عاشق فوتبال زنان هستم و خودم را مدیون آن می‌دانم/ فوتبال زنان رو به پیشرفت است

کیسی استونی، سرمربی تیم زنان باشگاه منچستریونایتد، به خوبی دشواری‌های کار کردن در حوزه فوتبال به عنوان یک مربی زن را می‌داند. در روزهایی که جام‌جهانی زنان بیش از همیشه نگاه‌ها را متوجه خود کرده استونی در ارتباط با شرایط مربیگری در فوتبال مردان و تیم ملی زنان انگلیس با بی‌بی‌سی اسپورت مصاحبه کرده است: «عملکرد و تلاش شما به عنوان یک زن در فوتبال، باید دو برابر آن‌ چیزی باشد که نیاز است. این مساله برای من غیرممکن است، چون به اندازه نیاز برای هدایت تیم منچستریونایند تلاش خود را کرده‌ام.»

استونی در ادامه می‌گوید: «هر زمانی که دوره‌ مربیگری را می‌گذرانم یک هفته کامل باید برای اثبات توانایی‌ام و کسب احترام تلاش کنم، در حالی‌ که یک مربی مرد به طور خودکار آن را دریافت می‌کند. به همین دلیل است که فشار برای مدیریت یک زن در تیم فوتبال مردان دوچندان می‌شود. همان‌طور که بحث‌های بسیاری در مورد اِما هایز برای جانشینی ساری در فضای مجازی و رسانه‌ها مطرح شده است.»

سرمربی منچستریونایتد در ادامه انتقاد خود نسبت به شرایط می‌گوید: «به عنوان مثال حتی اگر نگاهی به لیگ دسته دو هم بیندازید، خواهید دید که برای سُل کمپبل، مدیر تیم فوتبال مکسلفیلد تاون، چه اتفاقی افتاد؛ فشاری که به خاطر نتایج به‌دست‌آمده روی او وجود داشت از سمت مسئولان مربوطه کنترل شد، در حالی که اگر یک زن در موقعیت مشابه او بود، حتی اگر یک باخت هم کسب می‌کرد، در شرایط بسیار بدی قرار می‌گرفت. بهتر بگویم آن دسته از زنانی که با وجود تمام این فشارها در فضای فوتبالی توانسته‌اند دوام بیاورند بسیار استثنا هستند. کورین دیاکره، سرمربی تیم ملی فوتبال زنان فرانسه، یکی از همان زنان استثناست. او هدایت تیم فوتبال مردان کلرمونت را به مدت سه فصل برعهده داشت و اکنون سرمربی تیم ملی فوتبال زنان فرانسه در جام‌جهانی است که عملکرد خوبی هم تا این مرحله از مسابقات از خود به جا گذاشته است.

او گفت: «اینکه شما هدایت یک تیم فوتبال مردان را بر عهده بگیرید تصمیمی بسیار شجاعانه است، چون مدت‌زمان و میانگین حضور و هدایت در تیم فوتبال مردان بیش از یک سال است. وقتی شما خانه و خانواده‌ای دارید و برای امرار معاش به یک شغل ثابت با درآمد مناسب نیازمند هستید، رها کردن شغلی پایدار در فوتبال زنان حتی با وجود درآمد کمتر برای رسیدن به دستاوردهای مهم، ریسک بزرگی محسوب می‌شود. من در حال حاضر نمی‌توانم این پیش‌بینی را داشته باشم که آیا در آینده حضوری در فوتبال مردان خواهم داشت یا نه. هرچند اعتقاد دارم برای من حضور در فوتبال مردان یک قدم بزرگ محسوب نمی‌شود، اما خب هرگز نباید گفت که در زندگی چیزی تغییر نمی‌کند.»  

سرمربی تیم فوتبال زنان منچستریونایند ادامه می‌دهد: «من عاشق فوتبال زنان هستم و خودم را مدیون آن می‌دانم، چون باعث شد از من چیزی بسازد که امروز در آن جایگاه هستم. من در حال حاضر در یک باشگاه فوق‌العاده هستم و فکر نمی‌کنم که دیگر فرصتی برایم پیش بیاید تا در منچستریونایند سرمربی باشم. از من حمایت‌های خوبی شده است. بازیکنانم را دوست دارم و هنوز هم در فوتبال یاد می‌گیرم. تمام تلاش من در هر بازی این است که به دانش مربیگری خود اضافه کنم.»

استونی در ادامه درباره شرایط سرمربیگری در فوتبال زنان و مردان چنین می‌گوید: «مطمئناً در فوتبال زنان تفاوت‌های اندکی وجود دارد- فقط باید کمی دقیق و باهوش باشید- اما بازیکنان همان بازیکنان هستند و به نظرم یک زن می‌تواند به خوبی پس از کسب تجربه در فوتبال زنان از پس سرمربیگری در فوتبال مردان بربیاید، چون دانش و مهارت، قابل انتقال به فوتبال مردان است. بازیکنان باید در زمان عملکرد مناسب مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرند. زمانی هم که عملکرد مناسبی نداشتند باید در رشد و کمک به آنها تلاش کرد.»

استونی درباره حضور فیل نویل روی نیمکت تیم ملی فوتبال زنان انگلیس چنین می‌گوید: «ما باید این توانایی را داشته باشیم که بر کاستی‌های خود غلبه کنیم و به سمت پیشرفت گام برداریم. اتفاق بزرگ برای ما این است که فیل نویل با حضور خود روی نیمکت تیم ملی فوتبال زنان انگلیس و انتقال دانش خود از فوتبال مردان، نشان داده است که فوتبال زنان رو به پیشرفت است.»

حرکت از مسیر دیگر

کیسی استونی می‌گوید: «هفته گذشته در شبکه‌های اجتماعی، ریموند ورهیجن، دستیار سابق سرمربی ولز، پستی منتشر کرد با این مضمون که فوتبال زنان باید در پشت پرده‌های بسته برگزار شود. حقیقتاً این پست مرا به شدت عصبانی کرد. حتی نظر او در مورد مربیان مرد فعال در فوتبال زنان هم غیرمنصفانه بود که گفت آنها مربیانی شکست‌خورده هستند که در حال حاضر در فوتبال زنان فعالیت می‌کنند.»

او ادامه داد: «به نظر من این تعریف در مورد نویل که سابقه مربیگری در والنسیا را داشته است صدق نمی‌کند. ما باید برای ریسک کردن نویل به او اعتبار و ارزش بدهیم. تصمیم نویل برای تغییر شرابط به خوبی بر بازی زنان تاثیر می‌گذارد. به طور حتم شرایط امروز تیم زنان انگلیس با ۱۰ سال قبل قابل مقایسه نیست. این تیم سال‌ها بدون بودجه و شرایط مناسب فعالیت می‌کرد ‌و شرایط مربیگری در فوتبال زنان در شرایط ایده‌آلی قرار نداشت، اما امروزه استانداردها و شرایط نسبت به گذشته بهبود یافته است. در مجموع می‌توانم بگویم گفته‌های ورهیجن نشان‌دهنده آگاهی اندک او از فوتبال زنان است.»

استونی می‌گوید: «من به‌شخصه مسیری را که فیل انتخاب کرده تحسین می‌کنم، زیرا از جنبه مالی برای او بهتر است در یک باشگاه مشهور در لیگ مردان حضور داشته باشد اما او در زمینی نابرابر برای بهبود شرایط فوتبال زنان انگلیس مبارزه می‌کند. البته بسیاری از مربیان مرد را می‌شناسم که بعد از مدتی فعالیت در فوتبال زنان تصمیم به بازگشت به فوتبال مردان گرفته‌اند، اما بعید می‌دانم فیل این مشکل را داشته باشد. نویل یک مربی باکیفیت است که اکنون خود را به عنوان فرد شماره یک در تیم ملی زنان ثابت می‌کند. او اگر در این تورنمنت بزرگ جهانی به موفقیت دست پیدا کند، به نظر نمی‌رسد که برای ادامه مسیر خود در فوتبال ملی زنان انگلیس مشکلی داشته باشد»

انتقادات از شلی کِر غیرمنصفانه است

کیسی استونی، درباره شلی کِر و انتقاداتی که نسبت به او شکل گرفته، می‌گوید: «فوتبال زنان مربیان فوق‌العاده‌ای دارد. آنها عاشق ورزش هستند و به همین دلیل دوست ندارند مسیر دیگری را برای زندگی خود انتخاب کنند. یکی از این مربیان، شلی کِر، سرمربی تیم فوتبال زنان اسکاتلند، است که سابقه سرمربیگری را در دانشگاه استرلینگ دارد. کِر زمانی که من در آرسنال بازی می‌کردم سرمربی‌ام بود. به اعتقاد من بسیاری از انتقادات به او در این جام‌جهانی ناموجه است.»

او گفت: «اسکاتلند در رده بیستم جهان قرار دارد و برای نخستین بار است که به جام‌جهانی صعود کرده، علاوه بر این، آنها در گروه بسیار دشواری قرار گرفته‌اند. این تیم با انگلیس که در رده سوم جهان قرار دارد و همین‌طور با ژاپن که به دو فینال در جام‌جهانی راه یافته، بازی داشته است. آنها در هر دو بازی خود با نتیجه نزدیک دو بر یک، با دو تصمیم مشکوک پنالتی، نتیجه را واگذار کردند.

استونی ادامه داد: «آیا این درست است که به دلیل باتجربه نبودن اعضای تیم ملی اسکاتلند، به دانش شلی شک کنیم و انتقادات را فقط به سمت او سرازیر کنیم؟ بازیکنان ناامید هستند و دل‌شان می‌خواهد بازی بهتری ارائه دهند؛ پس تلاش کنند، چون هنوز یک بازی دیگر آنها در برابر آرژانتین مانده است. یکی از مسائل مهم در فوتبال زنان این است که گاهی اوقات ما باید به تصویر بزرگ‌تر نگاه کنیم و به جای انتقاد، پیشنهادها و راه‌حل‌های خود را ارائه دهیم. البته من دقیقاً نتوانستم منظور ورهیجن را بفهمم که گفت فوتبال زنان نباید دیده شود!»

او در پایان گفت: «اول از همه اگر شما می‌گویید که فوتبال زنان باید پنهان بماند، این سخن‌تان چه پیامی برای آن دسته از بازیکنانی دارد که سال‌ها تلاش کرده‌اند تا به این مرحله از جام‌جهانی برسند؟ و چه پیامی برای دختران کوچکی خواهد داشت که آرزوی فوتبالیست شدن دارند؟ اینکه آنها شایستگی دیده شدن و فوتبال بازی کردن را ندارند؟ صادقانه بگویم، همیشه از این نوع نظرات عصبانی می‌شوم، به این خاطر که ورهیجن شایستگی ندارد درباره چیزی که از آن اطلاعی ندارد نظر بدهد.»