بازیگر تلویزیون مخاطبان بسیاری دارد

علیزاده ضمن تحصیل در دانشکده هنرهای دراماتیک یک دوره بازیگری را برای رادیو گذرانده در مجموع قریب به ۱۸ سال فعالیت در رادیو، ۲۰سال سابقه بازیگری در سینما و تلویزیون و ۳۰سال سابقه بازیگری در تئاتر دارد که عمده فعالیت‌های او در زمینه نمایش عبارتند از بازی در نمایش‌های اسب سفید، کتک‌خورده و راضی، در اعماق،

بام‌ها و زیربام‌ها، رویا، گلدونه خانم، سگی در فرمن‌جا، خرس، خواستگاری، مدیا و بهرام چوبینه، گرگ اومد غم اومد، شیخ صنعان، گفت‌وگوی شبانه، غم غریب غربت، کاکات، پایان آغاز، مکبث، دوران بی‌گناهی، جنایت و مکافات، باغ آلبالو، دایره گچی قفقازی، عشق دریایی بود از هر طریق، مریم و مردویج و مسافران (در نقش مولود مولوی) به نویسندگی و کارگردانی بهرام بیضایی و پرده آخر (در نقش بلقیس) به نویسندگی و کارگردانی واروژ کریم‌مسیحی، سریال شب دهم به کارگردانی حسن فتحی. شهین علیزاده همچنین یک کتاب در حوزه نظریه تئاتر نیز تألیف کرده است.

جزو نسلی از هنرمندان هستید که در بازیگری تئاتر در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ کارتان را به صورت جدی آغاز کردید و در ادامه در کارهای مهم سینما و تلویزیون حضور موفقی داشتید.

من در ۴۰ سال بازیگری در تئاتر، سینما و تلویزیون همیشه تلاش کرده‌ام کارم متفاوت باشد و حرف‌هایی برای گفتن هم داشته باشد و بتوانم به جوان‌ها چیزی را منتقل کنم. در مدتی که در کانادا بودم مشغول تحقیقات هنری در باره کارهای هنری و کتابم بودم، بنابراین اطلاع چندانی از وضعیت سینما و تلویزیون ندارم. در هرصورت به طور قاطع می‌توانم بگویم برخورد اولیه من در تئاتر آمیزه‌های عشق و شیفتگی را نسبت به این هنر شعله‌ور کرد. این وضعیت نه‌ تنها برای من، بلکه برای سایر همکارانم نیز وجود داشته است.

بعد از گذراندن تحصیلات مقدماتی در کرمانشاه به تهران آمدید ؟

بله، من بعد از اتمام تحصیلات متوسطه به تهران آمدم و تحصیلات دانشگاهی‌ام را ادامه دادم. در این دوران با بزرگان و استادانی مثل حمید سمندریان، رکن‌الدین خسروی، قطب‌الدین صادقی و پری صابری همکاری داشتم ودر کارهایشان به عنوان بازیگر حضور پیدا کردم. در سال‌های بعد فرصت همکاری با بهرام بیضایی را به دست آوردم.

با کارگردان‌های متفاوت سینمای ایران هم در دهه ۷۰ همکاری موثری داشتید.

برای من بازی برای کارگردان‌های نوگرا و ارزشمندی مثل ابراهیم مختاری و واروژ کریم مسیحی در آثاری مثل زینت و پرده آخر دستاوردهای مثبت و خوب زیادی به همراه داشت.

جزو معدود هنرمندانی هستید که نشان درجه یک هنری را دریافت کردید.

درست است، در دهه ۸۰ و بعد از ۳۰ سال فعالیت مستمر در عرصه کاری پیش از این‌که بازنشسته بشوم، در درجه‌بندی هنری وزارت ارشاد درجه الف هنری معادل دکترا را دریافت کردم.

به چه دلیل هیچ‌گاه نخواستید به سمت ستاره شدن بروید؟

طبق آموزش‌هایی که توسط بزرگان دیده بودم. هیچ‌گاه تمایلی به ستاره شدن نداشتم. برای من ذات هنر و ارائه کار خوب و ماندگار از هر چیزی اولویت داشت. در دهه ۶۰ و ۷۰ تئاتر با حضور بزرگان دوران خوبی را سپری می‌کرد و من هم در این دو دهه در نمایش‌های زیادی بازی کردم. البته هنوز هم خیلی از مردم مرا در خیابان می‌بینند مورد لطف و توجه خودشان قرار می‌دهند و احساس می‌کنم مردم هیچ وقت کارهای باارزش هنرمندان را فراموش نمی‌کنند.

در این سال‌های بازی چه نمایش‌هایی برایتان خاطره‌انگیزتر بود؟

بازی در نمایش‌های دایره گچی قفقازی به کارگردانی حمید سمندریان، دایی وانیا به کارگردانی پری صابری، مده‌آ بهرام گور به کارگردانی قطب الدین صادقی جزو کارهای خوبم در آن دوران بود. یادم می‌آید نمایش مده‌آ مورد تحسین خیلی از منتقدان خارجی هم قرار گرفت.

در تلویزیون در سریال‌های متعددی بازی کرده‌اید. رسانه تلویزیون به واسطه ارتباط گسترده‌اش با مخاطبان برایتان چه ویژگی‌هایی دارد؟

تلویزیون رسانه مردمی و فراگیری است و اگر سریالی درست ساخته شود و بازی بازیگر هم در خدمت نقش باشد، بازیگر می‌تواند با طیف گسترده‌ای از مخاطبان ارتباط برقرار کند.

شما در نمایش‌های ایرانی و در نمایش‌های اقتباسی خارجی بازی داشته‌اید. به کدام یک علاقه بیشتری دارید.

نکته مهم پیام و کیفیت نقش و کار است، اما به شخصه به بازی در نمایش‌هایی با ویژگی بومی و ایرانی علاقه دارم. مثل حضورم در نمایش گلدونه خانم اسماعیل خلج. دوست دارم دوباره فرصتی به وجود بیاید و در این نمایش دوباره بازی کنم. در نمایش باغ آلبالو نوشته چخوف به کارگردانی اکبر زنجانپور هم بازی داشتم و برایم تجربه منحصر به‌فردی بود.

به همه نقش‌هایم علاقه دارم

به همه نقش‌هایی که بازی کرده‌ام علاقه دارم در واقع همه نقش‌هایی که یک بازیگر در دوران کاریش بازی می‌کند برایش عزیز و مثل فرزندانش است. نقش‌هایم در نمایش مده‌آ، دختر کولی، دوره گرد و لال و فیلم سینمایی واروژ کریم مسیحی، زن مرده‌شور در فیلم مسافران جزو کارهایی است که از ایفایشان احساس افتخار می‌کنم و از این کارگردان‌ها به خاطر اعتمادی که به من داشتند و این نقش‌ها را برای بازی به من سپردند، تشکر می‌کنم. واقعیت این است که هنرمند برای مردم کار می‌کند و باید در میان مردم باشد تا نظراتشان را بفهمد و بتواند کار بهتر و شایسته‌تری ارائه کند.