به گزارش ایسنا، پس از شکست دوچرخه سواری ایران در مسابقات پیست قهرمانی آسیا، مهمترین دلیلی که از سوی ملی پوشان و کارشناسان عنوان شد، شرکت نکردن در مسابقات مختلف است. یعنی در شرایطی که رقبای ایران از از ژاپن و هنگ کنگ گرفته تا مالزی و قزاقستان و حتی چین تایپه در کاپ های جهانی شرکت می کردند ، رکابزنان ایران در پیست های سیمانی تهران و اهواز برای مسابقات آماده شدند، نتیجه هم در نهایت درو کردن مدال ها توسط رقبا و کوتاه ماندن دست دوچرخه سواری ایران حتی از یک مدال بود.
مسابقات پیست با تمام تلخی های خودش به پایان رسید اما ایران مسابقات جاده قهرمانی آسیا را پیش رو دارد و اکنون تمام نگرانی ها برای این مسابقات است که ایران شکست دیگری را تجربه نکند. دوچرخه سواری ایران با وجوداینکه در جاده همیشه جزو مدعیان بوده اما در بازی های آسیایی ناکام ماند تا زنگ خطر در این رشته هم به صدا در آید و همین مسئله نگرانی ها را برای قهرمانی آسیا دوچندان می کند.
البته وضعیت جاده در ایران بهتر از پیست نیست. یعنی اگر پیست چوبی نداریم تا رکابزنان در آن تمرین کنند و یا در کاپ های جهانی هم شرکت نکرده اند، در جاده هم تیمی باقی نمانده تا رکابزنان در تور های آسیایی شرکت کند. در واقع از لحاظ حضور در مسابقات، تیم جاده هم وضعیت بهتری نسبت به پیست ندارد.
البته نکته دیگری که در مورد تیم جاده وجود دارد این است که تکلیف سرمربی تیم ملی هم هنوز مشخص نیست. پس از بازی های آسیایی که کادر فنی تیم ملی تغییر کرد، فدراسیون به دنبال انتخاب سرمربی برای تیم جاده بود اما هنوز هیچ گزینه ای را پیدا نکرده چراکه با شرایط حال حاضر کسی مسئولیت تیم را برعهده نمی گیرد. همین باعث شد فدراسیون به سمت در اختیار گرفتن مربی خارجی قدم بردارد که برای پرداخت دستمزد مربی خارجی هم به بن بست خوردو در نهایت هم وضعیت به این شکل است که هنوز تکلیف سرمربی مشخص نیست. جدا از بحث بلاتکلیفی کادرفنی، برنامه تیم ملی برای حضور در قهرمانی آسیا هم مشخص نیست.
مسلم است که رکابزنان جاده هم به حضور در مسابقات احتیاج دارند و انتظار می رود فدراسیون حداقل از مسابقات پیست درس عبرت بگیرد و رکابزنان را در این سه ماه باقی مانده تا مسابقات در قالب تیم ملی به چند تور بفرستد.
درست است که دو، سه تیم در اتحادیه جهانی جهانی دوچرخه سواری ثبت نام کرده اند اما ظاهرا فدراسیون نمی تواند به این تیم ها دلخوش کند چون برخی از نفرات اصلی تیم ملی اصلا عضو این تیم ها نیستند از این رو قطعا نیاز آنها برای حضور در مسابقات برطرف نمی شود. از طرف دیگر هم به نظر نمی رسد این تیم ها هم برنامه خاصی برای حضور پر رنگ در تورها داشته باشند. بنابراین بهترین راه حل در شرایط فعلی این است که خود فدراسیون نفرات ملی پوش را درقالب تیم ملی به مسابقات بفرستد تا حداقل ملی پوشان پیش از قهرمانی آسیا رنگ مسابقه را ببینند.
مسابقات جاده قهرمانی آسیا ۳ تا ۸ اردیبهشت در ازبکستان برگزار می شود و با نگاهی به تقویم اتحادیه جهانی دوچرخه سواری می توان تورهایی را در آسیا مد نظر قرار داد تا قبل از قهرمانی آسیا کمک حال ملی پوشان در روند آماده شدنشان باشند. درد دوچرخه سواری ایران نرفتن به مسابقات است و بهتر است قبل از اینکه شکست دیگری در کارنامه دوچرخه سواری ثبت شود، فدراسیون حداقل کمی به فکر تیم جاده باشد.
آتنا خلیلی
- 19
- 1
