به گزارش خبرورزشی، همین چند ماه پیش از دخترانی نوشتیم که با انجام حرکاتی خطرناک با لباس و گریم‌های پسرانه برای تماشای مسابقه فوتبال به استادیوم می‌رفتند و با تعدادی از آنها نیز صحبت کردیم. با آزاد شدن ورود بانوان به استادیوم، دختر‌ها توانستند در دیدار تیم ملی کشورمان مقابل کامبوج بدون نیاز به گریم و استرس به ورزشگاه بروند و بدون اینکه خون از دماغ کسی بریزد، تیم ملی را تشویق کنند.
آخرین بلیت را من خریدم
فاطیما که تجربه دستگیر شدن توسط مأموران را نیز به خاطر ورود به ورزشگاه با گریم پسرانه دارد، در مورد این دیدار می‌گوید: «با وجود اینکه خیلی فوتبالی هستم، اما متوجه آغاز بلیت‌فروشی نشدم و بلیت‌فروشی در مراحل بعد نیز اطلاع‌رسانی نشد. به همین خاطر خیلی خوش‌شانس بودم آخرین بلیتی که برای بانوان در نظر گرفته شده بود به من رسید و بعد از اینکه بلیت خریدم دیگر هیچ بلیتی باقی نمانده بود.»
فرناز نیز در این مورد می‌گوید: «خیلی شانسی از طریق یکی از دوستانم از بلیت‌فروشی مطلع شدم و اگر چه برای خودم بلیت خریدم، اما نتوانستم برای مادر و خواهرم بلیت تهیه کنم.»
این بار لازم نبود پنهان شوم
فاطیما و فرناز که در اصفهان زندگی می‌کنند برای تماشای یک بازی بدون گریم به تهران می‌آیند. فاطیما می‌گوید: «اندکی می‌ترسیدم که شاید راهم ندهند و بگویند ظرفیت پر شده، اما خدا را شکر بدون استرس وارد شدم. با این حال برادر و نامزدم، چون بلیت نداشتند اجازه ورود پیدا نکردند و نتوانستند بازی را تماشا کنند.»
فاطیما این بار بدون ترس از بازرسی‌ها و مأموران وارد تونل استادیوم می‌شود: «خیلی خوشحال بودم. توی تونل فقط جیغ می‌زدم. این بار دیگر لازم نبود خودم را پنهان کنم و از دختر بودن بترسم. بلند جیغ می‌کشیدم و به خودم می‌گفتم بگذار همه بفهمند که دختری.»
فرناز نیز می‌گوید: «۷ صبح از اصفهان را افتادم و یک ربع مانده به بازی به آزادی رسیدم. این بار بدون ترس از مأموران و شناسایی شدنم وارد شدم که حس خیلی خوبی بود.»
بازیکنان نیز از بودن ما خوشحال بودند
فاطیما و فرناز وارد جایگاه مخصوص بانوان می‌شوند و شروع به تشویق تیم کشورشان می‌کنند. فرناز می‌گوید: «من شعار دادن‌های ورزشگاه را دوست دارم، اما متأسفانه لیدر وجود نداشت و خانم‌ها نیز هر یک برای خودشان بوق می‌زدند و فریاد می‌کشیدند و هماهنگ نبودند. در نهایت مسعود شجاعی تیم را پیش ما آورد که خیلی کار قشنگی بود. در مسیر ورود بانوان به استادیوم او و وریا غفوری نقش زیادی داشتند.»
فاطیما نیز در مورد این حس می‌گوید: «خیلی خوب بود. مطمئن بودیم بازیکنان نیز از حضور ما رضایت دارند و شاید بیشتر از ما خوشحال هستند. با این حال لیدری وجود نداشت تا شعار دادن‌ها را مدیریت کند و همچنین به نظر می‌رسید برخی از حاضران اصلاً فوتبالی نیستند. اصلاً بلد نبودند شعار بدهند و هنگام پخش سرود ملی هم سکوت نکردند. حتی خانمی وجود داشت که در حال دعا خواندن بود ولی من از این اتفاق لذت بردم، چون هر کس با هر اعتقادی به ورزشگاه آمده و کنار هم بودیم. ضمن اینکه در نیمه اول و هنگام حضور ناظر فیفا برخورد‌ها خیلی خوب بود و کاش این برخورد‌ها بعد از رفتن ناظر فیفا در نیمه دوم نیز ادامه پیدا می‌کرد.»
دوست دارم برای بازی‌های باشگاهی بیایم
فرناز در مورد حضور مجدد در استادیوم می‌گوید: «بعید می‌دانم دیگر برای بازی‌های ملی بیایم مگر اینکه مسابقه مهمی در پیش باشد. چون بازی چندان جذاب نبود. ضمن اینکه باز هم برای تماشای مسابقات پرسپولیس باید گریم کنیم و به ورزشگاه برویم. برای آزاد شدن ورود بانوان به مسابقات لیگ امیدمان به فیفاست.»
فاطیما می‌گوید: «اگر دفعه بعدی وجود داشته باشد حتماً می‌آیم، اما ترجیح می‌دهم در بازی‌های مهم‌تر بیایم. اولین بار بود به آزادی می‌آمدم، اما به خاطر خالی بودن ورزشگاه هیچ ابهتی برایم نداشت. دوست دارم برای حمایت پرسپولیس بیایم و آن هم نه فقط در تهران بلکه در تمام کشور.»
استادیوم‌ها را خانوادگی کنید
فاطیما در پایان می‌گوید: «کاش می‌شد مسابقات را کنار خانواده‌ام ببینم. بعد از گذشت ۲۷ سال از سنم بالاخره مجوز ورود به استادیوم را پیدا کردم، اما دور از برادر و نامزدم بودم. مادر من که ۶۰ سال دارد هم دوست داشت بیاید، اما با وجود اینکه ورزشگاه خالی بود، دیگر بلیتی برای خرید وجود نداشت. کاش روزی برسد بتوانم کنار خانواده‌ام مسابقات را ببینیم.»
فرناز نیز اضافه می‌کند: «من هم دوست دارم کنار خانواده‌ام بازی‌ها را ببینم. ضمن اینکه چرا جایگاه تیفوسی‌های استقلال را به من که پرسپولیسی هستم داده بودند و آن‌قدر کم بلیت فروختند. اگر روزی شهرآورد باشد نمی‌شود خانم‌های استقلالی و پرسپولیسی را کنار هم گذاشت.»
- 15
- 6
