زندگینامه حضرت سلیمان یکی از انبیاء مهم بنی‌اسرائیل

خداوند در سوره نمل، داستان حضرت سلیمان و ملکه سبأ را بدون بردن نامی از او ذکر کرده است

چکیده ای از زندگی نامه حضرت سلیمان (ع)

نام:سلیمان

زاده:۹۹۰ قبل از میلاد

زادگاه:اورشلیم، پادشاهی اسرائیل

پدر:داوود

مادر:بث شبع

درگذشت:۹۳۱ قبل از میلاد

زندگی نامه حضرت سلیمان (ع)

فرزند حضرت داوود  (ع)، سُلَیمان نام داشت. او یکی از انبیاء مهم بنی اسرائیل بود که در ۹۳۱ پیش از میلاد در« بیت لحم» فلسطین دیده به جهان گشود. از خصوصیات ظاهری این حضرت می توان به سفیدرویی، درشت اندامی و پرمویی او اشاره کرد که ختنه شده به دنیا آمد. وی از خداوند، حکومتی را تقاضا کرد که پس از او مستحق هیچ کس نباشد. دعای او توسط خداوند به استجابت رسید و جنیان، شیاطین، باد و پرندگان به جز انسانها ، تحت فرمان او در آمدند.

حضرت سلیمان (ع) طبق نوشتارهای یهودیان بر تمامی موجودات زنده در جهان تسلط داشت

همسران‏ حضرت سلیمان (ع)

‏طبق گفته ی برخی از نویسندگان فریقین، حضرت سلیمان( ع) همسران بسیاری داشتند که گویا بیشتر برگرفته از نقل عهد عتیق( و دیگر منابع ادیان دیگر) بوده اند و در منابع صحیح روایی، شاهدی در این رابطه وجود ندارد.

خداوند در سوره نمل، داستان حضرت سلیمان( علیه السلام ) و ملکه سبأ را- بدون بردن نامی از او ذکر کرده است. البته نام او طبق اکثر روایات و نقل های تاریخی،« بلقیس» می باشد. قرآن درباره ازدواج سلیمان با ملکه سبأ، هیچ اظهار نظری نکرده، ولی در بعضی از منابع، این ازدواج نقل شده است؛ حضرت سلیمان که دختر« شرح حمیری» که نامش بلقیس بود، ازدواج کرد. طبق گفته ها بعد از این ازدواج، حضرت سلیمان اقدام به ساخت سه قلعه بی نظیر به نام« سلحین»،« بینون»،« غمدان» در یمن کرد. بلقیس در سرزمین یمن ماندگار شد در حالی که حضرت سلیمان نیز به سرزمین فلسطین رفت و ماهی یک مرتبه به سرزمین یمن سفر میکرد و در آن جا به مدت سه روز اقامت داشت.

فرزندان‏ حضرت سلیمان (ع)

‏ در منابع تاریخی درباره تعداد فرزندان حضرت سلیمان مطلب مستندی وجود ندارد. البته از« رحبعام»( رحبعم) در کتاب مقدس بعنوان فرزند و جانشین حضرت سلیمان یاد شده است و به جز رحبعام، از میان فرزندان سلیمان فرزندى باقی نمانده است.

ارتباط حضرت سلیمان (ع) با ملکه سبا

در خصوص سلیمان و ملکه سبا داستان های بسیاری نقل شده است. حضرت سلیمان( ع) طبق نوشتارهای یهودیان بر تمامی موجودات زنده در جهان تسلط پیدا کرده بود ولی روزی فهمید که هدهد نزد وی نیامده است. کسی را به دنبال هدهد فرستاد و هدهد به او گفت که به سرزمین جدیدی رفته بوده است. هدهد در شرق به سرزمینی رفته بوده است که بسیار ثروتمند بوده و سبا نام رئیس آن ملکه بوده است. سلیمان هدهد را نزد ملکه سبا فرستاد تا او را به دربارش دعوت کند.

ملکه سبا با هدایای زیادی از طلا، ادویه و سنگ های قیمتی به دربار حضرت سلیمان( ع) رفت؛ و سلیمان هر آنچه که ملکه تقاضا میکرد را به او میداد و عاقبت او با خشنودی از دربار سلیمان بازگشت.

ویژگی های حضرت سلیمان (ع) در قرآن

از ویژگی های برجسته ای که درخصوص حضرت سلیمان( ع) در قرآن کریم ذکر شده می توان به موارد زیر اشاره کرد:

بنده خوب و اوّاب:« ما به داوود، حضرت سلیمان( ع) را بخشیدیم، چه بنده خوبى؛ بدین دلیل که او پیوسته به سوى خدا بازگشت».

شخصیت حضرت سلیمان(ع) به گونه ای بود که لحظه ای از یاد خدا غافل نمی شد

پیامبری:« و سلیمان وارث داوود شد...».« ... و( نیز) به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و عیسى و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحى نمودیم».

همواره به یاد خدا:با این که خداوند، حکومت و نعمت های فراوانی را به حضرت سلیمان( ع) عطا کرده بود، ولی هیچ یک از آن ها نتوانست این حضرت را از یاد خداوند غافل کند. هرگاه از ناحیه خداوند، عنایت تازه ای شامل حال این حضرت میشد، می فرمود:« تمامی اینها از فضل پروردگار من است» .یا هنگامی که ملکه سبأ قصد جلب نظر و امتحان سلیمان را با فرستادن هدایای گران قیمت داشت، آن حضرت فرستادگانش را به نعمت هایی که خداوند به او ارزانی داده بود، توجّه داد و فرمود:« آیا میخواهید مرا به وسیله ی مال کمک کنید؟ آنچه خداوند به من عطا کرده از آنچه به شما داده، بهتر است».

شخصیت حضرت سلیمان( ع) به گونه ای بود که اگر لحظه ای از یاد خدا غافل می شد، در صدد جبران بر می آمد:« ما سلیمان را امتحان کردیم و جسدى بر تخت او افکندیم، سپس او به درگاه خداوند توبه کرد».

شکرگزار:خداوند متعال بعد از این که نعمت های ویژه ای را به حضرت سلیمان( علیه السلام ) عطا کرد، می فرماید:« و به آنان گفتیم:اى آل داوود! شکر( این همه نعمت را) به جا بیاورید، ولى عده کمى از بندگانم شکرگزارند»!

درخواست حضرت سلیمان( ع) از خدا این بود که توفیق شکر نعماتش را به او عطا کند:« سلیمان از سخن مورچه تبسّم کرد و با لبی خندان گفت:« پروردگارا! شکر نعمت هایى که بر من و والدینم عطا کرده ای به من الهام کن و این توفیق را به من ببخش تا کردار نیکی که باعث خوشنودی تو میشود را انجام دهم و مرا در زمره بندگان صالحت به رحمت خود وارد کن!».

وفات حضرت سلیمان (ع)

خداوند متعال به حضرت سلیمان( ع) درباره ی مرگش وحى کرد:نشانه مرگ تو رویش درختی در بیت المقدس است که این درخت« خرنوبه» نام دارد. حضرت سلیمان( ع) روزى فهمید که درختی در بیت المقدس روییده است. نام آن درخت را پرسید. درخت گفت:« خرنوبه»! سلیمان بی درنگ به محل عبادتش رفت و در حالت ایستاده که بر عصایش تکیه داده بود، از دنیا رفت. سلیمان تا چند روز پس از مرگش به همان وضع بود و جنّ ها و انسان ها به تصوّر اینکه وی زنده است و نگاهشان می کند، مثل گذشته مشغول به فعالیت بودند تا این که موریانه ای به عصای او وارد شد و درون عصا را خورد. عصا شکست و سلیمان بر زمین افتاد.( اینجا بود که همه فهمیدند حضرت سلیمان( ع) از دنیا رفته است)

براساس روایاتی دیگر، حضرت سلیمان( ع) در یکی از روزهای باشکوه فرمانروائی و پیامبری، گفت که هیچ کس مزاحم او نشود و او ساعتی را از بالای قصر، به تماشا بنشیند، به عصای خود تکیه زد و به اطراف قصر با خوشحالی نگاه میکرد و از آنچه خداوند به او بخشیده بود، مسرور و شادمان بود که ناگهان جوان خوشروئی را در کنارش دید که به او لبخند میزند.

طبق گفته ی اکثر مورخین، حضرت سلیمان پنجاه و چند سال عمر کرده است

سلیمان گفت:چه کسی به تو اجازه داده که به اینجا بیایی؟ جوان گفت:من با اجازه صاحب اصلی قصر به اینجا آمده ام. پیامبر خدا متوجه شد که، وی عزرائیل است و برای قبض روح او، از طرف خداوند آمده است. به این ترتیب به او گفت:ماموریتت را انجام بده که این روز خوشی و سرور من بود و خدا نخواست که من به جز دیدار و لقائش، خوشی و سروری داشته باشم. سلیمان از دنیا رفت، ولی هم چنان بر عصایش تکیه زده بود، کسی اجازه نداشت به ایوان برود و بداند که او مرده است تا این که خداوند امر کرد که موریانه ها عصایش را بجوند و سلیمان با آن حشمت بی مثال بر ایوان قصر افتاد. طبق گفته ی اکثر مورخین، حضرت سلیمان( علیه السلام) پنجاه و چند سال عمر کرده است.

گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش