پنجشنبه ۰۹ فروردین ۱۴۰۳
۱۳:۴۸ - ۱۲ شهریور ۱۳۹۸ کد خبر: ۹۸۰۶۰۳۲۷۳
فیلم و سینمای ایران

بررسی «سرکوب» از منظر روانکاوی در گفت‌وگو با شهین علیایی‌ زند

مرا پناه دهید ای زنان ساده کامل

فیلم سینمایی سرکوب,اخبار فیلم و سینما,خبرهای فیلم و سینما,سینمای ایران
شهین‌ علیایی‌ زند، عضو هیأت‌ علمی‌ دانشگاه‌ و بنیانگذار اولین‌ مؤسسه‌ پیشگیری‌ از آزار جنسی‌ کودکان‌ و نوجوانان‌ در خاورمیانه است.

او به‌دلیل پژوهش‌هایش در زمینه آسیب‌های اجتماعی بویژه تحقیق میدانی ۴ ساله‌اش روی موضوع روسپی گری و عوامل زمینه‌ساز تن دادن زنان به آسیب، شناخت دقیقی از مسائل زنان و مشکلات شان دارد. به بهانه اکران فیلم «سرکوب» که بازنمایی روانکاوانه‌ای از تجربیات زنانی درگیر سرکوب و سرخوردگی است با او به گفت‌وگو نشسته‌ایم. علیایی‌زند معتقد است فیلم ضمن خوانش زنانه از نیازهای سرکوب‌شده که حاصل آن پرخاشگری است، روایت جامعه‌شناختی و سیاسی هم دارد.

در عین حال علیایی‌زند با تأکید بر شخصیت ملیحه با بازی باران کوثری که پرستار خانگی و زنی متعلق به طبقه پایین جامعه است، می‌گوید قصه‌ فیلم بر نادیده گرفتن تأثیرگذاری این طیف زنان در جامعه هم تأکید دارد. از دید او «ما از هر دو جا وامانده‌ایم؛ نه آن زن قدیمی هستیم که ردش را می‌شود در شعر فروغ دید که «کدام قله؟ کدام اوج؟ مرا پناه دهید ای زنان ساده کامل» و نه زن روشنفکری که اهل تفکر و تعمق و مطالعه است. چرا که خیلی اوقات روشنفکری در جامعه ما کپی‌کاری‌های بدون تعمق از واژه‌هایی است که از معنایش بی‌خبریم.»  

«سرکوب» با وجود اینکه پرداخت به ظاهر هیجان‌انگیزی ندارد اما مخاطب را تا پایان قصه با خود همراه می‌کند و کشف هر شخصیت در آن باعث پیشبرد داستان می‌شود. فارغ از نگاه کارشناسانه‌ و تخصصی‌تان در حوزه روانشناسی، مواجهه‌ و ارزیابی‌ کلی‌تان از فیلم چیست؟

سرکوب فیلم تأثیرگذاری است و آدم را به تفکر وا می‌دارد. خوشحالم که فیلم را دیدم. اما در عین حال تماشای آن دو حسرت برایم به همراه داشت. اول متأسفم از اینکه در زمان نمایش کمتر از ۱۰ نفر در سالن نمایش باغ فردوس حضور داشتند. گرچه درک فیلم فرآیند سختی دارد و مثل برخی آثار دم دستی نیست و نمی‌شود سهل‌اندیشانه به تماشای آن نشست. با وجود این مشتاقم مخاطبان بیشتری فیلم را ببینند و تماشای آن را به دیگران هم پیشنهاد می‌کنم. در عین حال بر خلاف درج رده‌بندی سنی و ممنوعیت تماشای آن برای افراد کمتر از ۱۲ سال، معتقدم که این محدودیت سنی باید برای ۱۸ سال لحاظ شود. چرا که باید روی فیلم متمرکز شد و موشکافانه آن را دید. دیدن این فیلم از یک طرف به تعمق و تحلیل عمیقی نیازمند است و از طرف دیگر نیازمند تجارب وسیعی است. افراد زیر ۱۲ سال نه این تفکر را دارند ونه تجربه‌اش را که البته آرزویمان این است که هیچ‌کدام هیچ وقت این تجربه را نداشته باشند.

 با توجه به سابقه تحقیقاتی و کاری‌تان کدام وجه از فیلم برایتان جذاب بود؛ پرداخت روانکاوانه به دنیای زنانه یا نگاه جامعه‌شناختی فیلم؟

اول اینکه باید بگویم در تمام مدت تماشای فیلم حسرت می‌خوردم که کاش می‌شد این فیلم را به جای پرده سینما، روی صحنه تئاتر تماشا کرد. من خیلی تئاتری به آن نگاه کردم و دائم به این موضوع فکر می‌کردم که اگر به‌عنوان یک تئاتر روی صحنه می‌آمد چقدر تأثیرگذارتر می‌شد. من آدم سخت پسندی هستم و از هر فیلمی خوشم نمی‌آید. اما بدون تعارف «سرکوب» فیلم عمیقی بود و دوستش داشتم. خارج از بحث کارشناسی و تخصص روانشناسی، از مهم‌ترین امتیازات فیلم، فیلمبرداری و صحنه‌آرایی بود که من را خیلی جذب کرد. بویژه دومین سکانس یعنی جایی که اتاق پرویز منبع روشنایی ندارد، تاریک است و ملیحه (باران کوثری) شمعی روشن می‌کند. علاوه بر حرکت نمادین و اثرگذار روشن کردن شمع، طراحی این صحنه جزو صحنه‌های درخشان فیلم است. از منظر روانشناسانه از یک سو می‌توان در چارچوب خانواده به روابط آدم‌ها نگاه کرد و از سوی دیگر با وسعت دید بیشتر آن را به جامعه تعمیم داد. حال و هوای این خانه شبیه همان فضایی است که در جامعه امروز تجربه می‌کنیم. در واقع سیاهی را که فیلمساز می‌بیند من هم به‌عنوان یک روانشناس به همین شکل می‌بینم. اگر چه همیشه به خوش‌بینی معروف هستم و اینکه از هر سیاهی روزنه‌ای بیرون می‌کشم و همچنان معتقدم که یک روزنه‌ای وجود دارد که باید پیدایش کنیم. معتقدم که قطعاً فیلم «سرکوب» هم همین کار را می‌کند. خیلی مشتاقم‌ و امیدوار که جریان شمع و فضای جامعه را همه گرفته باشند.

 بله تمام فیلم در یک لوکیشن ثابت می‌گذرد؛ در یک خانه نم‌گرفته. در سکانس ابتدایی فیلم پنجره‌ای باز می‌شود و پس از آن به گفته شما آن صحنه درخشان روشن کردن شمع در اتاق تاریک پرویز (پدر مستبد خانه) را می‌بینیم. برداشت خودتان از روشن‌کردن شمع و فضای جامعه چیست.

فیلم می‌گوید منفعل نباشیم و تسلیم تاریکی نشویم. شمعی برداریم، نوری بیندازیم و کاری بکنیم. همیشه سعی کرده‌ام امید را ببینم و روزنه‌ای پیدا کنم. این تفکر که بگوییم وضعیت همین است و نمی‌شود کاری کرد، یعنی مرگ و سیاهی. من علاقه‌مند نیستم به سیاهی چیزی اضافه کنم بلکه دلم می‌خواهد شمعی روشن کنم.

با این همه تلخی در فضای فیلم این نگاه امیدوارانه و برداشت‌ از روشن کردن شمع از کجا می‌آید؟

به اعتقاد من اگر کارگردان با این نگاه موافق نبود، پایان فیلم با باران تمام نمی‌شد. باران نشان برکت و امید است. بعد از بارش باران آسمان روشن می‌شود و زندگی برکت می‌گیرد. بویژه اینکه در سکانس پایانی کودکی وارد این خانه می‌شود. کودک نازنینی که با وجود اینکه پیداست در چه شرایط سختی بزرگ شده، شاد و مهربان است. من آدم فیلم‌بینی هستم و حرفه‌ام هم به نوعی با فیلم در آمیخته است، با دیدن این صحنه بخش‌هایی از سه گانه «پدرخوانده» کاپولا برایم تداعی شد که در هنگام تصویر خشونت و کلنجار رفتن آدم‌ها دو سه بچه این ور و آن ور می‌دوند. کودک نشانه استمرار زندگی است.

 یکی از هشتگ‌های فیلم در فضای مجازی «نه به فراموشی» است. در صحنه‌ای از فیلم پروانه (پردیس احمدیه) به دو خواهرش می‌گوید: «فقط مامان نیست که فراموشی گرفته، همه‌تون فراموشی گرفتین و اینکه فراموش کردین منم.» یکی از نکات قابل توجه فیلم فراموشی است. به نظر می‌رسد تجربه‌های تلخی که این شخصیت‌ها پشت سر گذاشته‌اند آنها را بالاجبار به سکوت و فراموشی کشانده است.

البته من هیچ وقت در این فیلم چنین چیزی ندیدم که جریان‌ها فراموش شده باشد. بلکه افراد به روی خودشان نمی‌آورند اما می‌دانند که هست. مگر می‌شود چنین چیزی را به فراموشی سپرد، با این دیدگاه که این وقایع را به ضمیر ناخودآگاه شان پس زده‌اند بیشتر موافقم. یک نکته ظریف و باریک فیلم که مربوط به حوزه کار من است و به اعتقاد من خیلی هم تأثیر‌گذار بود مربوط به صحنه‌ای است که بعد از تماس‌های خانم پرستار دخترهای خانواده یکی یکی به خانه می‌آیند. هر کدام از این سه دختر با وجود اینکه مدت هاست خانه را ترک کرده‌اند و در این مدت اصلاً پیدایشان نبوده اما همگی طلبکارند، طلبکار از آدمی که بدهی به آنها نداشته. هنوز روی واژه‌ها صحبت نمی‌کنم، دارم فقط روی تن صدا و نگاه تحقیرآمیز صحبت می‌کنم. بویژه دختر بزرگ خانواده، پریسا (الهام کردا) که به نظر می‌رسید به خاطر شرایط سخت زندگی‌اش جانش به لبش رسیده و آن طور که باید و شاید صبوری نداشت. ما همه قربانی هستیم اما درعین حال که قربانی هستیم انگار از جامعه یاد گرفته‌ایم که در مواجهه با آدم‌هایی که نسبت به ما قدرت و موقعیت پایین‌تری دارند ما هم ظالمانه رفتار کنیم و ستمگر باشیم، در حالی که این فرد شاید بیش از ما قربانی باشد.

این طلبکاری از خشونت و ظلمی می‌آید که شخصیت های فیلم در سال‌های گذشته متحمل شده‌اند؟

بله قطعاً. در پاسخ به سؤال قبل هم گفته شد که ما قلدری و ظلم و استبداد را یاد گرفته‌ایم، ما بویژه یاد گرفته‌ایم با فردی که از امکانات کمتری برخوردار است و پارتی و حامی ندارد ستمگر باشیم و تا می‌توانیم له‌اش کنیم. از طرفی دیگر ما در جامعه‌ای سیاست‌زده زندگی می‌کنیم، از صبح که بلند می‌شویم تا شب هنگام همه رفتارهایمان در قالب سیاست و گزاره‌های سیاسی تجزیه و تحلیل می‌شود. به عبارت دیگر هر کداممان یک کارگر سیاسی هستیم و اصلاً زندگی نمی‌کنیم و توجه کنید که سیاست در ذات خود خشن و مملو از کنایه و حیله است. به همین خاطر هم ملاطفت سال هاست که چمدان خود را بسته و از جامعه ما سفر کرده است.

جالب اینکه بزرگترین ضربه‌ای که به این خانواده وارد شده هم حاصل نزاع سیاسی است. با این نگاه شما هم معتقدید که فیلم اگر چه فضای زنانه‌ای دارد اما روایتی جامعه‌شناختی از استیصال و وضعیت بغرنج تاریخی شخصیت‌ها ارائه می‌دهد و نباید آن را به یک روایت فمینیستی تقلیل داد؟

بله، به نظر من فیلم یک اثر جامعه‌شناختی و سیاسی است. به مسائل زنان نگاهی عمیق، پررنگ و موشکافانه داشته است. زنان در این جامعه بهای سنگین‌تری پرداخته‌اند و پرداختن به مسائل آنها به صورتی خاص حق آنها بوده است. از اینکه بگذریم باید بگویم که برای من یکی از نکات جذاب فیلم این بود که زنان با آرایشی غلیظ وارد خانه می‌شوند اما در انتها آرایشی نداشتند دقت کنیم وقتی پروانه دختر کوچک خانواده وارد خانه شد چه تیپی داشت و وقتی خارج می‌شد چه تیپی. توجه کنیم وقتی زنان فیلم بالاخره گرد هم آمده‌اند و با وجود بدقلقی‌های اولیه با هم تعامل داشتند به یک شناخت رسیدند و این شناخت برای آنها تلنگری بود. آنها در یک لحظه بزرگ شدند و قدرت بیشتری پیدا کردند و بنابراین به جای پرداختن به ظاهرشان توجه آنها معطوف به درون و رفتارشان شد؛ البته با قدرتی بیشتر. اضافه می‌کنم در این فیلم نقش ملیحه زن پرستار برای من از همه جذاب‌تر بود؛ زنی به غایت ستم دیده و قربانی ضرب و شتم؛ زنی به ظاهر عوام اما رشد یافته‌تر و ایثارگرتر. این زن من را به یاد شعر زیبای فروغ انداخت شعری که می‌گوید «کدام قله؟ کدام اوج؟ مرا پناه دهید ای زنان ساده کامل.»

درعین حال روح همیشه حاضر مردانه را در فیلم می‌بینیم. دوربین سیال، روح پدر است و در صحنه‌ای هم باز نهیب مردانه دوست پدرشان (جمشید هاشم‌پور) را می‌بینیم که در همان حضور کوتاه چطور به پریسا طعنه می‌زند که «البته آدم‌ها شبیه هم نیستند اما شما آن طور هم که نشان می‌دهید آدم شجاعی نیستید». تمام زنان این خانه آمال‌ و آرزوهایشان و قهرمان زندگی‌شان را در خسرویی جست‌و‌جو می‌کنند که با همین نگاه کشته شده است.

این به گونه‌ای تکرار ماجرای سهراب کشی است.  در «سرکوب» من بار دیگر می‌بینم که سهراب کشته می‌شود. تکیه کلام مادر اسم پسرش خسرو است. خسرو از دهانش نمی‌افتاد. مرد زندگی این مادر خسرو بود چون شوهر نتوانسته بود مرد زندگی او باشد. من در مقاله‌ای با عنوان «عروس و مادر شوهر دو روی یک سکه» نوشتم که هر کدام از آنها می‌خواهند یک تکه از پسر را بکنند و مال خودشان کنند و آبشخور این رویداد یک نیاز واحد و یکسان است. بویژه در طیف زن‌های قدیمی‌تر زن‌ها انتقام از شوهرشان را از طریق پسرشان می‌‎گرفتند. توجه کنید که وقتی زنان قدرت را در خودشان یافتند دیگر نه نیازی به رستم دارند و نه سهرابی در این میان قربانی خواهد شد. در چنین شرایطی همه سهراب‌ها، همه رستم‌ها و همه تهمینه‌ها در کنار هم با ملاطفت بیشتری زندگی خواهند کرد و حقوق شان نیز پایمال نخواهد شد.

iran-newspaper.com
  • 12
  • 3
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
علی نصیریان بیوگرافی علی نصیریان؛ پیشکسوت صنعت بازیگری ایران

تاریخ تولد: ۱۵ بهمن ۱۳۱۳

محل تولد: تهران

حرفه: بازیگر، نویسنده و کارگردان

آغاز فعالیت: ۱۳۲۹ تاکنون

تحصیلات: دانش آموخته مدرسه تئاتر در رشته هنرپیشگی

ادامه
پاوان افسر بیوگرافی پاوان افسر بازیگر تازه کار سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: ۲۷ تیر ۱۳۶۳ 

محل تولد: تهران

حرفه: بازیگر 

آغاز فعالیت: ۱۳۹۲ تاکنون

تحصیلات: لیسانس رشته ی مدیریت بازرگانی

ادامه
امین پیل علی بیوگرافی امین پیل علی بازیکن تازه نفس فوتبال ایران

تاریخ تولد: ۱۷ دی ۱۳۸۱

محل تولد: گیلان

حرفه: فوتبالیست

پست: هافبک

تیم: تیم ملی فوتبال ایران

شماره پیراهن: ۱۵

ادامه
ابوطالب بن عبدالمطلب زندگینامه ابوطالب بن عبدالمطلب پدر امام علی (ع)

تاریخ تولد: ۳۵ پیش از عام‌الفیل

محل تولد: مکه

دیگر نام ها: عبدالمطلب، عبدالمناف، عمران

دلیل شهرت: رئیس قبیله بنی هاشم، پدر امام علی (ع)، عمو و حامی حضرت محمد (ص)

درگذشت: سال دهم بعثت

آرامگاه: مکه در گورستان ابوطالب

ادامه
رودریگو هرناندز بیوگرافی «رودریگو هرناندز»؛ ستاره ای فراتر از یک فوتبالیست | هوش و تفکر رمز موفقیت رودری

تاریخ تولد: ۲۲ ژوئن ۱۹۹۶

محل تولد: مادرید، اسپانیا

حرفه: فوتبالیست 

پست: هافبک دفاعی

باشگاه: منچسترسیتی

قد: ۱ متر ۹۱ سانتی متر

ادامه
موسی التماری بیوگرافی موسی التماری بازیکن فوتبال اردنی

تاریخ تولد: ۱۰ ژوئن ۱۹۹۷

محل تولد: امان، اردن

حرفه: فوتبالیست

باشگاه کنونی: باشگاه فوتبال مون‌پلیه فرانسه

پست: مهاجم

قد: ۱ متر ۷۶ سانتی متر

ادامه
اوسمار ویرا بیوگرافی اوسمار ویرا سرمربی تیم پرسپولیس

تاریخ تولد: ۳ ژوئیه ۱۹۷۵

محل تولد: ریو گرانده دو سول ، برزیل

حرفه: سرمربی تیم فوتبال

باشگاه کنونی: پرسپولیس

آغاز فعالیت: سال ۱۹۹۴

ادامه
اوستون ارونوف بیوگرافی اوستون ارونوف بازیکن فوتبال ازبکی در تیم های ایرانی

چکیده بیوگرافی اوستون ارونوف

نام کامل: اوستون رستم اوگلی اورونوف

تاریخ تولد: ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰

محل تولد: نوایی، ازبکستان

حرفه: فوتبالیست

پست: هافبک تهاجمی

باشگاه کنونی: پرسپولیس

ادامه
اکرم عفیف بیوگرافی اکرم عفیف بازیکن برتر تیم ملی قطر

تاریخ تولد: ۱۸ نوامبر ۱۹۹۶

محل تولد: دوحه، قطر

حرفه: فوتبالیست

پست: وینگر

باشگاه کنونی: السد قطر

قد: ۱ متر ۷۶ سانتی متر

ادامه
دیالوگ های آنشرلی

دیالوگ های آنشرلی در این مقاله از سرپوش به بررسی جذابیت های دیالوگ های آنشرلی در سینما و تئاتر می‌پردازیم. آنشرلی، با تاریخچه‌ای غنی در حوزه فرهنگ و هنر، دارای دیالوگ‌هایی است که علاوه بر ارتقاء داستان، به عنوان نمونه‌هایی برجسته از زبان هنری در این صنایع شناخته می‌شوند. اثر آنشرلی  کتاب "آنشرلی" نوشته لوسی ماد مونتگمری، داستان دختری به نام آن شرلی است که در یتیم خانه بزرگ شده و به یک خانواده ثروتمند در شهر مونک هاوس نیو برونزویک در کانادا فروخته می شود. آن شرلی دختری کنجکاو، مهربان و خلاق است که با دیالوگ های خود، شخصیتی دوست داشتنی و ماندگار در ذهن خوانندگان ایجاد کرده است. انیمیشن آنشرلی انیمیشن "آنشرلی" که در سال ۱۹۷۹ در ژاپن ساخته شده است، اقتباسی از رمان "آن در گرین گیبلز" نوشته لوسی ماد مونتگمری است. این انیمیشن، داستان دختری به نام آن شرلی را روایت می کند که در یتیم خانه بزرگ شده و به یک خانواده ثروتمند در شهر مونک هاوس نیو برونزویک در کانادا فروخته می شود. شخصیت های آنشرلی شخصیت های اصلی انیمیشن آنشرلی عبارتند از: آن شرلی: دختری کنجکاو، مهربان و خلاق که با موهای قرمز و شخصیت دوست داشتنی خود، یکی از محبوب ترین شخصیت های ادبیات کودکان است. مریلا کاترین کاتبرت: خواهر بزرگ تر ماتیو کاتبرت که با برادرش در مزرعه گرین گیبلز زندگی می کند. مریلا زنی سخت کوش و جدی است که در ابتدا از حضور آن شرلی در خانه خود خوشحال نیست. ماتیو کاتبرت: برادر کوچک تر مریلا که مردی مهربان و ساده دل است که به سرعت با آن شرلی دوست می شود. دیانا براری: دختر همسایه کاتبرت ها که با آن شرلی دوست می شود. دیانا دختری مهربان و ساده دل است که به سرعت با آن شرلی دوست می شود. دیالوگ های انیمیشن آنشرلی داستان انیمیشن آنشرلی داستان انیمیشن آنشرلی، همانند داستان رمان، از این قرار است که آن شرلی، دختری یتیم که در یتیم خانه بزرگ شده است، توسط خواهر و برادری به نام های مریلا و ماتیو کاتبرت به فرزندخواندگی پذیرفته می شود. مریلا و ماتیو، آن شرلی را برای کمک به انجام کارهای خانه و مزرعه می خواهند. آن شرلی، با موهای قرمز آتشین و شخصیت دوست داشتنی خود، به سرعت با مریلا و ماتیو و همچنین با همسایه آنها، دیانا براری، دوست می شود. آن شرلی، با ماجراجویی ها و شیطنت های خود، زندگی کاتبرت ها را زیر و رو می کند و به آنها یاد می دهد که چگونه از زندگی لذت ببرند. نکات مثبت آنشرلی انیمیشن آنشرلی، از جمله انیمیشن های ماندگار و خاطره انگیزی است که با داستان جذاب و شخصیت های دوست داشتنی خود، مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده است. از جمله نکات مثبت این انیمیشن می توان به موارد زیر اشاره کرد: - داستان انیمیشن آنشرلی، همانند داستان رمان، داستانی جذاب و پرکشش است که مخاطبان را از ابتدا تا انتها درگیر خود می کند. - شخصیت های انیمیشن آنشرلی، از جمله آن شرلی، مریلا، ماتیو و دیانا، شخصیت هایی دوست داشتنی هستند که مخاطبان با آنها ارتباط برقرار می کنند. - انیمیشن آنشرلی، پیام های مثبتی مانند اهمیت خانواده، دوستی و امید را به مخاطبان خود منتقل می کند. دیالوگ های شخصیت آنشرلی دیالوگ های آنشرلی دیالوگ های آنشرلی، بیانگر شخصیت او هستند. او دختری کنجکاو و ماجراجو است که همیشه به دنبال یادگیری چیزهای جدید است. این ویژگی در دیالوگ های او به وضوح دیده می شود. برای مثال، در یکی از دیالوگ ها، آنشرلی از معلم خود می پرسد: "حتی اگر دنیا بد باشد، همیشه چیزهای خوب هم وجود دارد." " تصور اینکه شما یک ملکه هستید واقعا عالی است. شما بدون هیچ گونه ناراحتی از آن لذت می برید و هر زمان که بخواهید می توانید از ملکه بودن دست بردارید، کاری که در زندگی واقعی نمی توانید انجام دهید." "این یک چیز خوب در مورد این جهان است ... همیشه بهارهای بیشتری وجود دارد." "وقتی فکر می‌کنم قرار است اتفاق خوبی بیفتد، به نظر می‌رسد که بر روی بال‌های انتظار پرواز می‌کنم. و سپس اولین چیزی که متوجه می شوم با یک ضربت به زمین می افتم. اما واقعاً ماریلا، قسمت پرواز تا زمانی که ادامه دارد با شکوه است... مثل اوج گرفتن در غروب خورشید است. من فکر می‌کنم که تقریباً تاوان ضربه را می‌پردازد." "خب، نمی توان یکدفعه عادت دختر بچه بودن را کنار گذاشت." "شاید... شاید... عشق به طور طبیعی از یک دوستی زیبا آشکار شد، مانند گل رز طلایی که از غلاف سبزش می لغزد."  "این یک ایده دوست داشتنی است، دایانا؛ زندگی کردن به گونه ای که نامت را زیبا کنی، حتی اگر در آغاز زیبا نبود... آن را در افکار مردم برای چیزی آنقدر دوست داشتنی و دلپذیر قرار می دهد که هرگز به تنهایی به آن فکر نمی کنند." "شاید، به هر حال، عاشقانه مانند یک شوالیه که سوار اسب می‌شود، با شکوه و هیاهوی وارد زندگی انسان نشده باشد. شاید مثل یک دوست قدیمی از راه‌های آرام به سمت آدم خزید..." "خب، همه ما اشتباه می کنیم، عزیزم، پس فقط آن را پشت سر بگذار. ما باید از اشتباهات خود پشیمان باشیم و از آنها درس بگیریم، اما هرگز آنها را با خود به آینده منتقل نکنیم." "من معتقدم که زیباترین و شیرین ترین روزها، روزهایی نیستند که در آن اتفاقات بسیار باشکوه یا شگفت انگیز یا هیجان انگیزی رخ دهد، بلکه فقط روزهایی هستند که لذت های کوچک ساده ای را به ارمغان می آورند و به آرامی یکدیگر را دنبال می کنند، مانند مرواریدهایی که از یک رشته می لغزند." "من از دوستی بسیار سپاسگزارم. زندگی را بسیار زیبا می کند." "این بدترین دوران بزرگ شدن است و من در حال درک آن هستم. چیزهایی که در دوران کودکی خیلی می‌خواستی، وقتی به آنها دست پیدا می‌کردی، به نظرت چندان شگفت‌انگیز به نظر نمی‌رسند." "آیا خوب نیست که فکر کنیم فردا روز جدیدی است که هنوز هیچ اشتباهی در آن وجود ندارد." دیالوگ های ماندگار آنشرلی "این خیلی خوب است که در مورد غم ها بخوانید و تصور کنید که قهرمانانه از طریق آنها زندگی می کنید، اما وقتی واقعاً آنها را دارید، خیلی خوب نیست" "خیلی آسان است که شرور باشی بدون اینکه بدانی." "اما واقعاً ماریلا، نمی‌توان در چنین دنیای جالبی برای مدت طولانی غمگین ماند، می‌تواند؟" "زندگی ارزش زیستن را دارد تا زمانی که خنده در آن باشد." "تجربه من این بوده است که شما تقریباً همیشه می توانید از چیزهایی لذت ببرید، اگر تصمیم خود را محکم بگیرید که این کار را انجام دهید." "دنیای قدیمی عزیز تو بسیار دوست داشتنی هستی و من خوشحالم که در تو زنده هستم." "چرا مردم باید برای دعا زانو بزنند؟ اگر واقعاً می خواستم دعا کنم به شما می گویم که چه کار می کردم. من به تنهایی یا در جنگل های عمیق و عمیق به یک میدان بزرگ بزرگ می رفتم و به آسمان - بالا - بالا - بالا - به آن آسمان آبی دوست داشتنی نگاه می کردم که انگار پایانی برای آن وجود ندارد. آبی بودن و سپس من فقط یک دعا را احساس می کنم." "این یکی از مزایای سیزده سالگی است که شما خیلی بیشتر از زمانی که فقط دوازده ساله بودید می دانید" "تا زمانی که نمردی هرگز از غافلگیر شدن در امان نیستی" "کیک‌ ها یک عادت وحشتناک دارند که وقتی می‌ خواهید خوب باشند بد می‌ شوند" "آنه تمام عاشقانه هایت را رها نکن اندکی از آن چیز خوبی است البته نه زیاد اما کمی از آن را حفظ کن" دیالوگ های زیبای آنشرلی سخن پایانی درباره دیالوگ های آنشرلی دیالوگ های آنشرلی، بخشی از جذابیت این شخصیت دوست داشتنی هستند. این دیالوگ ها، شخصیت، امید، خوش بینی و عشق به طبیعت آنشرلی را به خوبی بیان می کنند. گردآوری: بخش هنر و سینمای سرپوش

ویژه سرپوش