عکاسی فیلم برخلاف دیگر شاخه‌های عکاسی، کمی مغفول مانده است، شاید به این دلیل که در طول سالیان کمتر درباره این رشته جذاب و متنوع عکاسی نوشته و گفته شده است و با ورود عکاسی دیجیتال، این رشته هنری نیز شکل و شمایل متفاوتی گرفته است.
جذابیت عکاسی فیلم مثل سال‌ها پیش، بسیاری از سینمادوستان را ترغیب و تشویق به دیدن فیلم‌هایی می‌کند که عکاس سینما روایت کرده است و حتی می‌توان دنیای فیلم را با دیدن تصاویرش تخیل کرد، اما قطعا دیگر کارکرد عکاسی فیلم در سال‌های اخیر، حضورش در ویترین‌های سینما نیست و بار تبلیغاتی فیلم با شکلی متفاوت‌تر عرضه میشود، اما قطعا بازیگر و عکاس فیلم دو رکن جدایی‌ناپذیر از یکدیگر هستند و بار تبلیغی فیلم بیشتر به‌واسطه حضور آنهاست.
از این جهت بیشترین تعامل عکاسان سینما با بازیگران سینماست. مهناز افشار از جمله بازیگرانی است که به‌واسطه تعامل خوب با عکاسان سینما در سومین جشن عکاسان سینما تقدیر شد. به‌همین‌واسطه با او درباره نگاهش به عکاسی فیلم صحبت کردیم که در ادامه می‌خوانید.
اگر سینما را یک رفتار جمعی در خدمت یک تفکر واحد تعریف کنیم، از نظر شما نقش عکاس فیلم در این میان چیست؟
برای من نقش عکاس به شکلی شبیه به آماده‌کردن شناسنامه یک فیلم است.
در کدام‌یک از فیلم‌هایی که تابه‌حال بازی کرده‌اید یک فریم عکس توانسته معرفی کامل آن را انجام دهد، به‌نوعی که مخاطب با دیدن همان یک فریم تشویق شود که فیلم را تماشا کند؟
در ارتباط با مخاطب نمی‌توانم نظر قطعی بدهم، اما برای خودم عکس فیلم‌هایی چون «برف روی کاج‌ها»، «پل چوبی»، «پسر آدم دختر حوا»، «نهنگ عنبر» و تعدادی دیگر که الان به خاطر ندارم.
رابطه شما در مقام بازیگر با عکاس فیلم در فیلم‌هایی که حضور دارید چگونه است؟
رابطه‌ای بسیار مشخص و قطعی است و هیچ تفاوتی با دیگر عوامل در سر کار ندارد؛ یعنی به همان اندازه که باید با عوامل صدا، دوربین، صحنه و کارگردان رفتار حرفه‌ای و دقیق داشته باشم، عکس هم در همان کار گروهی برایم تعریف شده است.
تابه‌حال با دیدن یک فریم عکس، فیلمی برایتان یادآوری و تداعی شده است؟
در بسیاری از فیلم‌ها با دیدن یک فریم عکس توانسته‌ام فیلمی را که هنوز ندیده‌ام درک و حسش کنم.
شما از بازیگران فعال در اینستاگرام هستید. اینستاگرام این روزها دنیای عکس‌های موبایلی فضای مجازی را متحول کرده است، آیا این تهدیدی برای عکاسی نیست؟
نباید تهدید باشد چون نباید خیلی آنها را به‌هم مرتبط دانست. کاملا دو موضوع جدا هستند، با تعریف‌های مجزای خودشان. به همین دلیل من احساس خطر نمیکنم.
افراد مشهور در معرض هجمه گسترده تولیدات بصری و انواع و اقسام قضاوت‌ها هستند، گاه همین وضعیت آنها را به نگاه انتقادی نسبت به مقوله عکس می‌کشاند. خاطرم هست چندسال پیش تصویر صورت خون‌آلود شما منتشر شد و حاشیه‌های بسیاری برای شما ایجاد کرد درصورتی‌که تصویر تست گریم شما بود. آیا چنین رفتارهایی یک بازیگر مشهور را بر سر چگونگی همکاری با عکاسان بدگمان نمی‌کند؟
این اتفاقات ارزش کار یک عکاس حرفه‌ای را کم نمی‌کند و در اصل تخصص آن و توجه عکاس را برای من تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد، بلکه نحوه ارائه و انتشار آن بدون توضیح و چرخش آن در فضاهای اینترنتی است که جای تأمل دارد. در اصل، جذب مخاطب و بیشترکردن کلیک و گرفتن توجه، لازمه فضاهای اینترنتی شده، طبیعتا نمی‌شود کاری برایش کرد، ولی من به‌غیر از اینکه معتقدم الزامات هر کاری می‌تواند در شکلی شایسته‌تر شکل بگیرد، اما در نهایت معتقد هستم مخاطب باید عاقل باشد.
برای همین این اتفاقات نمی‌تواند ارزش و احترام عکاس‌های حرفه‌ای را برای من کم کند و مخاطب باهوش از همان فریم، هم به حرفه‌ای‌بودن عکس از لحاظ کادر، حس، رنگ و نور پی می‌برد و هم حواشی مربوط به آن عکس را درک می‌کند. در نهایت عکاس و شخصی که عکس را منتشر می‌کند به صورت درست مورد قضاوت کاری قرار می‌گیرند.
- 16
- 4
