بزرگان موسیقی جهان سوژه یک مستند شدند/ از باب مارلی تا رولینگ استونز

به گزارش ایران آرت، آصف کاپادیا و جیمز گای‌ریز ساخت سریال مستندی با نام "۱۹۷۱: سالی که موسیقی همه‌‌چیز را تغییر داد" را به پایان رساندند. این مجموعه زندگی اسطوره‌های موسیقی ۵دهه قبل به تهیه کنندگی اپل تی‌وی پلاس را روایت می‌کند. نخستین قسمت این سریال ۲۱مه ۲۰۲۱پخش شده و همه طرفداران مستند‌های کاپادیا را به‌سوی خود جلب کرد.  به گزارش ایندی‌وایر و ددلاین، در این مجموعه مستند، دنیای فکری اهالی موسیقی، اعم از گروه‌های موسیقی و خوانندگانی که الهام بخش تغییرات فرهنگی و سیاسی در سال۱۹۷۱ بودند، مورد بررسی قرار گرفته‌است. در این سریال با استفاده از تصاویر آرشیوی و گفت‌وگوها، چگونگی تأثیرپذیری بزرگان موسیقی سال‌های اولیه دهه۱۹۷۰ از تغییر روند جریان‌های تاریخی و سیاسی به تصویر کشیده شده است. در "۱۹۷۱: سالی که موزیک همه چیز را تغییر داد"، همچنین نشان داده شده چگونه اسطوره‌های موسیقی آن زمان توانستند الهام‌بخش امید بوده و بر تغییرات فرهنگی محیط اطرافشان تأثیر‌گذار باشند. در این سریال مستند، هنرمندان اسطوره‌ای و آهنگ‌های تأثیر‌گذاری که همچنان پس از ۵۰سال به‌طور ویژه مورد توجه بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی هستند، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. ازجمله مطرح‌ترین گروه‌های موسیقی و خوانندگانی که در این مستند به آنها پرداخته شده می‌توان به رولینگ استونز، آرتا فرانکلین، باب مارلی، د هو، ماروین گی، جونی میچل و لو رید اشاره کرد. 

اهمیت ۱۹۷۱

اما آنچه ورای این سریال ۸قسمتی اپل‌تی‌وی، بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد، این است که چگونه در دنیای ۵۰سال قبل در حجم و مقیاسی عظیم، موسیقی‌هایی این چنین جاودانه تولید شده که برای شنوندگان امروزی نیز جذابیت و گیرایی خاص خود را دارد. "۱۹۷۱" با یک مجموعه قوی از اجراهای زنده که تا آن زمان بی‌سابقه بوده، گنجینه‌ آرشیوی از زیباترین موزیک‌های تاریخ را برای نسل‌های بعدی به یادگار گذاشته است. بخش عمده‌ای از تصاویر آرشیوی مستند "۱۹۷۱" از برنامه‌های تلویزیونی به‌دست آمده که گروه‌ها و خوانندگان مشهور آن زمان برای نخستین‌بار آهنگ‌های مطرح و شناخته‌شده خود را از طریق این برنامه‌ها به علاقه‌مندان به موسیقی معرفی کردند.  دنیله پک، کارگردان و تهیه‌کننده درباره فیلمبرداری تصاویر کنسرت‌ها در اوایل دهه ۱۹۷۰می‌گوید: فیلمبرداری از تصاویر "کنسرت برای بنگلادش" که جورج هریسون و راوی شانکار خوانندگان و اجرا‌کنندگان اصلی آن بودند، از نظر فنی تبدیل به یک کار کابوس‌وار شده بود. در آن زمان فیلمبرداری از کنسرت‌‌ها امری چندان معمول نبود. 

دورنمای جدید

ایان کوک، ناظر و سرپرست بخش موسیقی این سریال نیز می‌گوید: شما با دیدن تصاویر این گروه‌ها و خوانندگان بزرگ به روح و روان آنها رسوخ پیدا خواهید کرد و به‌طور ملموس‌تر و دقیق‌تری به این مسئله پی خواهید برد که در آن زمان آنها کجا بودند و در چه دنیایی سیر می‌کردند. نسخه‌های استودیویی این موسیقی‌ها تا‌کنون به کرات شنیده شده‌اند. برای ارائه یک کار کم‌نظیر در یک‌سریال مستند، این مسئله اهمیت دارد که بتوان دورنمای جدیدتری به علاقه‌مندان به موسیقی سال‌های اولیه دهه ۱۹۷۰ارائه داد.  عوامل تولید سریال"۱۹۷۱: سالی که موسیقی همه‌‌چیز را تغییر داد"، تا حد زیادی این سریال را با تأثیر‌پذیری از کتاب "۱۹۷۱هیچ‌گاه سال کسالت‌باری نبوده: سال طلایی راک" اثر دیوید هپورث ساخته‌اند. این سریال نگاهی به آن روی زندگی ستارگان موسیقی اوایل دهه۱۹۷۰ و اتفاقات مهمی که برایشان رقم خورده، داشته است. عوامل سریال برای روایت هرچه بهتر داستان این مجموعه مستند، از بخش مهمی از تصاویر آثار ضبط شده و انتشاریافته و گفت‌وگوها و کنسرت‌های بزرگان موسیقی سال۱۹۷۱ بهره گرفته‌اند. 

پازلی از آثار بزرگان

به‌گفته ایان کوک، ما خیلی خوش‌شانس بودیم که توانستیم در مراحل ابتدایی تولید سریال، به بسیاری از آثار جان لنون و ماروین گی از طریق بازماندگان آنها دسترسی پیدا کنیم. حجم آثار بسیار زیاد بود و کاری که ما باید می‌کردیم این بود که ذره‌ذره آنها را مانند یک پازل کنار هم قرار دهیم. در زمان ساخت این سریال به‌دلیل حجم کار بسیار زیاد، شب‌های زیادی بی‌خوابی کشیدیم و خیلی از صبح‌هایمان را از ساعت ۴صبح آغاز کردیم. در نهایت با خوش‌شانسی بسیار توانستیم تمام قطعات این پازل بزرگ را کنار هم قرار دهیم و این اثر "میراث کاری" همه آنانی است که در ساخت سریال "۱۹۷۱: سالی که موسیقی همه‌‌چیز را تغییر داد"، دخیل بوده‌اند. 

آصف کاپادیا از ۱۹۷۱ می‌گوید

آصف کاپادیا، کارگردان "۱۹۷۱: سالی که موسیقی همه‌‌چیز را تغییر داد" نیز می‌گوید: دیدن تصاویر خوانندگان و‌ ساز زدن هنرمندان در جریان یک اجرا یا یک کنسرت در یک فیلم مستند، باعث ایجاد نوعی ارتباط صمیمانه میان مخاطبان و گروه‌های موسیقی و خوانندگان می‌شود؛ به‌ویژه اینکه در این مستند به گفت‌وگوهای بعد و قبل اجراهای این بزرگان دنیای موسیقی نیز پرداخته شود. دیدن یک مستند موسیقی با فرمت تلفیقی اجرا، کنسرت و گفت‌وگو سبب می‌شود آگاهی مخاطبان و علاقه‌مندان به موسیقی نسبت به بزرگان دنیای موسیقی اوایل دهه ۱۹۷۰بیشتر شود. شاید دیدن سریالی مستند درباره موسیقی بتواند از حضور در یک کنسرت ۱۰۰یا ۲۰۰هزار نفره تأثیرگذار‌تر باشد. علاوه بر این، بینندگان سریال "۱۹۷۱" شانس این را نیز پیدا خواهند کرد که با شیوه‌ای جدید و با تلفیق صوت و تصویر به موسیقی‌هایی که در طول چندین دهه با پخش شدن از رادیو و صفحه‌های گرام جاودانه شده‌اند، گوش فرادهند.