به گزارش ایسنا به نقل از فیز، پژوهش جدیدی که در"دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید" (UCR) انجام گردیده است، نشان می دهد که احتمالا بزودی بتوان از بلوغ پشه های ناقل بیماری پيش‌گيري کرد. همینطور امکان دارد که فیلسوفان بتوانند با استفاده از روش های تغيير ژن، به تولید مانند گروهی از زنبورها موسوم به" خرزنبوریان" (Bumblebee) کمک کنند.
این پژوهش نشان می دهد که برخلاف باورهای پیشین علمی، هورمون مورد نیاز برای رشد جنسی حشرات نمی تواند در میان سلول هایی که خون را از مغز جدا می کنند، منتقل شود؛ مگر اینکه یک مولکول پروتئین انتقال دهنده بتواند به آن کمک کند.
"نااوکی یاماناکا" (Naoki Yamanaka)، استادیار حشره شناسی دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید و سرپرست این پژوهش خاطرنشان کرد: قبل از به دست آوردن یافته های این پژوهش، این فرض وجود داشت که هورمون های استروییدی میتوانند آزادانه از بین سد خونی مغز عبور کنند، ولی ما با بررسی های خود فهمیدیم که مسئله اینگونه نیست.
یافته های این پژوهش، اثرهای بلوغ جنسی را در مگس های میوه هنگام جلوگیری از ورود پروتئین انتقال دهنده نشان می دهند. در این آزمایش ها، جلوگیری از ورود پروتئین انتقال دهنده، نه تنها از ورود استرویید به مغز جلوگیری کرد، بلکه رفتار مگس ها را نیز تغییر داد. زمانی که مگس ها در مرحله ابتدایی زندگی قرار دارند و به صورت لارو هستند، معمولاً در منبع غذایی یا روی آن قرار می گیرند.
پس از این مرحله و زمانی که مگس ها به مرحله بزرگ سالی وارد میشوند، رفتار عجیبی را نشان می دهند. آن ها از منبع غذایی خود خارج میشوند تا مکانی برای ریختن لایه بیرونی خود و تبدیل شدن به یک مگس بالغ پیدا کنند.
"یاماناکا" افزود :زمانی که ما ژن انتقال دهنده را متوقف کردیم، مگس ها به مرحله ای بین نوزادی و بزرگ سالی وارد شدند؛ ولی هیچ گاه از منبع غذایی خود بیرون نیامدند. آن ها به تدریج و بدون رسیدن به مرحله بزرگ سالی یا تولید مثل از دنیا رفتند.
او ادامه داد: بزرگ ترين محرک ما برای انجام دادن این پژوهش، این بود که با استفاده از مگس های میوه به طور مثال پژوهشی، فرضیه غالب را در خصوص عبور استروییدها از سد خونی مغز به چالش بکشیم. هدف ما این است تا در بلندمدت بتوانیم عملکرد انتقال دهنده های هورمون استرویید را برای کنترل رفتار حشرات و حتی انسان مهار کنیم.
"یاماناکا" اکنون به بررسی این موضوع مشغول است که آیا تغییر ژن در پشه ها هم همین اثر را دارد یا خیر. با توجه به اینکه پشه ها، ناقل بسياري از بیماریها من جمله ویروس زیکا، ویروس نیل غربی و تب دنگی هستند، احتمال زيادي وجود دارد که یافته های این پژوهش بتواند به بهبود سلامت انسان هم کمک کند.
از سوی دیگر، این احتمال هم موجود است که تغییر ژن ها، به دستکاری در تولید مثل حشرات مفید منجر شوند. خرزنبوریان، از گروهی از زنبورها هستند که جمعیت آن ها در سال های گذشته، کاهش چشمگیری داشته است. احتمالا تغییر ژن این زنبورها بتواند تولید مثل را در آن ها افزایش دهد و به ازدیاد آن ها کمک کند.
این احتمال موجود است که پژوهش فیلسوفان دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید بتواند انسانها را نیز تحت‌تأثیر قرار دهد. هورمون های استرویید، بر بسياري از رفتارها و واکنش های بدن انسان اثر می گذارند. بدن انسان تحت فشار ناشی از استرس، هورمونی موسوم به" کورتیزول" (cortisol) را ترشح می کند. این هورمون به مغز وارد می شود و به انسان کمک می کند تا از عهده شرایط استرس زا برآید.
در هر حال، موقع تجربه استرس مزمن، کورتیزول میتواند در مغز ساخته شود و مشکلاتی را بهمراه داشته باشد. "یاماناکا" اضافه کرد:درصورتی که همین مکانیسم ترشح کورتیزول در انسان نیز وجود داشته باشد، میتواند مانعی برای رسیدن انتقال دهنده به سد خونی مغز و مراقبت از مغز دربرابر اضطراب مزمن باشد.
این یافته ها حقیقتا جالب هستند، ولی فقط در مگس میوه تائید شده اند. با این حال میتوان گفت که ۷۰ درصد ژن های مرتبط با بیماری در انسان، مثل ژن های مرتبط با بیماری در مگس میوه هستند؛ در نتیجه این امکان وجود دارد که همین نتایج در خصوص انسان نیز صدق کنند.
این پژوهش، در مجله" Current Biology" به چاپ رسید.
- 18
- 6
