خداحافظی با تنبیه بدنی کودکان

سپید آنلاین/ بر کسی پوشیده نیست که تنبیه کودکان در سلامت روانی آن ها تاثیر منفی خواهد گذاشت. در ادامه با هم روش هایی را بررسی می کنیم که می تواند جایگزینی باشد برای تنبیه بدنی فرشتگان معصوم زندگیمان.

۱. مثبت بمانید.

تنبیه بدنی کودکان می‌تواند مسائل بیشتری همچون رفتار ضداجتماعی، خشونت، جراحت و مشکلات سلامت روانی را به بار آورد. علاوه بر این، منتقدین می‌گویند که تنبیه بدنی کارایی ندارد. وقتی‌که کودک شما چیز خوبی را انجام می‌دهد از جملات مثبت برای تشویق او استفاده کنید. به‌طورکلی، کودک خواهان تایید یا موافقت بیشتر از سوی والدین خود است.

۲. محیط را تغیر دهید.

پیش از آنکه کودکان شما به سمت کابینت‌های آشپزخانه بروند و خراب‌کاری کنند در کابینت‌ها را قفل کنید. اگر کودکان شما به خاطر یک اسباب‌بازی در حال دعوا کردن هستند، آن اسباب‌بازی را جمع کنید. بسیاری از اوقات تغیر محیط رفتار را تغیر خواهد داد. علاوه بر این، تغیر محیط می‌تواند مانع از تنبیه شدیدتر شود.

۳. فراهم آورید، فراهم آورید، فراهم آورید.

اگر می‌خواهید به‌جایی بروید که کودک شما می‌تواند بازی کند اسباب‌بازی‌های او را نیز ببرید. اگر فکر می‌کنید که گرسنگی کودک شما را نق‌نقو خواهد کرد به همراه خود خوراکی یا یک غذای سبک داشته باشید. اگر فکر می‌کنید که خواب‌آلودگی کودک می‌تواند برای شما مشکل‌آفرین باشد، پیش از رفتن به بیرون کودک خود را تشویق به چرت زدن کنید. همواره بهتر است که رفتار بد را در نطفه خفه کنید و نگذارید که رفتار بد رخ دهد و سپس سعی در برآمدن از عهده آن کنید.

۴. قانون وضع کنید.

باید قانون‌هایی داشته باشید. هر چه اعضای خانواده این قوانین وضع‌شده را بهتر بفهمند، میزان رفتارهای بد بشتر کاهش خواهد یافت و خانواده حال‌وروز بهتری خواهد داشت. انعطاف‌پذیری یک رویکرد خوب مخصوصا در قبال کودکان است. اما قوانین—و تنبیه های—معقول نیز لازم هستند. به‌طورکلی، توصیه می‌شود که به وضع قوانین فکر کنید و نتیجه آن‌ها را در محیط خانواده بررسی کنید.

۵. منسجم باشید.

اگر قوانین خانه می‌گویند که کودک باید پیش از صرف غذا دست‌های خود را بشوید، همواره مطمئن شوید که کودک شما از این قانون پیروی می‌کند. اگر قوانین وضع‌شده به‌طور گزینشی به اجرا گذاشته نشوندهیچ کارایی‌ای نخواهند داشت. کودکان باید بدانند که این قوانین غیرقابل تغیر هستند و رعایت نکردن آن‌ها مانع از این نمی‌شود که شما دست از این قوانین بردارید.

۶. حقیقت مربوط به نتایج رفتار بد را بیان دارید.

هر شخصی باید بداند که رفتار بد چه عواقبی را خواهد داشت. خواه قانون وضع‌شده مربوط به استفاده از تلویزیون و تلفن همراه خواه هر چیز دیگری باشد، کودک باید بداند که تخطی از قانون هزینه‌هایی دارد. نیاز نیست که کودک خود را به خاطر پیروی نکردن از یک قانون تنبیه کنید، بلکه کودک شما با مشاهده عواقب پیروی نکردن از یک قانون به‌اشتباه خود پی می‌برد. شما تنها باید استوار و منسجم باشید.

۷. وانمود به نشنیدن کنید.

نادیده گرفتن رفتار بد گزینه دیگری برای تنبیه کردن است. چنین گزینه‌ای واقعا کارایی دارد، مخصوصا اگر سن کودک شما پایین باشد. برای کودکانی که به دنبال جلب توجه دیگران هستند گاهی از اوقات انجام هیچ عملی بهترین عمل است.

۸. به آن‌ها وقت استراحت یا تایم اوت بدهید.

دادن وقت استراحت به کودک یک ابزار مفید و موثر است. یک قاعده خوب برای زمان وقت استراحت به کودک این است که به ازای هرسال از سن کودک یک دقیقه وقت استراحت به او بدهید. این وقت استراحت به این معنا است که اگر کودک شما کار بدی را انجام داد از او به بخواهید که برای مدت‌زمان مشخص‌شده در گوشه‌ای از اتاق یا روی صندلی ساکت بنشیند.

درحالی‌که کودک در این وقت استراحت قرار دارد با او ارتباط متقابل برقرار نکنید. عدم برقراری ارتباط بخشی از تنبیه است. وقتی‌که این وقت استراحت به پایان یافت، بیان یک ببخشید ساده از کودک می‌تواند به قضیه خاتمه دهد. والدین نیز نباید دیگر این قضیه را مطرح کنند.

۹. به خودتان نیز وقت استراحت یا تایم اوت دهید.

اگر به دلیل رفتار بد کودک خود در حال از دست دادن کنترل خود هستید، فورا به سراغ یک کار آرامش‌بخش بروید. برای مثال، به دوست خود زنگ بزنید، تا ۱۰ بشمارید یا یک دوش آب گرم بگیرید. در صورت پیش آمدن چنین وضعیتی به خودتان وقت کافی دهید تا به آرامش برسید و برای برخورد خود با کودکتان بهتر فکر کنید. علاوه بر این، شوخ‌طبعی می‌تواند فشار روحی به وجود آمده را کاهش دهد.

۱۰. توجه کودک را به چیز دیگری معطوف کنید.

یک روش خوب برای جلوگیری از رفتارهای بد کودک این است که توجه او را به چیزهای دیگری معطوف کنید، به‌طوری‌که کودک توجهش از چیزهایی که باعث رفتار بدش می‌شوند دور شود.

برای مثال، اگر کودک شما عروسک یک کودک دیگر را می‌خواهد و شما می‌دانید که این میل او می‌تواند موجب بدرفتاری از جانب او و دعوا با کودک دیگر شود، توجه کودک خود را به چیز دیگری همچون اسباب‌بازی یا ماشین جلب کنید یا او را به اتاق دیگری ببرید.

۱۱. شخص بزرگ‌تر باشید.

وقتی‌که کودک شما در حال انجام یک رفتار بد است، شما باید رفتار بزرگ‌سالان را از خود نشان دهید. یعنی شما باید میل شدید خود برای تنبیه کودک را کنترل کنید. سعی کنید که آرام و خونسرد باشید. به‌طورکلی، خودداری از تنبیه بدنی و داشتن یک رفتار بزرگ سالانه در قبال رفتار بد کودکتان می‌تواند کودکتان را تحت کنترلتان درآورد.

۱۲. دلسوز باشید.

بر اساس نتایج یکی از تحقیقات محققان دانشگاه استنفورد آن گروه از معلم‌های راهنمایی که «ذهنیت همدلی» را با دانش آموزان سرکش دارند در مقایسه با معلم‌هایی که چنین ذهنیتی را ندارند ۵۰ درصد کمتر مجبور به تعلیق دانش آموزان هستند. به‌عبارت‌دیگر، این ذهنیت آن‌ها روی دانش آموزان تاثیر می‌گذارد و از سرکشی آن‌ها می‌کاهد و درنتیجه معلم مجبور به تعلیق آن‌ها نیست. چنین ذهنیتی می‌تواند در خانه نیز کارایی داشته باشد. درنتیجه با کودک بدرفتار خود به‌آرامی، به‌روشنی و با درک صحبت کنید.

۱۳. کودک خود را در آغوش بگیرید.

بدرفتاری یا بی‌تربیتی از هر کودکی سر می‌زند. به والدینی خوب گفته می‌شود که کودک خود را منضبط و باادب سازند. اما گفت‌وگوی میان والدین و فرزند نباید منفی باشد. از گفت‌وگوی میان والدین و کودک به‌عنوان یک فرصت آموزشی برای بهبود رفتار خوب کودک خود استفاده کنید. پس‌ازآنکه با کودک خود به شیوه مثبت صحبت کردید او را در آغوش بگیرید تا به او نشان دهید که هنوز دوستش دارید.

۱۴. مطمئن شوید که کودتان حرف شما را متوجه شده است.

وقتی‌که در حال منضبط کردن کودک خود هستید روشن و صریح باشید. به چشم‌های کودک خود نگاه کنید و آرام و شمرده حرف بزنید. به کودک خود بگویید که چه‌کاری را انجام دهد («اسفناج بخور») نه اینکه به او بگویید که چه‌کاری را انجام ندهد («با اسفناج بازی نکن»). اگر کودک شما همچنان بی‌تربیتی می‌کند، عواقب این بی‌تربیتی را برایش توضیح دهید.

۱۵. گفتگو کردن با کودک هیچ مشکلی ندارد.

گفتگو با کودک حتی کودکانی که سنشان بیشتر است هیچ مشکلی ندارد، اما سعی کنید که در گفت‌وگوی خود با کودکتان انعطاف‌پذیر باشید تا بتوانید اصول تربیتی را به او بیاموزید. علاوه بر این، دخیل کردن کودکان در فرایند تصمیم‌گیری راجع به خود می‌تواند به بهبود قضاوت اخلاقی آن‌ها کمک کند. باوجوداین، چنین گفت‌وگویی با یک کودک تازه راه افتاده خشمگین فایده‌ای ندارد. 

مصطفی صداقت رستمی