فصل تابستان ایام ویژه تلویزیون است که مخاطبان، بخش زیادی از اوقات فراغت خود را با برنامههای آن پر میکنند.
تا همین چند سال پیش، فصل تابستان دورهای بود که ویژهبرنامههای تلویزیون مخاطب را با خود همراه میکرد و باعث خلوتی شهر دربرخی از ساعات شبانهروز میشد.
سریالهای نمایشی
پدیدهای بهنام مجموعههای طنز نودشبی با مجموعه «زیرآسمان شهر» آغاز شد. شروع این دست مجموعهها از فصل تابستان بود و اصولاً دلیل پخش سه ماهه آن هم همین امر بود. مجموعهای که آغازکننده یک جریان نوین در سریالهای طنز در تلویزیون بود و چنان تاثیری برمخاطب گذاشته بود که تا مدتها کودک و جوان تکه کلامهای آن را تکرار میکردند و در زمان پخش این سریال خیابانهای شهر خلوت میشد؛ اما چه شده که چند سالی است دیگر تلویزیون دراین بخش موفق نبوده است؟
به جز معدود افرادی مثل رضا عطاران، بقیه هنرمندان مطرح طنز با تلویزیون ارتباط دارند ولی نه زیر آسمان شهری ساخته میشود، نه خانه به دوش و نه شبهای برره که مردم درگیر آنها شوند؛ مورد اخیر محصولات طنز سیما سریال «پنچری» است که مخاطب به زودی درباره آن قضاوت خواهد کرد.
اگر از مجموعه خارجی درحال پخش شبکه دو و پنچری شبکه سه بگذریم به تنها سریال شبانه دیگر تلویزیون یعنی «پرستاران» خواهیم رسید. مجموعهای که قطعاً برای تابستان تولید نشده و شرایط این باکس زمانی ویژه را ندارد. پرستاران جذابیتی ندارد که بتواند مخاطب سختپسند سیما را با خود همراه کند؛ لااقل بخش زیادی از آنها را که جوانان هستند پس خواهد زد.
فیلمهای سینمایی
زمانی بود که شبکههای سیما در ایام مختلف سال برخی از آثار روز سینمای جهان را برای مخاطبان ایرانی پخش میکردند. اقدامی که هم باعث جذب مخاطب به رسانه ملی و عدم انحراف آنها به سمت شبکههای ماهواره میشد و هم باعث ارتقای سلیقه سینمایی آنها.
اما در چند سال اخیر، برخی سیاستگذاریهای اشتباه و عدم توجه به لزوم پخش آثار جذاب سینمایی، در کنار مشکلات مالی تلویزیون باعث شد که شبکههای سیما به جز ایام خاصی مثل نوروز، در بقیه ایام سال به پخش فیلمهای تکراری یا درجه چندم اقدام کنند. رویهای که به ریزش مخاطب منجر شده است و اگر برخی اقدامات تاکتیکی درشبکه نمایش هم نبود دیگر فاتحه باکس سینمایی رسانه ملی خوانده شده بود.
مقایسه کنید خرید و پخش انواع مسابقات فوتبال خارجی و هزینههایی که برای آنها میشود ولی در مقابل اهمیتی که به مخاطبان سینمایی داده نمیشود. بخشی که اگر به آن اهمیت داده شود با یک هزینه معقول میتواند نقش مهمی در جذب مخاطبان ایرانی به رسانه ملی را داشته باشد؛ مخاطبی که ترجیح میدهد آثار روز سینمایی را با اعمال اصلاحات اخلاقی لازم، از طریق تلویزیون خودمان و در کنار خانوادهاش تماشا کند.
برنامههای تلویزیونی
شب شیشهای، پارک ملت و رادیوهفت تنها برخی از برنامههای موفق تلویزیون بودند که توانستند مخاطبان زیادی را با خود همراه کنند و خصوصاً در ایام تابستان شبهای جذابی را برای بینندگان رقم بزنند؛ اما تا این جای کار و با گذشت حدود یک ماه از این فصل چه برنامه ترکیبی یا تاکشوی جذابی روی آنتن تلویزیون رفته است؟
«فرمول یک» قرار بود پس از سالها جایگزین برنامه صبحگاهی «صبح بخیر ایران» شود. برنامهای که پس از چند ماه پخش و چند گاف روی آنتن زنده تلویزیون از پخش صبحگاهی به کنداکتور عصرانه تلویزیون نقل مکان کرد؛ طبعاً علت این اتفاق چیزی جز عدم موفقیت این برنامه در بخش خاص صبحگاهی سیما نیست.
تابستان سرد تلویزیون
«سینمایک» برنامه دیگری است که چند هفته از آغاز آن میگذرد. برنامهای که فصل جدید «سینمایک» نام گرفته ولی به لحاظ محتوا و آثار پخش شده ارتباطی با برنامه موفق سالهای پیش ندارد و در فضایی سرد و با استراتژی اشتباه به پخش آثار مورد علاقه مهمانان خود اقدام میکند؛ آثاری که عمدتاً قدیمی و تکراری بوده و جذابیتی برای مخاطب ندارند.
اخیراً شبکه دو سیما پخش برنامهای با عنوان «باغ ملی» به تهیهکنندگی آقای احسان ارغوانی و اجرای آقای پدرام کریمی را اطلاع رسانی کرده است. هرچند کارنامه کاری تهیهکننده مذکور و مجری آن؛ چنان پربار و موفق نیست و احتمالاً این برنامه هم در مسیر کارهای قبلی آنها خواهد بود ولی به هرحال باید صبر کرد تا نتیجه و خروجی این برنامه مشخص شود.
شبکه سه سیما هم که روزگاری پرچم دار برنامههای جوان پسند بود، مدتی است که از رونق افتاده و این شبها صرفاً روی «مردمگرام» حساب باز کرده است. برنامهای که آن هم ویژه تابستان تولید نشده و خروجی فعلی به گفته تهیه کننده آن چیزی متفاوت با ایده اولیه است و هویت و هدف مشخصی در آن دیده نمیشود.
مشکل کجاست؟
ضعف برنامههای رسانه ملی را نمیتوان صرفاً به مدیران و برنامهسازان تلویزیون ارتباط داد. همانطور که قبلاً اشاره شد بخشی از مشکلات فعلی تلویزیون حاصل کمبود بودجه و عدم حمایتهای دولت از رسانه ملی است. جریانی که رسانه ملی را به همکاری با اسپانسرها واداشته و همین امر هم موجب نقدهایی به این رویه شده است.
از زحمات برنامه سازان تلویزیون به راحتی نمیتوان گذشت و تلاشهای آنها در دورهای که تلویزیون از مشکلات مالی رنج میبرد، قابل تقدیر است اما نکته قابل توجه اولویتها و استفاده از استعدادهای تازه است.مدیران تلویزیون باید با نگرشی تازه به پرکردن آنتن اقدام کنند و در خریداری و تأمین برنامه شبکهها، مخاطب گسترده جوان را به میدان بیاورند.
هرچند که عرصه برنامه سازی در تلویزیون کارساده ای نیست اما، لازم است تا با استفاده از استعدادهای جوان و با رویهای به دور از ارتباطات پشت پرده و با باز کردن فضا، مجال بروز و ظهور به اقشار مختلف در زمینه برنامه سازی را بدهند؛ مدیرانی که کمتر در دسترس هستند و آنتن سیما را بین دایره معدودی تقسیم میکنند و نامهای ثابتی که بین شبکههای مختلف درحال جابجایی هستند.
- 18
- 2
