چند دست لباس در یک فصل اتفاق بزرگی است! حالا چه برسد به اینکه تیم محیط اختصاصی تمرین، بدنسازی و ریکاوری داشته باشد. سطح کیفی و کمی لیگ هم بالا بود. مدیران باشگاهها به تیمها سرکشی میکردند و همه در جریان چند و چون مسابقات بودند. تیمها حرفهای چیده شده بودند و ضعیفترینهایشان هم برای برد به میدان میآمدند. بازیهای سنگینی برگزار شد و از همه نظر تجربه گرانبهایی بود.
فصل آینده چه برنامهای دارید؟ آیا تمرکزت روی لژیونر شدن است یا با تیمهای داخلی قرارداد میبندی؟
هنوز تصمیم قطعی نگرفتهام. چند پیشنهاد خارجی دارم که باید منتظر حل شدن کارهای اداریاش بمانم. شاید با یک تیم داخلی قرارداد ببندم و وقتی کارم برای عقد قرارداد خارجی درست شد در میانه فصل بروم و شاید تصمیم دیگری بگیرم. هنوز مشخص نیست.
- 13
- 5
