غزل جدید شفیعی‌کدکنی؛ بیدل آسمانی در زمین است

پنجمین کنگره بین‌المللی عرس بیدل دهلوی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و با حضور غلامعلی حدادعادل، اسماء مهجور (دختر عبدالعزیر؛ رئیس مکتب‌خانه بیدل در کابل) و بیدل‌شناسان به پایان رسید. در این مراسم، حدادعادل از استاد محمدرضا شفیعی‌کدکنی به‌عنوان نخستین پژوهشگری که این شاعر را به ایرانیان معرفی کرده یاد کرد و گفت: «در این میان هم فضل تقدم و هم تقدم فضل با اوست؛ چراکه با نوشتن «شاعر آینه‌ها» راهگشای این مسیر بود.»

غزل منتشرنشده‌ای از شفیعی‌کدکنی توسط هادی سعیدی‌کیاسری، دبیر کنگره و رئیس بنیاد بیدل خوانده شد که این‌گونه بود:

«پیام من به عرس بیدل این است/ که بیدل آسمانی در زمین است

سپهری بیکران در کهکشانی/که فرش آسمان یاسمین است

یکی رنگین‌کمان از حیرت و هوش/ که در هر شک او صدها یقین است

مسلمان هندویی با عطر بودا / که برتر از مقام کفر و دین است

نه ترک است و نه تاجیک و نه هندو /  شگفتی بین که هم آن و هم این است

مقام بیدل است افزون‌تر از شعر/ که لفظش، رعشه جان را طنین است

بهشتی در یسار او توان یافت / بهشت دیگرش اندر یمین است

در آن فردوس گر سیبی شکافی / درون سیب، صدها حورعین است

چو برگی بویی از این باغ بینی / که عطر گل فروغش در جبین است

شنیدن اندر آنجا همچو دیدن / که دیدن با چشیدن‌ها قرین است

حضوری کاندر آنجا آفرینش/ فزون از حد ایام و سنین است

ستادن بر کران بیکران‌هاست / گذشتن از جهان ماء و طین است

در آن آمیزه حیرانی و هوش/ جهانی با عجایب‌ها عجین است

میان بیشه اندیشه لفظش/ همیشه بهر معنی در کمین است

کند شبگیر در آفاق معنی / که خود خیلی خیالش زیر زین است

غروری سربلند از اینکه عجزش / به کردار نگین، نقش جبین است

رسد او را اگر گوید: رسولم / که دست معجزش در آستین است

سلیمانی ملک شعر او را / به رنگ جاودان، نقش نگین است

 اگر فهم بشر زین برتر آید /  فراتر شاعر روی زمین است

مشو نومید کان‌سانی چنان را / جهان ما در این دم، چون چنین است؟

بزرگا شاعرا! تا پارسی هست / مکان تو به علیین مکین است

چو دانم پارسی را جاودانی / که در جنت، زبان اهل دین است

یقین دارم که یادت، جاودانی است / که جاویدی تو را حصنی حصین است

ستودم از پی نقدی چنانت / چنین مدحی سزای آفرین است.»