ملودرام یک ژانر فرعی از ژانر اصلی درام محسوب میشودژانر ملودرام
به هر اثر نمایشی در ادبیات نمایشی، درام می گویند. درام از این منظر دارای گستردگی فراوانی است و متشکل از زیرمجموعه های درام کمدی، ملودرام و درام تراژیک می باشد. درام، تراژدی و کمدی به ژانرهای متفاوتی تبدیل شده اند. ژانر درام در مقولات گسترده و متنوع، معضلات و مشکلات اجتماعی و اخلاقی را به دور از لحن نیشخندگونه و خنده آور کمدی و یا پایان های تلخ و هولناک تراژدی بیان میکند. از نمونه های ادبی مشهور ژانر درام می توان به رمان های بادبادک باز از خالد حسینی، بی نوایان از ویکتور هوگو، سووشون از سیمین دانشور اشاره کرد.
ژانر تراژدی، یکی از زیرشاخه های درام در ادبیات داستانی محسوب میشود و اغلب برای زندگی انسانی یا یک قهرمان بشری، فضا و پایان بندی های بسیار تلخ و زجرآوری دارد ولی پایان بندی های تلخ در ژانر درام وجود ندارد. ژانر درام، متشکل از چند ژانر دیگر نظیر ملودرام، کمدی- درام( ترکیب کمدی و درام) و … می باشد.
مشخصه فیلم‌های ملودرام، طرح آن‌ها برای جذب کردن و بالا بردن عواطف مخاطبان استتاریخچه ژانر ملودرام
ژانرملودرام برای نخستین بار در فرانسه در دوران انقلاب ظهور کرد. کلمه ژانر ملودرام، برگرفته از یونانی و به معنای" درام موسیقی" یا" درام آهنگ" میباشد ، این کلمه نیز به تئاتر ویکتوریایی از طریق فرانسوی راه یافته است. از زیرشاخه های مهم ادبیات درام می توان به ژانر ملودرام اشاره کرد که احساسات و واکنش های شخصیت های داستان در آن نسبت به دیگر عناصر داستانی، نقش بسیار پررنگ تری دارد. نمایش یا زبانِ نوشتار این آثار، همراه با فضایی موزیکال و شاعرانه میباشد که نمونه هایی از آن رمان های بلندی های بادگیر از امیلی برونته یا جین ایر از شارلوت برونته است. کاربرد ملودرام در ابتدا چنین بود که نمایشنامه ها را توصیف میکرد ولی امروزه برای توصیف روایت هایی تحقیرآمیز در سایر رسانه ها بکار می رود.
هدف اصلی ملودرام
بازی با احساسات تماشاگر، یکی از اهداف اصلی ملودرام به شمار می رود. از این رو هدف ملودرام، تحریک واکنش به احساسات شدید شخصیت ها نظیر شادی کامل، غم و اندوه شدید، پیروزی هیجان انگیز یا شکست خردکننده می باشد.
ویژگی های ملودرام
ملودرام دارای ویژگی های کلیدی میباشد که از آن ها می توان به بی حرمتی ، قطبی سازی اخلاقی( خوب در مقابل شر)، احساسات شدید یا شدید، ساختار روایی غیرکلاسیک( به خصوص استفاده از تصادف شدید) و احساس گرایی( تأکید بر عمل، خشونت و هیجان) اشاره کرد.
ملودرام روایتی احساسی و متقدم بر شخصیت‌پردازی میباشدفیلم های ملودرام
ملودرام یک ژانر فرعی از ژانر اصلی درام محسوب می شود. آنچه که موجب جذب و بالا بردن عواطف مخاطبان میشود؛ مشخصه فیلم های ملودرام است. چنین افرادی وابسته به گسترش کاراکترهای کلیشه ای، تعاملات و تم های بسیار احساسی هستند. فیلم های ملودراماتیک قصد دارند از طرح هایی استفاده کنند که اغلب در ارتباط با مواردی همچون بحران های احساسات انسانی، رابطه عاشقانه یا دوستانه شکست خورده، تراژدی، بیماری، مشکلات خانوادگی ادامه دار ، اختلال روانی یا دشواری های فیزیکی و احساسی است.
در ملودرام ها به معرفی افرادی ازجمله قربانیان، زوج ها، شخصیت های پرهیزگار، قهرمانان و سردمداران رنج کشیده ( که معمولاً قهرمانان زن هستند) که تحت فشارهای اجتماعی، سرکوب، تهدید، ترس ها، حوادث غیرمحتمل و یا مشکلات با دوستان، کار، جامعه، عشق، یا خانواده هستند؛ می پردازند. شخصیت با استفاده از قالب ملودراماتیک می تواند کار خود را با وجود مشکلاتش انجام دهد و بر آن مشکلات با استقامت مداوم، اعمال فداکارانه و شجاعت ثابت قدم فائق آید.
شخصیت‌ها در ملودارم، ساده و معمولا کلیشه‌ای هستندگردآوری: بخش هنر و سینما سرپوش
- 19
- 6
