به گزارش اعتماد، شیوع ویروس کرونا و تبعات پاندمی و همه‌گیری آن، علاوه بر آشکارگی فقدان «برنامه بحران» نزد مسوولان و لنگ زدن انسجام در عملیات ملی، دست خالی رسانه‌های پرمدعا (از جمله تلویزیون و رسانه ملی) را هم بیش از پیش آشکار کرد.
ناگهان روال عادی زندگی مردم ایران، دستخوش ایست شد و باری دیگر، همین به اصطلاح رسانه ملی (با فخری که در کلام دارد و طنزی که در عمل و اجرا) با خلأیی بزرگ روبرو شد. از یک منظر این یک فرصت طلایی برای این رسانه تک‌بعدی به‌حساب می‌آمد که در نیازهای جاری مردم و ناچاری، کمبودها و کاستی‌های خود را جبران کند و تا می‌تواند فاصله این دره عمیق را مرتفع و قدمی هم برای رفع بی‌اعتمادی بین خود و مخاطبان بردارد و نقص و بیگانگی حاکم را برطرف سازد! اما...
اما نه، چنین اراده‌ای در سیمای منزه ما نیست! و باید تا آخرین لحظه در برابر همه چیز ایستاد و لجاجت کرد، حتی حالا که همین مردم (در کلام ولی نعمت، اما در عمل هیچی) پای گیرنده‌های خودشان بنشینند و منتظر باشند که رسانه ملی‌شان وظیفه خود را به سرانجام برساند و سرگرم‌شان کند و رسانه به دلیل دست و پای پیچیده در احتیاط و منع و ناتوانی، نتواند! خب! تلویزیون در دوران کرونا چه فرقی کرد؟ هیچی! شاخ غول را شکست! و قرار است یکم تا سوم فروردین سه فیلم سینمایی ایرانی را پخش کند! فیلم‌هایی که همین روزها می‌شنویم مکرر از شبکه‌های ماهواره‌ای در حال پخش است!
باید به عزیزان گفت خسته نباشید!
مخاطبان این رسانه، دو هفته است که شدیدا درگیرند و خانه‌نشین شده‌اند، اما تلویزیون ان‌شاءالله قرار است دم دمای عید کاری کند! خسته نباشید! دیگر چه؟ بله! شبکه‌ها به لطف تصمیمات کمیته بحران دارند قسمت‌های مختلف خندوانه و برای هزارمین بار اخراجی‌ها را پخش می‌کنند! خسته نباشید، خداوکیلی دچار زحمت زیادی نشوید!
بیش از ۶۰ سال برنامه در آرشیوهای صداوسیما خوابیده، هزاران فیلم، سریال، برنامه‌های جالب و...، آقایان این روزها مکرر دارند خندوانه و ...
خسته نباشید! این همه نیروی مولد فرهنگی، فکری، هنری، سیاسی، ورزشی، سینمایی، نویسنده خوب در کشور داریم که سرمایه ملی به‌حساب می‌آیند که می‌توانند با برنامه‌هایی به‌غایت ساده و فقط به حکم ارزش‌های فنی و شخصی خودشان، ماه‌ها تلویزیون را از فضای فرحناک انباشت کنند و کل رسانه‌های رقیب و غریبه را به مرخصی تاریخی بفرستند، اما تلویزیون فقط خندوانه و... پخش می‌کند! برنامه‌های ورزشی و به‌ویژه فوتبال که تعطیل شده، انگار تلویزیون هم تهی شده، کلا انگار هیچ‌کس هیچ حرفی برای گفتن ندارد! و تلویزیون دارد خندوانه...
ساخت برنامه‌های هنری و سینمایی که در سال‌های گذشته از اتفاقات نسبتا ارزشمند همین رسانه ملی بود، تعطیل شده، جایش دو، سه تا برنامه اعصاب خراب‌کن با مایه تلخ و گزنده در نیمه شب نشسته که مشتری هم ندارد، در حالی که می‌توان برنامه‌هایی به‌غایت باارزش، جالب، مفرح و متنوع سینمایی ساخت و دست از لجاجت و دشمنی گسترده و ناتمام با سینما برداشت. اما تلویزیون دارد خندوانه...
مطمئنم خیلی‌ها هستند که می‌توانند به این رسانه کمک کنند. خیلی‌ها هستند که می‌توانند برنامه‌های حرفه‌ای و جذاب بسازند و به استیلای این گژدیسگی پایان دهند. خیلی‌ها آماده‌اند، اما مسوولان قوه تمییز را به مرخصی فرستاده‌اند و نتیجه کارشان خندوانه و ...!
کرونا معادلات را در جامعه ما دچار یک تلاطم جذاب و کم هزینه برای تغییر کرد؛ مردم ما بعد از آن شبیه قبل‌شان نخواهند بود. رسانه به اصطلاح ملی ما باید این چیزها را می‌فهمید و به نفع همه و خودش کار می‌کرد؛ اما فقط خندوانه و...
فرصت بزرگ را کرونا دودستی تقدیم مسوولان تلویزیون کرد، اما آنها مبتلای ویروس‌هایی بزرگتر و کارآترند، لاجرم اثرات و تبعات این کرونای کوچولو را ندیدند! و فقط خندوانه...!
حالا به قول علما از تهدید این کرونای نابکار به یک فرصت بزرگ برسیم؛ شاید اکنون بتوان به رقبای داخلی جدی‌تر رسانه ملی فکر کرد، رسانه و هر جریانی که رقیب ندارد، ماسیده در فخر هیچ و در سایه آسودگی، تنبل و بی‌خاصیت می‌شود. برای نجات و ارتقای جریان فرهنگ عمومی هم که شده از خواب عمیق بیدار شویم و اکنون به فکر رقابت ملی در رسانه ملی باشیم.
- 19
- 5
