قاسم زارع: آلوده یک سیستم غلط شده‌ایم

به گزارش سینماپرس، قاسم زارع بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون ایران که این روزها در نمایش «بوی خواب» در تالار قشقایی بازی می کند در این باره گفت: سهراب سلیمی کارگردان نمایش را از سال ها قبل می‌شناسم و از همکاران قدیمی من در اداره تئاتر است و در پروژه های مختلف سینمایی، تئاتری و تلویزیونی با یکدیگر همکاری داشتیم اما این نمایش اولین تجربه همکاری من و سهراب سلیمی در مقام کارگردان است.

وی با اشاره به اینکه بیش از یک ماه قبل سهراب سلیمی متن «بوی خواب» را در اختیار وی قرار داد، توضیح داد: نمایشنامه نوشته محمد چرمشیر است و من از قبل با وی آشنایی داشتم و چند نمایشنامه از این نویسنده را هم در مقام کارگردان به صحنه برده بودم بنابراین راغب شدم که در این نمایش هم به ایفای نقش بپردازم و البته متن را هم دوست داشتم.

زارع درباره حضورش در تئاتر و دور شدن مقطعی اش از آثار تصویری بیان کرد: به هرحال خانه اول و آخر من تئاتر است. من از تئاتر به تلویزیون و سینما کشیده شدم و در تئاتر یاد گرفتم و تجربه کسب کردم و بعد به دنیای تصویر کشیده شدم. متاسفانه شرایط حال حاضر تئاتر زیاد جالب توجه نیست چون درگیر مسایل حاشیه ای شده است و دیگر حال و هوای ۲۰ سال گذشته و شرایطی را که ما در آن زمان تئاتر کار می کردیم، وجود ندارد.

این بازیگر یادآور شد: به هرحال تامین منابع مالی و اقتصادی تئاتر مهم است و بخشی از این حاشیه ها هم به همین دلیل به وجود آمده است. ما تئاتر و سینمای دولتی داریم و دولت است که بخش اعظم تولیدات را به دوش می کشد و مکان های دولتی نگین تماشاخانه های ما هستند اما با این وجود سوالاتی برای همه به وجود می آید که در شرایط موجود اصلا تئاتر دولتی داریم یا خیر که من معتقدم داریم اما همه چیز دارد به سمت خصوصی سازی سوق داده می شود. ما وزارتخانه داریم و بودجه ای برای فرهنگ و هنر در نظر گرفته می شود پس باید برای رشته های هنری ردیف بودجه خاص خودشان تعریف شود و انتظار می رود این بودجه ها صرف فرهنگ و هنر شود.

بازیگر «آژانس شیشه ای» در پایان صحبت هایش متذکر شد: اگر همه چیز به سمت خصوصی سازی برود راه به جای دیگری برده می شود که من موافقش نیستم البته مخالف خصوصی سازی نیستم اما در صورتی که به شکل اصولی انجام شود و هدف اصلی گم نشود. تئاتر مکانی است برای تبادل اندیشه و تولید فکر و اصولا حوزه هنر، حوزه آزاداندیشی است و تئاتر نگین این تفکر است پس وقتی که آلوده یک سیستم غلط می شود اندیشه تئاتر زیر سوال می رود و به سمت بازاریابی گرایش می یابد که خوشایند نیست.