به گزارش ایسنا، این مطالعه که اخیرا در مجله" JEM" منتشر شده است، میتواند به توسعه درمان های جدیدی برای کووید- ۱۹ در بیماران مبتلا به نقص ایمنی منجر شود و همچنین یک گزینه درمانی ارزان برای کشورهای در حال توسعه که در حال حاضر دسترسی به واکسن ندارند، خواهد بود.
هرچند واکسن های تائید شده علیه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ در پیشگیری از بیماری های شدید و مرگ در زمان همه گیری مداوم کووید- ۱۹ بسیار مؤثر هستند ولی واکسن در بسیاری از کشورهای کم درآمد چندان در دسترس نیست و به همین علت امکان دارد در آینده گونه های جدید و مقاوم به واکسن ظاهر شوند.
علاوه بر این، اثربخشی واکسن ها در اشخاص دارای نقص ایمنی که قادر به تشکیل تعداد کافی آنتی بادی یا لنفوسیت تی که به صورت خاص پروتئین اسپایک ویروسی را هدف قرار میدهند ، کاهش یافته است و به همین علت این اشخاص مستعد ابتلا به عفونت های مزمن و طولانی مدت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ هستند.
لنفوسیت تی از انواع سلول های دستگاه ایمنی بدن است. دفاع اختصاصی بدن شامل ایمنی هومورال و ایمنی سلولی است. در ایمنی سلولی لنفوسیت های T( سلول های T) فعالیت دارند. لنفوسیت های T بعداز اتصال به پادگِن( آنتی ژن) تکثیر پیدا می کنند و انواعی از سلول های T از جمله تعدادی T کشنده و تعدادی T خاطره به وجود می آورند.
" آکیکو ایوازاکی"( Akiko Iwasaki) استاد دانشکده پزشکی ییل خاطرنشان کرد:به همین علت است که علاوه بر استفاده از واکسن ها در پیشگیری از کووید- ۱۹، تلاش برای توسعه درمان های مؤثر علیه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ نیز لازم است.
نخستین خط دفاعی بدن در برابر کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ قبل از دخالت و ورود آنتی بادی ها و لنفوسیت تی، به مولکول های گیرنده ای مانند RIG- I بستگی دارد چرا که این مولکول های گیرنده، ماده ژنتیکی ویروس را تشخیص میدهند و باعث تولید پروتئین های سیگنال دهنده معروفی موسوم به اینترفرون نوع ۱( Interferon type I) می شوند.
اینترفرون نوع ۱( Interferon type I) زیرگروه بزرگی از اینترفرون ها هستند که به تنظیم فعالیت دستگاه ایمنی بدن کمک می کنند.
مطالعات متعددی نشان داده اند که تولید زودهنگام و قوی اینترفرون ها دربرابر جلوگیری از ابتلا به کووید- ۱۹ بسیار مؤثر هستند. یک کارآزمایی بالینی نشان داده است که درمان بیماران کووید- ۱۹ با پروتئین اینترفرون خالص شده در مراحل نخست بیماری، میتواند مرگ و میر را کاهش دهد، ولی ساخت اینترفرون بسیار گران است.
طی این مطالعه پژوهشگران جایگزین ارزان تری را پیشنهاد کردند و آن درمان بیماران با مولکول های آر ان ای کوتاه بود که از مواد ژنتیکی کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ تقلید می کنند و گیرنده RIG- I را برای تحریک تولید اینترفرون های نوع ۱ توسط سلول های خود بدن فعال می کنند.
پژوهشگران رویکرد خود را روی موش های مستعد ابتلا به عفونت کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ آزمایش کردند. یک دوز از یک مولکول آر ان ای به نام SLR۱۴ برای محافظت از موش ها در برابر بیماری شدید و مرگ کافی بود، علی الخصوص در صورتیکه درمان کمی قبل یا بلافاصله بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس انجام شده بود. به گفته پژوهشگران، SLR۱۴ موثرتر از درمان موش ها با پروتئین اینترفرون خالص بود.
این نکته که SLR۱۴ میتواند از موش ها در برابر همه گونه های در حال ظهور کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ از جمله نوع دلتا، محافظت کند، بسیار مهم است.
ایوازاکی و همکارانش اظهار کردند که توسعه مولکول های آر ان ای مانند SLR۱۴ نسبتا ارزان هستند و ساخت آنها آسان است. ایوازاکی افزود:بدین ترتیب SLR۱۴ بعنوان یک گروه جدید از درمان های آر ان ای که میتواند بعنوان عامل ضد ویروسی در برابرکروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ استفاده شود، مناسب است.
- 13
- 6
