پژوهشگران اخیرا اظهار کرده اند بي خوابي امکان دارد خطر ابتلای اشخاص مسن به بیماری افسردگی را به میزان چشمگیری افزایش دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، طی این مطالعه پژوهشگران داده های مربوط به تقریباً ۶۰۰ فرد بالای ۶۰ سال را که از آن ها در مراکز مراقبت های اولیه در نیویورک، فیلادلفیا و پیتسبورگ بازدید کرده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. همه آن ها دارای سطحی از افسردگی بودند.
پژوهشگران بعد از ۱۲ ماه مطالعه متوجه شدند در مقایسه با بیمارانی که خواب آن ها بهبود یافته بود، بیمارانی که مشکل خواب آن ها بدتر شده بود، در حدود ۲۸ برابر بیشتر از بقیه در معرض ابتلا به افسردگی عمده قرار داشتند.
اختلال افسردگی عمده یا اختلال افسردگی ماژور (Major Depressive Disorder) اختلالی است که دو مشخصه اصلی آن، داشتن حالت افسردگی در وضعیت ها و موقعیت های مختلف و بی علاقگی نسبت به انجام فعالیت هایی که قبلاً برای شخص لذتبخش بوده می باشد.
بر اساس مطالعه دانشکده بهداشت عمومی جانز هاپکینز بلومبرگ، بیمارانی که خواب آن ها بدتر شده بود، تقریبا ۱۲ برابر احتمال افسردگی جزیی داشتند و ۱۰ درصد بیشتر از سایر اشخاص افکار خودکشی را در سر می پروراندند.
در مقایسه با بیمارانی که خواب آن ها بهبود یافته بود افرادی که مشکل خواب آن ها مزمن بود ولی بدتر نشده بود، احتمال این که بیخوابی آن ها به افسردگی دائمی منجر شود، بیشتر بود.
" آدام اسپیرا" (Adam Spira) نویسنده ارشد تحقیق، استاد بهداشت روان در دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور اظهار‌کرد: این نتیجه نشان می دهد که در میان سالمندان دارای افسردگی، علایم بي خوابي سرنخ مهمی از خطر ابتلای آن ها به افسردگی دائمی و ایده خودکشي را نشان می دهد. ما نمی توانیم بگوییم که اختلالات خوابی که طی این مطالعه مشاهده کردیم لزوماً سبب افسردگی سطح پائین میشوند ولی نتیجه این را نشان میدهد اشخاص مسنی که به علت افسردگی تحت درمان قرار می گیرند و مشکلات خواب آن ها مزمن یا در حال بدتر شدن است نیاز به توجه بالینی بیشتری دارند.
یافته ها همچنین نشان می دهد که درمان مشکلات خواب باید بعنوان روشی برای بهبود علایم افسردگی در بزرگسالان مسن و همینطور درمان تبعات روحی و روانی ضعیف مربوط به اختلال خواب مورد بررسی قرار گیرد.
یافته های این مطالعه در مجله "Sleep" منتشر شد.
- 11
- 6
