آنا کارینا، بازیگر موج نو سینمای فرانسه درگذشت

آنا کارینا بازیگر دانمارکی-فرانسوی و ستاره موج نو سینمای فرانسه که برای بازی در فیلم‌های به کارگردانی ژان-لوک گدار همسرش سابقش شهرت داشت، درگذشت. او ۷۹ ساله بود.

کارینا که از او به‌عنوان یکی از نماد‌های سینما در دهه ۱۹۶۰ یاد می‌شود، عصر روز شنبه در پاریس بر اثر سرطان از دنیا رفت. همسرش دنی بری هنگام مرگ در کنار او بود.

کارینا و گدار از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۴ زن و شوهر بودند و او منبع الهام گدار در فیلم‌های خاطره‌انگیزی، چون "یک زن یک زن است" (۱۹۶۱) – که برای آن در جشنواره فیلم برلین برنده جایزه بهترین بازیگر زن شد – "گذران زندگی" (۱۹۶۲)، "دسته جداگانه" (۱۹۶۴)، "آلفاویل" (۱۹۶۵) و "پی‌یرو خله" (۱۹۶۵) بود.

کارینا متولد ۲۲ سپتامبر ۱۹۴۰ در سولبرگ در دانمارک بود. او هنوز نوجوان بود که با سودای بازیگر شدن از دانمارک به پاریس رفت. او در این شهر به‌عنوان مدل دوره‌ای موفق داشت تا این که روزی گدار به‌طور تصادفی او را در خیابان شانزلیزه دید. گدار نقشی کوتاه در فیلم "از‌نفس‌افتاده" (۱۹۶۰) را به کارینا پیشنهاد داد که او رد کرد.

کارینا در مارس ۲۰۱۸ در پاریس درباره ارتباط خود با کارگردان صاحب‌نام فرانسوی به خبرگزاری فرانسه گفت: ما خیلی همدیگر را دوست داشتیم، اما زندگی کردن با او پیچیده بود. او کسی بود که می‌توانست به شما بگوید، "می‌روم سیگار بگیرم"، و سه هفته بعد برگردد.

آنا کارینا درگذشت/ سینمای فرانسه یتیم شد

البته دوره کاری پربار کارینا به فیلم‌های گدار محدود نشد. او در بیش از ۵۰ فیلم مقابل دوربین رفت و با سینماگران مؤلفی، چون آنیس واردا ("کلئو از ساعت پنج تا هفت") روژه وادیم ("چرخ و فلک")، ژاک ریوت ("راهبه")، لوکینو ویسکونتی ("بیگانه")، کریس مارکر ("ماه مه زیبا")، فولکر اشلوندورف ("میشائل کولهاس - یاغی") و راینر ورنر فاسبیندر ("رولت چینی") هم کار کرد.

او همچنین بازیگر تعدادی از فیلم‌های انگلیسی‌زبان مانند "پیش از آمدن زمستان" (لی. جی. تامپسن)، "ژوستین" (جرج کیوکر)، "خنده در تاریکی" (تونی ریچاردسن) بود و در فیلم "رجینا رم" (ژان-ایو پرات) با آنتونی کویین و ایوا گاردنر همبازی شد.

کارینا در ۱۹۷۲ شرکت فیلمسازی خود را راه‌اندازی کرد و با فیلم "زندگی مشترک" (۱۹۷۳) برای اولین بار روی صندلی کارگردانی نشست. فیلم او در بخش هفته منتقدان جشنواره کن نمایش داده شد. او در ۲۰۰۸ نیز فیلم کانادایی-فرانسوی "ویکتوریا" را کارگردانی کرد.

کارینا به‌جز فعالیت در سینما به‌عنوان خواننده هم کار می‌کرد و چند رمان هم نوشت. او در ۲۰۱۷ نشان شوالیه را دریافت کرد.

نیویورک تایمز در مصاحبه‌ای با کارینا که در مه ۲۰۱۶ منتشر شد از او به‌عنوان "یکی از زیبایی‌های بزرگ پرده نقره‌ای و نماد ماندگار موج نو سینمای فرانسه" یاد کرد.