به گزارش اعتمادآنلاین، الجزیره در یادداشتی به قلم لری باینهارت نوشت: هنگامی که از «آونجلیست»ها صحبت می‌کنیم مقصودمان بیشتر محافظه‌کاران و پروتستان‌های سفیدپوست است. آونجلیست‌هایی وجود دارند که به لحاظ سیاسی لیبرال هستند، اما تعداد آن‌ها اندک است. حدود ۸۱ درصد از آونجلیست‌های سفیدپوست در سال ۲۰۱۶ به ترامپ رأی دادند.
علاوه بر این افراد، آونجلیست‌های سیاه‌پوست نیز وجود دارند. آن‌ها عموماً به دموکرات‌ها رأی می‌دهند. تعدادی آونجلیست اسپانیایی‌تبار نیز وجود دارند که اغلبشان پروتستان نیستند.
آونجلیست‌هایی که از آن صحبت می‌کنیم مدت‌هاست که خودشان را «رأی دهندگان به ارزش‌ها» و «اکثریت اخلاقی» می‌نامند. ایده «ارزش‌ها» در اینجا هیچ ربطی به مالیات دادن و یا آموزش عمومی بهتر و بیشتر، بیمه درمانی، خدمات اجتماعی و به طور کل مسائل عام‌المنفعه و ریشه‌دار در مسیحیت و توجه این دین به فقرا ندارد. این جریان مذهبی هیچ توجهی به دفاع از ستمدیدگان یا استقبال از پناه‌جویان ندارد.
برعکس، این مذهب صرفاً به ایده «خانواده» و دفاع از ارزش‌های خانواده توجه می‌کند. دو سازمان بسیار قدرتمند مذهبی-سیاسی آونجلیست در ایالات متحده «توجه به خانواده» و «شورای پژوهشی خانواده» نام دارند. آونجلیست‌ها با هر گونه سیاست، رفتار یا عملی که ازدواج تک همسری میان غیر هم‌جنس‌ها را تهدید کند مخالفند.
ترامپ دوبار طلاق گرفته و سه بار ازدواج کرده است. او پیش از ازدواج با همسر دومش از او صاحب فرزند شد. با این حال آونجلیست‌ها به همان میزان که از بیل کلینتون وحشت داشتند به ترامپ علاقه نشان می‌دهند.
در دهه ۹۰، زمان ریاست جمهوری کلینتون، مسیحیان محافظه‌کار او را به دلیل روابط نامشروع و اتهام به آزار جنسی مورد انتقاد قرار دادند. یکی از منتقدان جیمز دابسون نام داشت؛ رئیس مؤسسه «توجه به خانواده». او در سال ۱۹۹۸ درباره کلینتون نوشت: «شخصیت اهمیت دارد. بدون شخصیت نمی‌توانی یک خانواده را اداره کنی، چه رسد به یک کشور. چه باور احمقانه‌ایست که فردی بدون صداقت و اخلاق حسنه بتواند لایق رهبری یک ملت و جهان باشد.»
سال ۲۰۱۶، مجله «کریستین تودی» مقاله‌ای را با عنوان «جیمز دابسون: چرا به دونالد ترامپ رأی می‌دهم» منتشر کرد. دابسون در این مقاله به جای «اخلاق حسنه» ترامپ تقریباً از همه چیز حرف می‌زند. او با لحنی متعذرانه می‌گوید «من هیچ شکی ندارم که او به لحاظ اخلاقی نمونه‌ای برجسته است، اما گمان نمی‌کنم که پدر خوبی باشد.»
پت رابرتسون، تلونجلیست (اصلاحی اطلاق شده به مبلغان تلویزیونی مسیحیت انجیلی) و رئیس شبکه پخش مسیحی (CBN) کلینتون را رهبری «فاسد، بی‌بته و قبیح» خطاب کرد.
همین فرد در سال ۲۰۱۷ با لحنی تملق‌آمیز به ترامپ گفت: «من به همه کارهای شما افتخار می‌کنم.»
در اواخر دهه ۷۰، گروه کوچکی از محافظه‌کاران راست افراطی طرحی را برای ورود آونجلیست‌ها (به عنوان رأی دهندگان جمهوریخواه) به سیاست ارائه دادند. برای این منظور آن‌ها جری فالول را به عنوان رهبری معنوی این ایده انتخاب کردند. این طرح سرانجام در سازمانی سیاسی به نام «اکثریت اخلاقی» متجلی شد. فالول موفقیت گسترده‌ای داشت. پایتخت امپراتوری او دانشگاه لیبرتی بود که اکنون توسط فرزندش جری فاول جونیور اداره می‌شود.
جری جونیور ترامپ را «رئیس جمهوری رؤیایی» خطاب می‌کند که «همچون آموزه‌های مسیح در فرامین بزرگ، زندگی پر از عشق و یاری هم‌نوعان را دنبال می‌کند». او راجع به اتهامات درباره سوء رفتار جنسی ترامپ گفت: «همه ما به یک نسبت بد هستیم، همه ما گناهکاریم.»
چنین رفتاری با ترامپ و نادیده‌گرفتن زوال ارزش‌های اخلاقی و «اهمیت شخصیت» زمانی قابل فهم می‌شود که مخالفت ترامپ با مسئله سقط جنین را مشاهده می‌کنیم. ظاهراً از نظر این جریان مذهبی هیچ گناه بزرگی چون حرص پول داشتن یا میان‌مایگی اهمیتی ندارد.
ترامپ نیز حمایت‌های بی‌وقفه این جریان را بی‌پاسخ نگذاشت و دادگاه عالی را به دست ایشان داد. او مایک پنس را معاون رئیس‌جمهور کرد. پنس آونجلیست است و خود را یک «مسیحی باز متولدشده» می‌داند و به همین نسق خود را «مسیحی، محافظه‌کار و جمهوریخواه می‌داند». او از مخالفان توافق هسته‌ای ایران و دولت مستقل فلسطینی است و به‌شدت از اسرائیل حمایت می‌کند.
علاقه زیاد آونجلیست‌هایی نظیر پنس به اسرائیل ریشه در این باور دارد که برای بازگشت مجدد مسیح باید کنترل اسرائیل را به دست یهودیان سپرد. بر اساس این باور، زمانی که رخداد خلسه (Rapture) به وقوع پیوست و تمام مسیحیان واقعی به بهشت رفتند و انسان‌های بد کردار و ناباوران (از جمله یهودیان) در جهنم روی زمین باقی ماندند، مسیح برای دومین‌بار ظهور خواهد کرد. بسیار جالب است که «صهیونیسم مسیحی» در نهایت کاملاً ضدیهود هم هست.
این چند مسئله متناقض و درهم تنیده، یعنی جست‌وجوی «اخلاق حسنه» و رأی دادن به ترامپ، حمایت از یک دولت یهودی و باور به اینکه یهودیان نمی‌توانند به بهشت بروند، فاقد هر گونه منطق و البته عقلانیت است.
تناقضات موجود با دغدغه‌های مردم تفاوت بسیاری دارد. آونجلیست‌های مدعی اخلاق و اعضای سازمان «اکثریت اخلاقی» و طرفدار «شخصیت» اکنون حامیان سرسپرده ترامپ هستند. این مسئله به ما می‌گوید که ایمان سیاسی این جماعت مذهبی صرفاً نقابی برای خوب دیده شدن است، و نه نمودی از شرافت انسانی یا دینی.
شهاب غدیری
- 12
- 5
