به گزارش فارس، شطرنج ایران اواخر سال گذشته میزبان بزرگترین رویداد تاریخ ورزش بانوان ایران بود، مسابقات قهرمانی شطرنج بانوان جهان که با حضور ۶۳ بانوی برتر شطرنج جهان در تهران برگزار شد.
در حالی که از مدتها قبل از آغاز این مسابقات موج عظیمی از هجمه و تبلیغات منفی علیه میزبانی ایران در این رقابتها راه افتاد، فدراسیون شطرنج موفق شد این مسابقات را در بالاترین سطح امنیت و کیفیت برگزار کند، اما شاید بزرگترین دغدغه، هزینه بالای این میزبانی بزرگ بود که البته وزارت ورزش وقت، قول حمایت همه جانبه از این مسابقات را به فدراسیون شطرنج داد.
حالا و با گذشت سه ماه از این مسابقات مسئولان وزارت ورزش و جوانان که معاونش رئیس ستاد برگزاری این رقابتها است و تا چندی پیش از این رویداد به عنوان نمادی از توانمندی کشور نام میبردند در اقدامی ناگهانی و عجیب فدراسیون شطرنج را به سوءمدیریت در پذیرش این میزبانی متهم کرد.
یک چرخش عجیب و حیرت انگیز که مصداق بارز مثل معروف گذشتن مرکب از روی پل است! در این میان ذکر چند نکته ضروری به نظر می رسد:
۱- میزبانی رقابتهای شطرنج قهرمانی زنان جهان با امضا و توافقنامه شخص معاون وزیر وقت ورزش و جوانان اخذ شد. هزینه برگزاری این مسابقات از روز نخست مشخص بود و وزارت ورزش و جوانان نیز از همان روز نخست قول کمک داد.
۲- وزارت ورزش و جوانان نهادی حقوقی است نه حقیقی؛ وقتی نصرالله سجادی پشتیبانی وزارت ورزش از برگزاری رقابتی را عهدهدار میشود، غیر منطقی است که با تغییر مسئولان وزارتخانه تمام تعهدهای قبلی فراموش شود. اگر این میزبانی غلط بود چرا با آن موافقت شد و اگر موافقت به شرط تامین هزینه بیش از ۳ میلیاردی توسط خود فدراسیون شطرنج بود، چرا پیش از تامین ۱۰۰درصدی این بودجه با برگزاری مسابقات در ایران موافقت شد؟
۳- چگونه میشود که در برههای از زمان از میزبانی شطرنج به عنوان دستاوردی تاریخی در ارائه توانمندی ایران نام برده میشود و اندکی بعد از آن به عنوان سوءمدیریت و بیتدبیری و بیتجربگی یاد میشود؟ معاون وزیر ورزش و جوانان در حالی این مسابقات را نقد میکند که خود رئیس ستاد برگزاری آن است.
۴- اگر فرض کنیم این میزبانی غلط بوده است و هزینه برای آن هدر دادن منابع ورزش باشد و به دنبال مقصر برای آن بگردیم هیچ راهی به فدراسیون شطرنج ختم نمیشود. بیشک فدراسیونهای ورزشی بدون مجوز و تایید وزارت ورزش و جوانان نمیتوانند حتی یک مسابقه داخلی برگزار کنند.
به هر حال آنچه مسلم است برگزاری فنی این رقابتها و محل برگزاری آن برگ زرینی در تاریخ و همان اثبات توانمندی ورزش کشور بود، اما تعهد به وعدههای مالی (چه از جانب وزارت ورزش و چه فدراسیون شطرنج) اثباتی بر ناتوانی! حالا که تنها ١٩٠ هزار دلار از کل هزینه این مسابقات باقی مانده است و چه خوب بود بجای خودزنی از سوی وزارت ورزش و جوانان راهکاری ارائه میشد که پیش از برگزاری هر میزبانی ریز هزینهها و منابع تامین آن مشخص شود تا پس از برگزاری هر مسابقه برای انداختن بار مشکلات به فکر کوتاهترین دیوار نباشیم. حیف است فرصتها تبدیل به تهدید شود!
- 11
- 2
