یک نامه، چند تکذیبیه و سوالات بسیار

ماجرا به سال ها قبل‌تر از شیوع کرونا در ایران و جهان برمی‌گردد. وقتی دو تهیه کننده جوان در تدارک ساخت فصل دوم سریال معروف و محبوب شهرزاد بودند که به یک باره خبر بازداشت و دستگیری این دو تهیه کننده به دلیل اختلاس از صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه بلند شد.

سیدمحمد امامی یکی از تهیه کنندگان شهرزاد و متهم ردیف اول این ماجرا دستگیر شد اما همچنان فصل دوم سریال شهرزاد تولید و در آستانه توزیع در شبکه نمایش خانگی بار دیگر نامش بهعنوان تنها تهیه کننده به مجموعه شهرزاد اضافه شد.

این اقدام به نوعی خبر از رفع اتهام امامی می‌داد اما ماجرا به اینجا ختم نشد؛ آزادی وی موقت بود و همچنان اجازه کار در سینمای ایران را داشت بنابراین او همچنان به تهیه کنندگی سینما و شبکه نمایش خانگی پرداخت و آثاری بسیاری از جمله شهرزاد ۳ را تهیه کرد.

پس از برگزاری دوباره جلسات دادگاه رسیدگی به پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه، طی ماه‌های اخیر محمد امامی یکی از متهم‌های این پرونده دوباره راهی زندان شد.

فروردین سال ۱۳۹۹ است و چند ماهی از حضور دوباره محمد امامی در زندان و سال‌ها از آغاز فعالیت وی در سینمای ایران به عنوان تهیه کننده می‌گذرد. کرونا در سراسر جهان شیوع پیدا کرده و برای حفظ سلامت زندانیان از ویروس کرونا مدیران قوه قضائیه با رعایت برخی قوانین و ضوابط زندانیان واجد شرایط را به طور موقت از بند خارج و آزاد کرده‌اند.

در پی این اقدام، یعنی آزادی موقت زندانیان، برخی از هنرمندان نیز با تهیه نامه‌ای به رییس قوه قضائیه برای سلامت امامی از ابتلاء به کرونا خواستار آزادی موقت وی شدند. اما این نامه خیلی زود و قبل از اینکه کارساز شود، حاشیهساز شد. نامه‌ای که به امضای ۴۶ هنرمند از جمله تهیهکننده، کارگردان، منتقد و بازیگر سینما رسید و خیلی زود برخی از امضا کنندگان به تکذیب امضای خود پرداختند. ابتدا مهران احمدی، بعد روح الله حجازی و مهدی کرم پور و در نهایت محسن تنابنده امضای چنین نامه‌ای را تکذیب کردند. هر چند نام تنابنده در لیست نهایی که منتشر شد به چشم نمی‌خورد اما او هم خبر از دریافت نامه را داد و گفت که امضا نکرده است.

اما اصل ماجرا چیست که حاشیه ساز شده است؟ چرا برخی به امضای این نامه حساس شدند و بعضی هم آن را تکذیب کردند؟ شنیده‌های ما حکایت از آن دارد که عامل تنظیم و جمع آوری امضا یکی از تهیه‌کنندگان سینما بوده است اما حالا با رسانه‌ای شدن این موضوع، ماجرا دارد به نام فرد دیگری تمام می‌شود که باعث به وجود آمدن برخی حواشی و همان ضرب المثل معروف «کی بود؟ کی بود؟ من نبودم» شده است.

دو دیگر آنکه، نامه نخست که به امضای هنرمندان رسیده با نامه نهایی که به قوه قضائیه ارسال شده تفاوت داشته است به طوری که در نامه ارسالی به قوه قضاییه از الفاظی درباره محمد امامی یاد شده که انگار درباره یک قهرمان ملی سخن به میان آمده است و برخی از هنرمندان اعلام کرده‌اند که اگر الفاظ نامه تغییر کند و تنها به موضوع کرونا اشاره شود امضا خواهند کرد، که ظاهرا این اتفاق نیفتاده است.

و سوال نهایی اینکه این نامه و لیست کامل امضا کنندگان توسط چه کسی در اختیار یکی از خبرنگاران قرار گرفت تا آن را رسانه‌ای و در نهایت باعث انتقاد برخی از فعالان رسانه و سینماگران شود که چرا برای کسی که به نظر می‌رسد اختلاس سنگینی داشته نامه فدایت شوم نوشته شده و آزادی موقت او طلب شده است.

حالا هر چند عاملان اصلی تنظیم و جمع آوری امضا و انتشار این نامه مشخص شده اما رسما اعلام نشده، شنیده‌های ما حکایت از آن دارد که برخی دیگر از سینماگرانی که نامشان پای این نامه درج شده قصد انصراف از امضای خود را دارند و به نظر می‌رسد این درخواست و مطالبه صنفی بیش از اینکه کارساز شود، حاشیه ساز شده است.