با سلاح شکسته سهمیه گرفتم

۱۲ آذر به عنوان روز جهانی معلولان بهترین زمان بود برای اینکه پای حرف ورزشکاران معلول بنشینیم. ورزشکارانی که با وجود سختی‌ها و مشکلات فراوان اما با عزم و اراده فراوان به قله‌های افتخار رسیدند و موفقیت‌‌های فراوانی را هم برای خودشان و هم برای کشور رقم زدند. رقیه شجاعی از جمله این ورزشکاران است. کسی که در بهمن ۹۲ بر اثر یک سانحه رانندگی به دلیل ضایعه نخاعی ویلچرنشین شد و دو سال بعد هم با الگو قرار دادن زهرا نعمتی تصمیم گرفت به ورزش ورود کند. ورودی که خیلی زود هم جواب داد و او در باز‌های پاراآسیایی جاکارتا به مدال طلا رسید. او در مسابقات جهانی سیدنی هم توانست سهمیه حضور در بازی‌های پارالمپیک توکیو را کسب کند. حالا این پدیده پاراتیراندازی در حرف‌های خود به مشکلات اشاره می‌کند و از نگاهی که نسبت به معلولان در رسانه‌ها وجود دارد گلایه می‌کند و از گوشه‌نشینی به عنوان بزرگترین مشکل این قشر یاد می‌کند. 

خانم شجاعی شما در مسابقات جهانی سیدنی حضور داشتید و سهمیه پارالمپیک را هم کسب کردید. از این مسابقات بگویید.

 مسابقات خیلی خوبی بود اما من واقعاً با شرایط دشواری راهی این مسابقات شدم. قبل از این مسابقات اسلحه من دچار شکستگی شد و در نهایت هم با همان اسلحه راهی مسابقات شدم اما باز خوشحالم که توانستم به سهمیه پارالمپیک توکیو برسم.

یعنی در مسابقات جهانی سیدنی با اسلحه شکسته مسابقه دادی؟

 تعمیرش کردم و با سلاح تعمیری توانستم سهمیه را بگیرم.

مسابقه با سلاح شکسته و تعمیری؟ نمی‌شد بعد از شکسته شدن اسلحه در تهران سلاح دیگری را تهیه می‌کردید؟

 متأسفانه به دلیل مشکلاتی که تحریم ایجاد کرده سلاح به سختی وارد ایران می‌شود و به همین دلیل هم امکان این کار وجود نداشت. البته در استرالیا به دنبال تهیه خرید سلاح بودیم که آن ‌هم به دلیل برخی مشکلات نشد.

به خاطر گرانی ارز نشد؟

 نه اتفاقاً سلاح در استرالیا ارزان هم بود اما به دلیل مشکلاتی که در ورود سلاح به ایران وجود دارد، نشد که این کار را انجام بدهیم ولی فکر می‌کنم که در سفرهای برون‌مرزی بتوانیم با رایزنی فدراسیون این کار را انجام بدهیم.

تیراندازی از جمله رشته‌هایی است که نارضایتی زیادی نسبت به آن وجود دارد. ظاهراً تغییر و تحولاتی که در یکی دو سال گذشته در این رشته رخ داده در این وضعیت تأثیر داشته است.

 به شخصه معتقدم که ورزشکار نباید خودش را درگیر این تغییر و تحولات کند و باید حواسش به کار خودش باشد.

اما با حسین امیری تیراندازی دوران طلایی را داشت و به نظر جایگزینش نتوانست کار را خوب پیش ببرد.

 آقای امیری مربی بسیار خوبی است و باید این خبر خوش را بدهم که او به زودی به تیم ملی برمی‌گردد.

این خبر خوبی برای تیراندازی است.

 بله قرار شده از اولین اردوی تیم ملی در تهران حسین امیری به عنوان مربی دوباره در کنار تیراندازی باشد. امیدوارم  بتوانیم از دانش این مربی خوب نهایت استفاده را ببریم.

بهانه ما برای اینکه با شما گفت‌وگو کنیم، روز جهانی معلولان بود. به نظرت الان افراد معلول بیشتر با چه مشکلی روبه‌رو هستند؟

 خیلی از نظر مناسب‌سازی شهرها دچار مشکل هستیم. بسیاری از شهرها از داشتن امکانات کافی برای تردد آسان معلولان دچار مشکل هستند و در برخی موارد مشکلات به حدی افزایش پیدا می‌کند که حتی به کارهای اولیه خود هم نمی‌توانند رسیدگی کنند. به طور مثال می‌توانم عرض کنم فرد معلولی را می‌شناسم که در رشته کامپیوتر تحصیل می‌کند اما به دلیل اینکه کلاس او در طبقه دوم است نمی‌تواند سر کلاس درسش حاضر شود! شما تصور کنید یک خانواده با هزار و یک مشکل و سختی این جوان را سعی می‌کنند به زندگی برگردانند اما وجود این مشکلات مانع از این کار می‌شود و تمام زحمات خانواده را به هدر می‌دهد.

این مشکلات که دیگر نباید وجود نداشته باشد.

 اما می‌بینیم که وجود دارد. اینها مواردی است که در زندگی شخصی افراد معلول واقعاً وجود دارد و این فقط یک نمونه است.

در بخش ورزش کردن چطور؟

 در ورزش کردن که واقعاً سختی‌ها و مشکلات چند برابر بیشتر است و به این سادگی‌ها هم رفع نمی‌شود، ضمن اینکه معتقدم رسانه‌ها هم در این بخش خیلی مقصر هستند. رسانه‌ها مشکلات را خیلی خوب نشان نمی‌دهند و شاید در طول سال یک بار به سراغ مشکلات معلولان می‌آیند و بعد هم دوباره همه چیز فراموش می‌شود. به طور کلی رسانه‌ها هم بین افراد سالم و معلول فرق زیادی قائل می‌شوند. شما ببینید که مسابقات بسیار ضعیف و کم اهمیت ورزشکاران سالم به طور کامل پخش می‌شود اما کدام مسابقه و رقابت ورزشکاران معلول پخش می‌شود.

اما خود شما با دیدن مسابقه خانم نعمتی به ورزش روی آوردید.

 بله، من دو سال بود که تصادف کرده و در خانه نشسته بودم. سخت بود برایم که بتوانم روی ویلچر بنشینم. شما تصور کنید فردی که تا چند روز قبل راه می‌رفته به یکباره ویلچرنشین شود. تحمل این وضعیت واقعاً سخت و دشوار است و شاید فقط در گفتار بتوان به آسانی از کنارش گذشت، تا اینکه یک روز مادرم مسابقه زهرا نعمتی را دید و اصرار کرد که من هم می‌توانم روزی مثل او شوم. من هم حرفم همین است اگر مسابقات ورزش معلولان پخش مستقیم شود به خیلی از خانواده‌ها کمک می‌کند که بتوانند فرزندان معلول خود را به سمت ورزش هدایت کنند.

فکر می‌کنی بزرگترین مشکل افراد معلول که خانواده‌های آنها را هم درگیر می‌کند، چه چیزی است؟

 گوشه‌نشینی بزرگترین مشکل افراد معلول است. باید با نگاه درست به این افراد راه را برای خروج این افراد از این وضعیت فراهم کرد.

در این باره هم باز به نقش رسانه‌ها می‌رسیم.

 بله رسانه‌ها نقش مهمی دارند اما فکر می‌کنم هنوز درباره معلولیت به فهم خوبی نرسیده‌اند. شما سریال ستایش را ببینید. آدم خبیث این سریال یعنی انیس که نقش منفی فیلم است به یکباره از روی پله‌ها به روی زمین پرتاب می‌شود و دچار قطع نخاع می‌شود. خب با ساخت این سریال قرار بود چه پیامی به مردم بدهیم؟ یعنی افرادی‌که دچار این مشکلات می‌شوند دچار عقوبت الهی شده‌اند. شما نمی‌دانید که این فیلم‌ها و این نگاه‌ها چه بلایی سر افراد معلول می‌آورد.

با ورود شما به عرصه ورزش آیا مشکلات شخص خودت کمتر شد؟

 قبل از مسابقات جاکارتا خیلی سختی می‌کشیدم. واقعاً در زنجان امکانات نبود و رفت و آمد به تهران هم خیلی سخت و دشوار بود اما بعد از بازگشت از جاکارتا سیبل الکترونیکی به من دادند تا در زنجان تمرین کنم و الان مدتی است که به طور حرفه‌ای تمرین می‌کنم و حالا وضعیت بهتری دارم.

فکر می‌کنی بتوانی در توکیو به مدال طلا برسی؟

 به دنبال طلا یا حتی گرفتن مدال نیستم. می‌خواهم از مسابقه دادن و ورزش کردن لذت ببرم. تمرکزم را هم در تمرین فقط روی یاد گرفتن تکنیک‌های تیراندازی می‌گذارم تا بتوانم به بهترین شکل کارم را پیش ببرم.

با این‌ حال خیلی عجیب است که یک ورزشکار به دنبال مدال نباشد.

 تلاشم را می‌کنم که به مدال برسم اما واقعاً هدف اصلی این نیست. نمی‌خواهم لذت بردن از ورزش را فدای کسب مدال کنم.