منچستریونایتد سال ۲۰۱۹ را با پیروزی ۲ بر صفر مقابل برنلی به پایان برد. به این ترتیب اولهگونار سولشر مهمترین ۱۲ ماه دوران مربیگریاش را در اوج آغاز خواهد کرد.
پیروزی در «ترف مور» به این معناست که یونایتد در حالی سال جدید را آغاز میکند که فاصله اندکی با رده چهارم دارد اما اتفاقاتی که در سال ۲۰۲۰ روی خواهند داد نشان میدهند که آیا سولشر فرد مناسبی برای هدایت یونایتد هست یا نه؟
او تیمی ساخته که میتواند تاتنهام و منچسترسیتی را ببرد اما به واتفورد ببازد. دو پیروزی پیاپی مقابل نیوکاسل و برنلی باعث شد سال به شکلی مثبت به پایان برسد اما طرفدارانی که در روزهای آتی برای تماشای بازی با آرسنال به لندن سفر میکنند نمیدانند انتظار چه چیزی را باید داشته باشند.
یونایتد چنین تیمی است اما اگر هدف نهایی آنها رقابت برای فتح لیگ برتر و لیگ قهرمانان باشد، آنها نمیتوانند به همین ترتیب ادامه بدهند.
در ۱۲ ماه آینده پاسخ اکثر پرسشها پیدا خواهد شد؛ آیا سولشر مربی خوبی است که بازیکنان کافی در اختیار ندارد؟ یا اینکه مشکلات یونایتد تقصیر این مربی نروژی است، نه بازیکنان؟
در دسامبر ۲۰۲۰ سولشر یک پنجره نقلوانتقالات تابستانی دیگر را هم پشت سر گذاشته است. مشکل اختلاف سطح بازیکنان با هم بهویژه در خط میانی و خط حمله باید از بین رفته باشد و آنهایی که در حد یونایتد نیستند باید تیم را ترک کرده باشند.
درست است، این یونایتد تیمی در حال گذار است اما باشگاه نمیتواند تا ابد چنین بهانهای بیاورد. اینکه پس از شش سال و نیم خریدهای افتضاح، سرانجام صحبت از برنامه میشود خوب است اما تنها کسب نتایج ملموس است که باعث میشود تیم روند خوبی پیدا کند. یونایتد باید برای سال بعد پیشرفتهای قابل توجهی داشته باشد.
اما مقابل برنلی مشخص شد یونایتد میتواند پیشرفت کند.
آنتونی مارسیال و مارکوس رشفورد باز هم گل زدند. دفاع آنها که هری مگوایر ۸۵میلیون پوندی در قلبش قرار دارد، برای اولینبار در ۱۵ دیدار اخیر در لیگ دروازهشان را بسته نگه داشت. براندون ویلیامز ۱۹ساله خوب بود و آندریاس پریرا هم همینطور. داوید دخئا نشان داد هنوز یکی از بهترین دروازهبانان دنیا است. او واکنشی استثنایی در دقایق پایانی روی ضربه فیل باردسلی داشت.
سولشر پس از بازی گفت: «ما میخواهیم این روند را ادامه بدهیم. حالا دو پیروزی داریم و تیم واکنش خوبی پس از نتیجه ناامیدکننده برابر واتفورد نشان داده است.»
یونایتد تا آخرین دقایق نیمه اول صبر کرد تا گل بزند اما برنلی خوششانس بود که تا این دقیقه گل نخورد. رشفورد یک ضربه ایستگاهی عالی زد و بعد هم شوت او به تیر دروازه برخورد کرد.
مارسیال هم ضربهای زد که باردسلی از روی خط دروازه برگرداند. سانتر ویلیامز از سمت چپ هم تنها به یک تماس کوچک نیاز داشت تا به گل تبدیل شود اما کسی به توپ ضربه نزد.
یک دقیقه پیش از پایان نیمه اول بود که سرانجام گل زده شد. پرس سنگین پریرا باعث شد چارلی تیلور اشتباه کند و پریرا پاسی عالی برای مارسیال ارسال کرد و او دهمین گل فصل خود را زد. از پریرا در این فصل بیش از حد انتقاد شده اما او مقابل کولچستر و نیوکاسل عملکرد خوبی داشت و اینجا هم خوب بازی کرد. او بهعنوان بازیکن شماره ۱۰ که دو بازیکن پشت سرش باشند، راحتتر بازی میکند.
راحت میتوان فراموش کرد که او تنها ۲۳ سال دارد و هنوز به ۵۰ بازی در لیگ برتر هم نرسیده است. او باید بهتر از این کار کند تا نشان دهد در یونایتد جا افتاده است اما بارقههای درخشش او دارند بیشتر و بیشتر خود را نشان میدهند.
اگر مارسیال دو ضربه در نیمه دوم را بهتر میزد، نتیجه پرگلتری رقم میخورد. هر دو موقعیت را پریرا ساخت. در سوی دیگر، دخئا نگذاشت باردسلی گل بزند و رشفورد هم شانزدهمین گل خود در ۱۹ بازی اخیر برای باشگاه و تیم ملی کشورش را زد. این گل او با آخرین ضربه دیدار به ثمر رسید و کار را تمام کرد.
اگر یونایتد چنین نمایشی را مرتباً در خانه و خارج از خانه، مقابل تیمهای بزرگ و کوچک تکرار کند، هیچ چیز شغلش را در سال ۲۰۲۰ تهدید نخواهد کرد. او سالی حیاتی پیشرو دارد اما سال را دستکم با امید آغاز کرده است.
راب داوسون
- 17
- 4
