مساله بازي‌هاي دوستانه تيم ملي فوتبال ايران در دوران كارلوس كي‌روش يكي از سوال‌برانگيزترين مسائل فوتبال ايران بوده و ابهامات زيادي در مورد آن وجود دارد. كيفيت بازي‌هاي دوستانه تيم ملي جاي بحثي ندارد و خبرهايي كه از اطراف تيم به گوش مي‌رسد هم چندان خبرهاي خوشي نيستند. خبرهايي مبني بر اينكه برخي افراد مثل بامداد ميرزايي با روابط ويژه‌اي كه با كارلوس كي‌روش دارد، بازي‌هايي را ترتيب مي‌دهد كه هيچ خروجي مشخصي نداشته و نخواهد داشت. به ياد بياوريد كه ايران براي آماده‌سازي جام جهاني و بازي مقابل اسپانيا و پرتغال با اميدها ازبكستان و تيم محلات سيرالئون بازي كرد.
در مورد اين موضوع دلايل مختلفي ذكر شده است. كارلوس كي‌روش در برنامه نود در پاسخ به سوال عادل فردوسي‌پور در مورد بازي‌هاي دوستانه گفت: «براي ما سبك بازي تيم حريف اهميت دارد و البته كه بازي با آرژانتين و برزيل خروجي‌اش براي فوتبال ايران چه خواهد بود؟ يك ميليون يورو هزينه براي يك بازي دوستانه بسيار زياد است!» در گذشته دلايل ديگري مثل تحريم‌ها هم عنوان شده بود كه در اين گزارش به تفصيل در مورد آن صحبت خواهيم كرد.
از هزينه‌هاي بازي دوستانه شروع مي‌كنيم. در وهله اول كه با مذاكرات فدراسيون مي‌توان هزينه بازي‌هاي دوستانه را تا حد بسيار زيادي پايين آورد. معمولا تيم‌هاي برتر دنيا براي بازي دوستانه يك ميليون يورو طلب مي‌كنند. اين رقم ثابت نيست و با مذاكرات فدراسيون و با توجه به اينكه رنكينگ فيفا در قاره آسيا هستيم، مي‌توان اين هزينه را كم كرد. نكته بعدي اينجاست كه فدراسيون درآمدهاي دلاري خوبي دارد و شايد بهترين جا براي خرج كردنشان بازي‌هاي دوستانه باشد.
اما اگر از همه اينها بگذريم و فرض را بر اين بگيريم كه مهدي تاج از مذاكره عاجز است و پولش را هم نداريم تا چنين بازي بزرگي را برگزار كنيم، باز هم يك گزينه باقي مي‌ماند. آن هم گزينه بسيار پيش‌پا‌افتاده درآمدزايي از مسابقه است. عادل فردوسي‌پور براي آوردن لوئيز فيگو به ايران براي ويژه برنامه قرعه‌كشي جام جهاني چيزي حدود پانصدهزار يورو (كه البته خودش رقم دقيق را اعلام نكرده و گفته كمتر از اين حرف‌هاست) خرج كرد. هزينه‌اي كه به گفته عادل فردوسي‌پور يك ريالش هم توسط صداوسيما پرداخت نشد و تمامش توسط اسپانسر تهيه شد. اگر اين حرف را قبول كنيم، نمي‌توان براي آوردن تيم‌هاي بزرگي مثل اسپانيا، آرژانتين، آلمان، فرانسه و سايرين تعداد زيادي اسپانسر فراهم كرد؟ آيا فراهم كردن يك ميليون يورو با چندين اسپانسر كار سختي است؟
به نظر كه اين‌طور نمي‌آيد. ضمن اينكه درآمدهاي روز مسابقه هم هست و مي‌توان قيمت بليت استاديوم را تا پنجاه يا صد هزار تومان براي چنين بازي بزرگي افزايش داد و مطمئن بود كه استاديوم پر خواهد شد. مي‌توان با مذاكراتي با صداوسيما از تبليغات تلويزيوني چنين مسابقه بزرگي درصدي برداشت تا بخش عمده‌اي از هزينه‌ها جور شود. با اين تفاسير جور كردن هزينه اين مسابقات نمي‌تواند كار سختي باشد و تنها نياز به مديريت درست دارد.
حتي با وجود مديريت فعلي هم مي‌توان هزينه چنين مسابقاتي را فراهم كرد. مساله هزينه مسابقات كاملا منتفي است. ضمن اينكه آوردن تيم‌هايي مثل سيرالئون هم هزينه كمي ندارد و حداقل صد تا دويست هزار يورو هزينه دارد، جداي از خرج‌هايي مثل هتل و حمل‌ونقل تيم‌ها و البته نبايد فراموش كرد كه تيم‌هاي درجه دو اروپايي و امريكاي جنوبي شايد اصلا هزينه‌اي براي بازي دوستانه با ايران نخواهند و با كمال ميل قبول كنند كه با تيم ملي ايران بازي كنند. تيم‌هايي مثل سوئد، سوييس، شيلي، لهستان و ... از آن دست تيم‌هايي هستند كه شايد تنها با يك مذاكره ساده بتوان با آنها يك بازي دوستانه رديف كرد.
بهانه دوم براي فرار از اين دست مسابقات تحريم‌ها هستند. تحريم‌هايي كه البته هيچ ربطي به مسابقات ورزشي ندارد و شامل هيچ كشوري نمي‌شود. با نگاهي به مسابقات ديگر رشته‌ها مي‌توان پي برد كه اين ادعا تا چه حد پوچ است. تيم ملي كشتي ايران با امريكا، كشوري كه ايران را تحريم كرده تورنمنت دوستي برگزار مي‌كند و كشتي‌گيران دو كشور به مصاف هم مي‌روند. در واليبال تيم ملي فرانسه با ايران بازي مي‌كند. در فوتسال بانوان تيم ملي زنان روسيه و ايتاليا به ايران آمدند و با وجود شرايط نه چندان راحت قبول كردند با تيم ملي زنان ايران بازي كنند. تيم ملي فوتبال بانوان با سوئد بازي دوستانه برگزار كرده. از اين دست مثال‌ها زياد است. تحريم‌هاي امريكا و متحدانش تنها بهانه‌اي براي فرار هستند و نگاه به ساير رشته‌ها تاييد مي‌كند كه اين تحريم‌ها روي بازي‌هاي دوستانه ورزشي هيچ تاثيري ندارند.
مساله مهم بعدي اما ترس تيم ملي، مديران و كادر فني از بازي تداركاتي بزرگ است. جايگاه اول ايران در رنكينگ فيفا واقعي نيست. يك جايگاه مهندسي شده است كه به خاطر عدم بازي دوستانه با تيم‌هاي بزرگ و طبيعتا عدم شكست و كسر امتياز از امتيازات رنكينگ فيفاي ايران است. حريفان ايران در آسيا، يعني ژاپن، كره جنوبي، استراليا و عربستان بازي‌هاي دوستانه بي‌شماري با تيم‌هاي بزرگ دارند و طبيعتا شكست‌هاي زيادي هم مي‌خورند.
اين شكست‌ها باعث كسر امتياز از آنها در رنكينگ فيفا مي‌شود و حتي ايران گاهي بدون انجام حتي يك بازي دوستانه رتبه‌اش در رنكينگ تغيير مي‌كند و بالاتر مي‌رود. اين روش شايد باعث شود كه ما در رنكينگ اول آسيا بايستيم، اما در جام ملت‌هاي آسيا بلاي جان ما خواهد شد. همان‌طور كه در دوره قبل شاهد چنين چيزي بوديم و ايران كه مقابل تيم بزرگي قدرتش را محك نزده بود، مقابل عراق شكست خورد و از دور مسابقات حذف شد. زماني كه بازي با تيم‌هاي مطرح برگزار نشود، قدرت واقعي تيم ملي مخفي مي‌ماند و شايد نقاط ضعف تيم حتي از چشم سرمربي تيم هم دور بماند.
به هر حال مشخص است كه تيم ملي ايران مشكلي براي برگزاري بازي دوستانه با تيم‌هاي مطرح جهان ندارد و تنها سد در اين مسير، خواسته‌هاي سرمربي تيم ملي است. او تشخيص مي‌دهد كه با چه تيم‌هايي بازي كنيم. خبرهايي شنيده شده كه تيم ملي آرژانتين درخواست بازي دوستانه با ايران را داشته و كارلوس كي‌روش آن را رد كرده است. هرچند او خودش چنين درخواستي را تكذيب مي‌كند، اما خبرگزاري‌هاي معتبري از اين پيشنهاد خبر داده‌اند كه مي‌توان به آنها اعتماد كرد. معلوم نيست چرا سرمربي تيم ملي ايران علاقه‌اي به بازي دوستانه با تيم‌هاي بزرگ ندارد، اما از همين جا بايد به كارلوس كي‌روش گفت او نبايد نگران مسائل مالي و تحريم‌ها براي اين بازي‌ها باشد و اگر كسي به او چنين چيزهايي گفته قطعا اطلاعات غلط داده است.
علي كربلايي
- 18
- 3
