تئاتر همیشه براى من جایگاهی خاص، ویژه ،جذاب و دوست‌داشتنی دارد

مهراوه شریفی‌نیا در رشته موسیقی در دانشگاه هنر تهران تحصیل کرده و ساز تخصصی او پیانو است. او از سن ۸ سالگی یعنی از سال ۱۳۶۸ بازی را شروع کرد و در دوران کاری‌اش با کارگردان‌های بزرگی نظیر رخشان بنی اعتماد، محمدرضا هنرمند، داود میر باقری همکاری کرده است. «دزد عروسک‌ها» به کارگردانی محمدرضا هنرمند (کارگردان زیر تیغ) شروع فعالیت‌های هنری مهراوه شریفی‌نیا بود و «دایان باخ»، «دختری به نام تندر» و «به من نگاه کن»، «زیر پوست شهر»، «ساعت شنی»، «امام علی(ع)»، «قلب یخی» و…،

آثار مهم کارنامه بازیگری مهراه شریفی‌نیا هستند. او در سال ۸۹ موفق به دریافت تندیس انجمن و جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن «پشت در خبری نیست» از چهارمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران شد. او این روزها در نمایش «ترن» بعد از سال‌ها به تئاتر بازگشته است. گفتنی است در سال ۹۱ نمایشنامه «ترن» به کارگردانی نیما دهقان به روی صحنه رفته بود. اما اجرای «ترن» تولید تازه نمایشی محسوب می‌شود و به‌هیچ‌عنوان در زمره بازتولیدات قرار نمی‌گیرد چراکه صرفاً نمایشنامه این دو اثر یکی است و بخش‌های حذف شده  اجرای قبلی  مورد استفاده قرار گرفته و «ترن» این بار به طورکامل اجرا می شود.ایران تئاتر با مهراوه شریفی‌نیا درباره حضورش در نمایش ترن گفت‌وگو کرده است.

با توجه به اینکه از کودکی با بازیگری در ارتباط بودید و مادتان هم در تئاتر حضور مؤثری داشتند. چقدر تئاتر برایتان دارای اهمیت بوده و به حضور درصحنه بازیگری تئاتر علاقه داشته و دارید؟

تئاتر براى من عرصه مقدس، خاص و ویژه‌ای است و اهمیت متن در کار تئاتر برایم بسیار زیاد است. وقتى خیلى کوچک بودم و هنوز مدرسه نمی‌رفتم، مادرم مرا با خودش به کلاس‌های دانشکده‌اش می‌برد.

آن زمان مادرم کارگردانى نمایش می‌خواند. در دانشکده سینما تئاتر، آن سال‌ها هرکسى می‌خواست در کارش از بچه استفاده کند مرا مى‌برد! یادم است اولین نقشى که قبل از دبستان در همین تئاترهاى دانشکده مادرم بازى کردم نقش یک بچه‌گدا بود که کسى به او لقمه نان و شکلات می‌داد و من با خوشحالى آن را می‌خوردم. این نقش براى سن پنج‌سالگی تجربه دل‌چسبی بود. تئاتر همیشه براى من جزئى از زندگى بوده چون با تاروپود خانواده عجین شده بود. من از کودکى تا امروز سعى کردم از تئاتر یاد بگیرم. سعى کردم تجربه کسب کنم و براى خاک صحنه خوردن همه کارکرده‌ام، ازهمسرایى و بازی در نقش‌های کوتاه تا تئاتر عروسکى، فعالیت پشت صحنه، موسیقی و نمایش‌های کارگاهى و دانشجویى. تئاتر به نظر من بهترین اتفاق براى رشد هنرِ درونِ هنرمند است.

دو سال قبل شما در نقش محوری «کیمیا» در بخش‌هایی از سریال که مربوط به زمان جنگ بود بازی داشتید و نمایش ترن هم درباره جنگ و آدم‌هایش است. این تم چقدر برایتان حائز اهمیت است؟

خیلى زیاد. من به انسان‌هایی که از جانشان براى دفاع از وطن و آسایش هم‌وطنانشان می‌گذرند بسیار احترام می‌گذارم و عشق می‌ورزم، به خانواده‌هایی هم که هنوز چشم به راه فرزند مفقودشان هستند همین‌طور. کلاً جنگ اتفاق ناگواری است. اما کسانى که از جان یا سلامتی‌شان به خاطر وطن گذشتند جایگاه ویژه‌ای براى من و خیلی از مردم این مملکت دارند. افتخار می‌کنم که در کیمیا و در ترن توانستم  لحظه‌هایی از جنگ را زندگى کنم.

حضور در نمایش ترن به خاطر اعتبار حمیدرضا آذر رنگ در تئاتر بود و یا نقش لیلا هم برایتان جذاب و دارای اهمیت بود؟

متن زیباى ترن اولین دلیل قبول همکارى بود. حمیدرضا آذرنگ نویسنده بسیار عالى و درعین حال انسان قابل احترام و قابل اعتمادی است، همین باعث شد که دلم بخواهد در اجراى این متن زیبا حضور داشته باشم. نقش لیلا هم که واقعاً دوست‌داشتنی است.حضور امیر جعفرى هم به‌عنوان پارتنر مستقیم و بازى در کنار او که به نظر من یکى از بهترین بازیگران تئاتر است براى من فرصت بی‌نظیری بود. مجموع این شرایط باعث شد که شانس تجربه لیلا شدن را به خودم بدهم.

با توجه به اینکه شما سال‌های جنگ را به‌صورت عینی لمس و تجربه نکرده بودید، شخصیت و منش لیلا چقدر برایتان قابل‌باور و ملموس بود؟

وقتى جنگ تمام شد هفت‌ساله بودم و قطعاً از جنگ خاطرات زیادى دارم. البته این نمایش مربوط به سال‌های بعد از جنگ است. من نمونه زنانى مثل لیلا را دیده‌ام و عشق عمیق زنانه دلیل خوبى براى فداکارى این شیر زنان است.

همبازی شدن با تعدادی از بهترین‌های تئاتر در «ترن» برایتان چه دستاوردهایی به همراه داشت؟

هم‌بازی شدن با بهترین‌های تئاتر با کسانى مثل امیر جعفرى، نسیم ادبى، نادر برهانى مرند، فریده سپاه منصور که سال‌ها قبل مدتى هم شاگردشان بودم و دوستانِ دیگر براى من افتخار بزرگی ست، تمرین‌های ما جداگانه انجام می‌شد اما حضورشان در اجرا و راهنمایی‌هایی که در پاسخ سوالات به من می‌کنند برایم بسیار مفید است و کلاً از اینکه در کنار این عزیزان تجربه کسب می‌کنم خوشحالم.

آیا علاقه‌مند به حضور مجدد بعد از «ترن» در تئاتر هستید؟

تئاتر همیشه براى من جایگاهی خاص، ویژه ،جذاب و دوست‌داشتنی دارد.اگر متن و نقش جذاب باشند و بقیه شرایط هم مناسب باشد حتما پیشنهاد‌ها تئاتری  را کار خواهم کرد.