«علی عقبائی» با بیان اینکه از وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی می‌خواهم که نسبت به اجرا نشدن قانون کار و قانون اجتماعی در بخش حمل و نقل مسافر رسیدگی عاجل کند به ایلنا گفت: عدم اجرای قانون کار و تامین اجتماعی کارگران مسافربر را به شدت متضرر ساخته و به حقوق صنفی آنها لطمات جبران‌ناپذیری وارد ساخته است.
وی با اشاره به ضرورت مداخله بازرسان ادارات کار و تامین اجتماعی کشور در این موضوع، افزود: دستور عاجل وزیر کار در این خصوص موجب می‌شود که بازرسان ادارت کار و تامین اجتماعی هرچه سریعتر برای پیگیری خواسته‌های فعلان صنفی ورود کنند؛ از این رو از آقای شریعتمداری می‌خواهیم در اسرع وقت همکاری لازم را مبذول دارند.
دبیر بازنشسته کانون انجمن‌های صنفی رانندگان وسایط نقلیه حمل و جاده‌ای مسافر با بیان اینکه ماده ۱۹۰ قانون کار در خصوصِ «کارگرانی که طرز کارشان به نحوی است که تمام یا قسمتی از مزد و درآمد آنها به وسیله مشتریان یا مراجعین تامین می‌شود»، مقرر داشته است که مدت کار، تعطیلات و مرخصی‌ها در آیین نامه‌هایی که توسط «شورای عالی کار» تدوین و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید، تعیین می‌شوند، گفت: حتی این ماده قانونی پیش‌بینی کرده است که اگر شورای عالی کار آیین‌نامه‌ای را در این مورد از نظر نگذرانده باشد و سکوت کرده باشد، «مواد این قانون حاکم است.»
عقبائی با اشاره به ماده ۲ قانون کار، افزود: از سویی ماده ۲ قانون کار، «کارگر» را تعریف کرده است. کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند. با این حال با کنار هم گذاشتنِ ماده ۱۹۰ و ماده ۲ درمی‌یابیم که گویی مسافربر و کلیه کارگران حمل و نقل مسافر، کارگر محسوب نمی‌شوند!
این فعال صنفی رانندگان مسافربر، تصریح کرد: بسیاری از کارگران حمل و نقل مسافر از لحاظ استفاده از مرخصی‌های قانونی، سختی کار، مزد مناسب و... محروم هستند. حتی برای آنها لیست بیمه هم رد نمی‌شود. البته شرایط بهتر از گذشته است؛ چراکه بسیاری از راننده‌های قدیمی اصلا بیمه نبودند و به صورت خویش‌فرما خود را بیمه کرده‌اند. به همین خاطر از استفاده از مزیای بازنشستگی در مشاغل سخت بهره‌ای نبردند و ۳۰ سال تمام برای رسیدن به بازنشستگی کار کرده‌اند؛ آنهم در جاده‌هایی که به جاده‌های مرگ معروف هستند.
دبیر بازنشسته کانون انجمن‌های صنفی رانندگان وسایط نقلیه حمل و جاده‌ای مسافر با بیان اینکه رانندگان مسافربر از داشتن صنفی مستقل از کارفرمایان و مالکان اتوبوس‌های مسافربری بی‌بهره هستند، گفت: ماده ۱۳۱ قانون کار مقرر داشته است که کارگران و کارفرمایان می‌توانند جهت تحقق حقوق قانونی‌شان «انجمن صنفی» تشکیل دهند.
عقبائی افزود: در بخش حمل و نقل مسافری یکسری افراد خودمالک وجود دارند. اینها هیچگونه ارتباطی با ماده ۲ قانون کار و تعریفی که از کارگر ارائه شده ندارند. این افراد از طریق معاونت روابط کار وزارت کار مجوز گرفته‌اند که انجمن صنفی تشکیل دهند. نفس این امر مشکلی ندارد، مشکل آنجاست که این افراد ذیل انجمن صنفی کارگری متحد شده‌اند این خلاف قانون است.
وی با بیان اینکه این افراد تا به حال برای استیفای حقوق کارگران قدمی برنداشته‌اند، گفت: از این رو کارگران مستقل بیش از همه حقوقشان تضییع شده است. به عقیده من؛ پیگیری نشدن خواسته‌های صنفی رانندگان نتیجه همین دخل و تصرف‌های غیرقانونی است. من به عنوان یک فعال صنفی بازنشسته از آقای شریعتمداری می‌خواهم که هرچه سریعتر به این موضوع ورود کنند و اجازه ندهند عده‌ای به نام کارگران حق آنها را مصادره کنند.
دبیر بازنشسته کانون انجمن‌های صنفی رانندگان وسایط نقلیه حمل و جاده‌ایِ مسافر با بیان اینکه هم اکنون رانندگان مسافربر به ویژه به لاستیک ارزان قیمت و امکانات دیگر نیاز دارند اما همین افراد که انجمن صنفی کارگری راه انداخته‌اند به این موضوع رسیدگی نمی‌‌کنند، گفت: این افراد تنها برای خود به دنبال سهمیه لاستیک و... هستند و کاری به کار کارگران ندارند.
- 15
- 5
