هالیوود در تسخیر ستاره‌های غیرامریکایی

پدیده امسال، فیلمی متفاوت درباره شخصیت ژوکر است که واکین فینکس، در موفقیت آن نقش بسزایی ایفا کرده. اما جشنواره تورنتو یا «تیف» غیراز ژوکر، میزبان افتتاحیه ده‌ها فیلم مهم سال است؛ از «چاقوکشی» و «جوجو خرگوش» تا آثار مستقل و غیرانگلیسی‌زبانی که در جشنواره‌های مختلف، جوایزی کسب کرده‌اند. این گزارش، مروری است بر چند فیلمی که تا اینجای جشنواره آنها را دیده‌ام. اما پیش از آغاز، بد نیست به این موضوع اشاره کنم که حضور ستاره‌های غیرامریکایی در فیلم‌های جریان اصلی هالیوودی، نکته‌ای است که بیشتر از سال‌های گذشته به چشم می‌خورد. ستاره فیلم‌های پرزرق و برقی چون «کلاهبرداران» و «چاقوکشی» بازیگران جوان غیرامریکایی‌اند که حالا همه برای دیدن شان به سینما می‌روند و صفحه‌های اینستاگرام شان را دنبال می‌کنند. این اتفاق شاید، عکس‌العملی ناخودآگاه به سیاست‌های اخیر ترامپ در قبال مهاجران در امریکا باشد.

فانوس دریایی

تقریباً همه چیز این اثر، عجیب و غریب است؛ از بازی «رابرت پتینسون» تا قاب قدیمی و سیاه و سفیدی که فیلم را نمایش می‌دهد. «فانوس دریایی» روایت دو نگهبان است که مجبورند چهار هفته، با هم در یک فانوس دریایی مخروبه، زندگی کنند. فیلم به مرور، فرآیند دیوانه‌ شدن این دو را روایت می‌کند و بازی «ویلیام دفو» در کنار فیلمبرداری قابل توجه اثر، فضایی باورپذیر از این موقعیت را به تصویر می‌کشد. فیلم البته مخاطب عام ندارد اما اگر دلتان می‌خواهد عجیب‌ترین فیلم خوب امسال را ببینید، «فانوس دریایی» حتماً یکی از گزینه‌هاست.

یک زندگی پنهان

اکران فیلم جدید ترنس مالیک در روز اول جشنواره، واکنش‌های مثبت منتقدان را به همراه داشت. «یک زندگی پنهان» داستان مردی اتریشی است که از عضویت در ارتش نازی سر باز می‌زند و رنج زندان و دوری از خانواده را به جان می‌خرد. فیلم بر خلاف آثار اخیر مالیک، رویکردی اجتماعی- سیاسی دارد و البته به لحاظ فرم، یادآور همان فیلمسازی است که طبیعت، موسیقی و قاب‌های زیبا را به خدمت فیلم‌هایش درمی‌آورد.

انگل

 سینمای کره جنوبی امسال امیدوارترین سینما برای کسب جوایز بین‌المللی است و «انگل»، یک‌تنه این وظیفه را برعهده گرفته است. فیلم برنده نخل طلای کن، یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های جشنواره تورنتو است و توانسته در کنار ساختار عامه‌پسند، داستانی چندلایه را درباره خانواده‌ای فقیر تعریف کند که به مرور وارد زندگی یک خانواده ثروتمند می‌شوند. فیلم با رویدادهای عجیبی پایان می‌گیرد تا هم بتواند جایی در قلب مردم داشته باشد و هم نقدهای مثبت منتقدان سخت‌گیر را به سمت خود روانه کند.

رنج و افتخار

جدیدترین اثر پدرو آلمودوار با بازی «آنتونیو باندراس» و «پنه‌لوپه کروز» فیلمی دیدنی است درباره زندگی، نوستالژی، مرگ، رفیق، مادر، کودکی و خلاصه مهم‌ترین چیزهایی که یک کارگردان قدیمی اسپانیایی به آنها فکر می‌کند. فیلم در ظاهر ساختاری یکپارچه دارد اما در عین حال، روایت آن اپیزودی است.

پرنده سیاه

 یکی از بهترین درام‌های خانوادگی امسال، قصه خانواده‌ای است که آخرین تعطیلات را در کنار مادرشان می‌گذرانند؛ مادری که مریض است و تصمیم گرفته با کمک شوهرش، به زندگی خود پایان دهد. داستان در عین اینکه به مرور اسراری را درباره تک تک اعضای خانواده برملا می‌کند، کلیتی یکپارچه و دیدنی دارد. پرنده سیاه احتمالاً در چند رشته نامزد دریافت جایزه می‌شود و سوزان ساراندون هم با یک بازی به یادماندنی، امسال در سینماها دیده می‌شود.

 روزی زیبا در محله

 تام هنکس امسال با فیلم «روزی زیبا در محله» به جشنواره تورنتو آمده است. این فیلم، داستان زندگی یک مجری مشهور برنامه‌های کودکان در امریکاست؛ «فرد راجرز» که هنکس نقش او را بخوبی ایفا کرده است. فیلم مثل یکی از قسمت‌های برنامه تلویزیونی راجرز روایت می‌شود و تلاش می‌کند در کنار معرفی دقیق راجرز، لحظات شادی را برای بینندگان بیافریند. اگر یک فیلم خانوادگی مفرح می‌خواهید، این یکی از بهترین گزینه‌های امسال است.

جوجو خرگوش

 نگاه طنز به مسأله جنگ جهانی دوم، نازی‌ها و هیتلر، کار دشواری است که «تایکا وایتیتی» بخوبی از پس آن برآمده است. فیلم، داستان پسر۱۰ساله‌ای است که در سال‌های پایانی جنگ جهانی، عاشق هیتلر و فعالیت در حزب نازی است. دوست خیالی او هم خود آدولف هیتلر است که البته با پرداختی متفاوت، می‌توان حسابی به او و کارهایش خندید. جوجو خرگوش موفق شده در کنار سرگرم‌کردن و خنداندن بیننده، واقعیت‌های تلخ و مرگبار جنگ دوم جهانی را به تصویر بکشد و در کنار همه قربانیان جنگ بایستد.