هیچ قاعده‌ای برای عکس خوب وجود ندارد، تنها عکاس خوب وجود دارد. این حرف انسل آدامز، عکاس آمریکایی است. نگاه و سلیقه‌های مختلف و اضافه شدن شبکه‌های اجتماعی عکس محور، مانند اینستاگرام، باعث شده است تا دور و برمان عکاس‌های زیادی را ببینیم. اشتباه نکنید! روی سخن امروزمان با همه عکاسان نیست.
در ادامه به سراغ عکسهایی رفتیم که در ایران به ثبت رسیده و هر کدام به نوعی، جهانی شده اند.
چند سال پیش مجموعه عکس‌های «براندن استنسون» از ایران در فیسبوک به شهرت رسید. او بعد از کلید زدن پروژه «مردمان نیویورک»، به ایران آمد تا زندگی مردم را در پاییز سال ۹۱ به تصویر بکشد. این یکی از عکس‌های پروژه استنسون در ایران است.
این عکس یک روزنامه‌نگار نیوزیلندی به نام آموس چپل است. او از دسامبر تا ژانویه ۲۰۱۳ ، سه بار به ایران آمده و مجموعه تصاویری از شهرهای مختلف کشورمان را در سایتش به نمایش گذاشته است. او تاکنون به بیش از ۷۰ کشور دنیا سفر کرده است و عکسی که می‌بینید، یکی از عکس‌های او از برج آزادی تهران است.
وضعیت دریاچه ارومیه در سال‌های اخیر خیلی‌ها را نگران کرده بود. بعد از گذراندن بهار پرباران امسال، دریاچه ارومیه جانی دوباره گرفت. این عکس مسعود غدیری، با عنوان «دریاچه ارومیه و بندر شرفخانه»، از میان ۴۶۰۰ عکس، از ۹۰ کشور دنیا، به عنوان نامزد بهترین تصویر در یازدهمین دوره عکس‌های نجومی سال دنیا برگزیده شد.
این عکس از زاویه دوربین محمدعلی نجیب، عکاس خبری، به ثبت رسیده است. عکسی که روایتگر تمرین نظامی راپل در مجاورت گنبد یک مسجد است. این عکس به عنوان عکس روز سایت نشنال جئوگرافیک انتخاب شده بود. این سایت در زمینه‌های مختلف عکاسی و به مناسبت‌های مختلف، عکسهایی را از سراسر جهان، به عنوان عکس روز انتخاب و منتشر می‌کند.
دیوید برنت عکاس آمریکایی، زمانی که ۳۲ سال بیشتر نداشت، در سفری ۴۴ روزه به ایران که همزمان با دی و بهمن ماه ۱۳۵۷ بود، عکسهایی گرفت که سی سال بعد، آن ها را در کتابی با نام «۴۴ روز» منتشر کرد؛ تصاویری که برخی از آن‌ها برایمان آشناست؛ اما نام عکاسش را نمی‌دانستیم.
- 14
- 7
