به گزارش مهر، بی شک یکی از تاریخ سازترین ورزشکاران ایران در هجدهمین دوره بازی های آسیایی، نوشاد عالمیان بود. پینگ پنگ بازی که تنیس روی میز ایران را بعد از ۵۲ سال صاحب مدال این بازی ها کرد.
تنیس روی میز ایران در بازی های آسیایی ۱۹۸۸ صاحب مدال برنز تیمی شد و در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ هم توسط هوشنگ بزرگ زاده به مدال برنز انفرادی دست یافت. از آن سال به بعد اما تنیس روی میز ایران در کسب مدال این بازی ها ناکام بود تا اینکه نوشاد عالمیان در جاکارتا و با از پیش رو برداشتن مدعیان جهانی این رشته، دست به طلسم شکنی زد و بالاخره مدال بازی های آسیایی را برای خود و تنیس رو ی میز ایران کسب کرد.
این ملی پوش تنیس روی میز در گفتگو با مهر با تاکید بر اینکه مدالش در بازی های آسیایی با هیچ مدالی حتی مدال المپیک قابل تعویض نیست، تاکید کرد: لِم بازیکنان شرقی که مدعیان جهانی تنیس روی میز هستند را خوب می داند و همین مسئله به مدال آوری اش در اندونزی کمک کرد. عالمیان همچنین با تاکید بر اینکه در یک مقطع زمانی دچار افت شدیدی شده بود، گفت: تا ۱۲- ۱۰ سال دیگر که به تنیس روی میز ادامه می دهم، اجازه نخواهم داد که دوباره اسیر افت شوم.
این چپ دست تنیس روی میز ایران در این گفتگو همچنین گفت که قصد دارد برای المپیک توکیو از طریق رنکینگ جهانی، سهمیه لازم را کسب کند.
فکر می کردید بازی های آسیایی ۲۰۱۸ برخلاف ادوار گذشته این بازی ها با مدالِ تنیس روی میز آنهم توسط شما به پایان برسد؟
- نوشاد عالمیان: به قصد مدال آوری برای شرکت در این بازی ها تمرین کرده بودم. خیلی امیدوار بودم که بتوانم تا کسب مدال پیش بروم اما نمی توانم بگویم که اطمینان داشتم. به همین دلیل هم بود که برای دو دیدار آخر که خیلی تعیین کننده بود، هیجان زیادی داشتم.
و در نهایت مدالی کسب کردید که در تنیس روی میز ایران تاریخی است.
- در تاریخی بودن این مدال هیچ شکی نیست؛ مدالی که کسب کردم برای خودم و ملی پوشان تنیس روی میز ایران خیلی ارزشمند بود. می دانستیم که با چنین مدالی، خیلی از نگاه ها به تنیس روی میز تغییر خواهد کرد به همین دلیل واقعا نیاز به آن را حس می کردیم. خوشحال هم هستم که من این مدال را کسب کردم.
در ارزش مدال کسب شده که بعد از ۵۲ سال به دست آمد، شکی نیست اما آنچه این مدال آوری را ارزشمندتر کرده این است که با از پیش رو برداشتن حریفانی مدعی به دست آمد.
- دقیقا همین طور است، من برای کسب مدال برنز بازی های آسیایی حریفانی از ویتنام، کره جنوبی و هنگ کنگ را شکست دادم که همگی جزو مدعیان بودند. حریف کره ای من رنکینگ ۲۶ جهان را در اختیار داشت و حریف هنگ کنگی هم صاحب جایگاه ۱۰ جهان بود. در دیدار آخر هم مقابل نماینده چین که رنکینگ چهارم جهان را در اختیار داشت، شکست خوردم ومدال برنز گرفتم.
در مورد دیدار رده بندی بگویید. به همین مرحله و مدال برنز آن قانع شده بودید یا واقعا نیم نگاهی جدی به فینال هم داشتید؟
- قطعا دوست داشتم این مرحله را هم با برد و صعود تمام کنم به همین دلیل هم شروع با قدرتی مقابل حریف چینی داشتم. می دانستم حتی در صورت باخت در این بازی، مدالم قطعی است اما به این موضوع قانع نبودم. شانس پیروزی هم داشتم چراکه در کل لِمِ شرقی ها را می دانم و مقابل بازیکنان این منطقه معمولا خوب بازی می کنم.
اما بدون اینکه در گیمی پیروز شوید، نتیجه را واگذار کردید و به عنوان سوم دست یافتید؟
- حریف چینی واقعا از من بهتر بود و رنکینگ جهانی هم موید همین موضوع بود. او در رده چهارم قرار داشت در حالیکه من رنکینگ ۷۶ را داشتم. با این حال شروع خوبی در رقابت با او داشتم اما وقتی گیم اول را واگذار کردم، شرایط به کلی تغییر کرد و در سایر گیم ها هم نتوانستم نتیجه لازم را بگیرم.
با عملکردی که در بازی های آسیایی داشتید و مدالی که به دست آوردید، قطعا در رنکینگ جهانی جایگاه بهتری را تصاحب خواهید کرد؟
- همین طور است، در جریان بازی های آسیایی، رنکینگ ۷۴ جهان را داشتم. البته الان به رده ۹۴ این رده بندی آمدم چرا که امتیاز بازی های آسیایی هنوز محاسبه نشده است. به طور حتم با محاسبه امتیاز بازی های آسیایی، در رنکینگ آتی جایگاه خوبی به دست خواهم آورد.
مدالی که بعد از ۵۲ سال به دست بیاید، ارزش زیادی دارد. این مدال تاریخی برای تنیس روی میز و نوشاد عالمیان با چه مدالی قابل تعویض است؟
- این مدال با هیچ مدال دیگری قابل تعویض نیست چون هر مدال ارزش خود را دارد. البته که مدالی مانند مدال المپیک ارزش زیادی دارد اما ارزش این مدال هم که با تاریخ سازی و بعد از نیم قرن به دست آمده است، کمتر از آن نیست. اصلا نمی توانم بگویم ارزش کدام مدال بیشتر است. من برای این مدال تلاش زیادی داشتم و خدا را شکر به نتیجه هم رسیدم. اگر به دنبال مدال المپیک هستم باید تلاشی در حد آن داشته باشم. ۵۲ سال بود که تنیس روی میز ایران مدال بازی های آسیایی را نگرفته بود و از این حیث مدال کسب شده اهمیت زیادی دارد. مدال المپیک هم به جای خود ارزشمند است. به خصوص اینکه تاکنون برای ایران به دست نیامده است.
حالا که پرونده بازی های آسیایی بسته شده است، چه برنامه با تیم ملی دارید. از طرف فدراسیون برنامه ای برای حضور در تورنمنت یا مسابقاتی ارائه شده است؟
- فعلا رویدادی که حضور در آن در برنامه فدراسیون باشد را نداریم اما قطعاً مسئولان فدراسیون برای حفظ موقعیت بازیکنان و اینکه از آمادگی فعلی دور نشویم، برنامه هایی را برای تیم ملی در نظر خواهند گرفت.
اما شما همچنان پیگیر تمریناتتان هستید. حتی الان که با شما صحبت می کنیم، از جلسه تمرینی خارج شده اید؟
- بله؛ من همیشه تمرین می کنم حتی اگر هیچ مسابقه ای در پیش نباشد. به عنوان یک ملی پوش که حرفه ای تنیس روی میز را دنبال می کند باید خود را در بهترین سطح آمادگی حفظ کنم.
همیشه تمرین می کنید با این حال در یک مقطع زمانی به شدت افت کردید. چرا؟
- بله؛ افت کرده بودم و این را بیشتر از هر فرد دیگری خودم قبول دارم. از سال ۲۰۱۴ و تقریباً دوسال بعد از المپیک لندن با این افت مواجه شدم. آن زمان یک سری مشکلات شخصی و تکنیکی برایم ایجاد شده بود که مجموعا باعث بی انگیزگی ام شد طوری که شرایط را برایم خیلی بد و سخت کرده بود. از بدترین دورانم ورزشی ام، همان دوره بود.
شاید اگر به موقع از آن دوره افت خارج نمی شدید، امروز این مدال ارزشمند را در اختیار نداشتید. چه شد که به خود آمدید و برای رهایی از افت تلاش کردید؟
- زمان بُرد تا از آن شرایط فاصله بگیرم اما مهمترین فردی که آن روزها کمک حالم شد، پدرم بود. زحمت زیادی برایم کشید تا از آن شرایط فاصله گرفته و دوباره به اوج برسم. هر روز وقت می گذاشت و با من تمرین می کرد و اجازه نمی داد که شرایط روحی ام به همان صورت باقی بماند. از این بابت تشکر ویژه ای از پدرم دارم که قطعاً نتیجه تلاش هایش در کسب این مدال بی تأثیر نبوده است. البته که طی سه سال گذشته هم مسئولان فدراسیون تلاش زیادی برای مهیا کردن شرایط ایده ال در اردوهای تیم ملی داشتند.
ممکن است نوشاد عالمیان دوباره با افت مواجه شود؟
- نه؛ تا جای ممکن اجازه نمی دهم دوباره افت کنم. به طور میانگین ۱۲ - ۱۰ سال دیگر می توانم به تنیس روی میز ادامه دهم. تلاشم این است که در این مدت خود را در اوج نگهدارم تا بتوانم به خیلی از موفقیت های بالاتر دست یابم. مثل حضور دوباره در المپیک و نتیجه گیری در این بازی ها.
شما دو دوره متوالی حضور در المپیک را تجربه کردید و مجددا حضور در این رویداد را به عنوان یکی از مهمترین اهداف، دنبال می کنید؟
- به هر حال المپیک رویدادی نیست که برای کسی تمام شود. قطعاً حضور دوباره در این بازی ها را در برنامه دارم. من طی دو دوره پیش از شرکت در مسابقات انتخابی توانستم برای المپیک کسب سهمیه کنم اما این بار قصد دارم از طریق رنکینگ جهانی ورودیه المپیک را بگیرم. البته قوانین این موضوع و اینکه چند نفر می تواند از این طریق برای المپیک توکیو کسب سهمیه کنند، مشخص نیست اما تلاشم این است که اینگونه برای سومین دوره متوالی، المپیکی شوم.
قاعدتا بعد از دو دوره المپیک و تجربه به دست آمده از آنها، باید برای المپیک توکیو علاوه بر کسب سهمیه دوباره، شاهد نتیجه گیری بهتری هم از نوشاد عالمیان باشیم؟
- تلاشم همین است، البته که قرعه کشی هم تاثیرگذار است. حالا به این موضوع خیلی فکر نمی کنم. ابتدا به فکر کسب سهمیه هستم سپس تلاشم را برای نتیجه گیری بهتر دنبال می کنم.
تنیس روی میز برای ادامه راه فعلی که با مدال تاریخی شما همراه شده، چه اولویت هایی باید داشته باشد؟
- روندی که تا الان داشته ایم خوب بوده است. طی سالهای گذشته روند رو به رشدی داشتیم که باید ادامه پیدا کند. مسئله مهم برای ما حضور هر چه بیشتر در مسابقات مختلف است که به تجربه و حفظ آمادگی کمک می کند ضمن اینکه تمریناتمان کماکان باید بدون وقفه پیگیری شود. بحث اسپانسرها هم خیلی زیاد تعیین کننده است. با شرایط اقتصادی امروز، بودجه فدراسیون برای پیشبرد برنامه ها کافی نیست بنابراین اگر اسپانسرها ما را حمایت کنند بهتر می توانیم اهدافمان را پیگیری کنیم.
سوال پایانی؛ وضعیت تیم باشگاهی شما و اینکه قرار بود بالاخره لژیونر شوید به کجا رسید؟
- یکی از دغدغه هایم بحث باشگاهی و تعیین تکلیف در این زمینه است. با تیم هایی از آلمان و فرانسه صحبت کردم اما هنوز هیچ چیز مشخص و قطعی نیست. فکر می کنم تا یک ماه آینده در این مورد و اینکه بالاخره لژیونر شوم می توانم تصمیم گیری کنم.
- 14
- 4
